Til siste andedrag

På ein kafé i Berlin sit Undine (Beer) og blir dumpa av Johannes (Matschenz) før ho må hasta vidare for å halda ei omvisning på eit historisk bymuseum. Tilbake på kafeen etter omvisninga er Johannes vekke, medan ein av dei ho heldt føredrag for, dukkar opp og vil snakka med henne. Og brått er Christoph (Rogowski) den nye, store kjærleiken hennar.

Fabel-aktig

Det er tydeleg at Undine har eit eller anna intenst behov for eit eller anna. Ei undine er eit nymfevesen, skildra i litteraturen som ei slags havfrue som treng å finna ein menneskepartnar sidan ho sjølv ikkje har sjel. «Om du forlèt meg, må du døy», er orda ho serverer Johannes før ho må gå. Så går det om lag ein time før yrkesdykkaren Christoph ramlar inn i livet hennar og all normalitet opphøyrer.

Dei som såg førre filmen til regissør Christoph Petzold, Transit (2018), veit at det normale heller ikkje er noko han er særleg oppteken av. Men der Transit var eit fascinerande eksperiment der den andre verdskrigen blir blanda med notid, heller Undine over i meir fantastiske retningar à la Jean-Pierre Jeunet.

Ikkje dermed sagt at det er noko søtt, romantisk drama som Den fabelaktige Amélie fra Montmartre (2001) eller mørkt og absurd som De fortapte barns by (1995), men det er greitt å ikkje tru at det er noko rett-fram-drama. Her kan alt skje, og det gjer det for så vidt.

Friskt

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare