Teiknefilm

Regi: Anders
Matthesen

Rutete Ninja 2 (Orig. tittel: Ternet Ninja 2)

Stemmer: Jon Sindre Fjellvang, Martin Beyer-Olsen, Christian Mikkelsen, ofl.

Det viser seg at slemme Peder Eberfrø skal sleppa ut av fengselet i Bangkok, etter å ha juksa med bevisa for at han har drepe fleire thailandske barnearbeidarar. Det blir opp til unge Asgeir og den gjenoppståtte ninja-ånda Rutete Ninja å sørga for rettferd nok ein gong.

Ninja i knipe

Det er snart tjue år sidan danske Terkel i knipe (2004) sjokkerte ungar og vaksne, mest fordi mange nok trudde dei skulle sjå ein uskuldig teiknefilm. Då oppfølgjaren Rutete Ninja (2019) kom, var det store forventningar og for min del innfridde filmen sånn heilt greitt. Og sjølv om eg innimellom kosar meg, blir det jamt over ganske tamt.

I fyrstefilmen var det i det minste nokre opprørande spark til hyklerske vestlege som er villige til å sjå gjennom fingrane med barnearbeid, for ikkje å seia pedofili, så lenge me får kjøpa billige Barbie-dokker. I oppfølgjaren er alt flata ut, og det blir ei heilt streit skurkehistorie utan snert.

Og om eg sakna litt nyansering i rollefigurane frå 2019, så har filmskapar Anders Matthesen totalt resignert og overlèt alt til gamaldagse oppfatningar av jenter som vil ha bad boys, dumme vegetarianarar og ei overveldande maskulin overvekt når det gjeld kven som kan ordna opp her i verda. Det blir berre kjedeleg, og pitte litt trist, sett med auge som er leie av å få prenta inn enkle stereotypiar.

Sjølv om RN både i form av dokke og som piggsvin er knakande søt, så hadde det fungert betre om han var råare i kjeften – ein treng ikkje vera sexistisk og transfob for å oppnå dette, det er berre ein lettvint snarveg.

Oppstanden

NRKs oppveksande standupkomikar-/programleiargenerasjon, med Jon Sindre Fjellvang i spissen (sist stod Herman Flesvig for hovudstemmene), er hyra inn for å gje stemmer til Asgeir og familien og ikkje minst, sjølvaste Rutete Ninja. Det går heilt greitt, men det blir nok ein gong noko P3-prega samanlikna med den meir heilstøypte prestasjonen frå Terkel i knipe med Aksel Hennie i sving.

Eg ler mest av emneknaggveninnene Fie og Mie, som kler harselerande stavangerdialekt svært godt. Grenlandsdialekten til Rutete Ninja kjem gjennom med ujamne mellomrom, slik at det nesten verkar som Fjellvang inni mellom gløymer seg.

Når ein film kviler så tungt på stemmene og språket, skulle eg sett at det var endå kvassare. Det er ganske morosamt at mor og stefar bestiller drinkar med namn som Cucumber CockBlock og Purple RimJob, men ikkje morosamt nok til å bera ein heil film.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.