Sex, drugs and rock ’n’ rullestol
Teikneserieskapar John Callahan er ikkje den mest anonyme alkoholikaren, men ein ganske interessant ein.
John Callahan (Phoenix) kjem ikkje langt til fots.
Foto: Scott Patrick Green
Biografisk drama
Regi: Gus Van Sant
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot
Med: Joaquin Phoenix, Jonah Hill, Rooney Mara
Livet til John Callahan (Phoenix) er i ferd med å bli oppslukt av drikking, depresjon og smått fandenivaldske utflukter i høg fart med rullestol. Han er lam etter å ha fyllekøyrt, noko som ikkje gjorde han til angrande syndar når det kjem til alkoholinntaket. Heilt til han ramlar innom eit AA-møte og møter rettleiar Donnie (Hill) og resten av gruppa. Så oppdagar han at dei skjelvande strekteikningane hans kan uttrykka den bitre humoren han sit inne med. Og resten er ei ganske fornøyeleg historie, får ein seia.
Absolutt Sant
Den lange tittelen Don´t Worry, He Won´t Get Far on Foot viser til ein av dei mange vitsane John Callahan produserte, og som viser brodden han blei kjent, elska, men òg kritisert for. Kan du fleipa med funksjonshemmingar? Her til lands vil alle som las bladet Larsons Gale Verden, nikka gjenkjennande til namnet John Callahan.
Samtidig er filmen på ingen måte ei smal nerde-fanklubb-hyllest, men ein tilgjengeleg, mild og morosam film om å koma over indre demonar og ytre avgrensingar. Regissør Gus Van Sant er god på denne balansegangen, som han har vist med filmar som My Own Private Idaho (1991), Even Cowgirls Get The Blues (1993) og den største kommersielle suksessen hans, Good Will Hunting (1997). Om Don´t Worry, He Won´t Get Far on Foot kjem til å ha same gjennomslagskraft, er tvilsamt, men han gjer på ingen måte skam på karrieren sin.
Føniksen
Joaquin Phoenix er skodespelaren ein visstnok aldri vert lei av å diskutera om har utspelt si rolle, bokstaveleg tala. Han har ein eigen stil som han sjeldan klarar skjula. Så då kjem det til kva roller han vel å (ut)spela, og denne som John Callahan kler han.
Jonah Hill er i ferd med å veksa frå imaget som evig tenåring, noko som kanskje er på tide når han no nærmar seg midten av trettiåra.
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot er i det heile teke ein film som får fram det sympatiske i rollefigurane. Trass i alvorlege tema er ikkje filmen alvorstung, snarare ein oppløftande popkornfilm perfekt til søndagstur på kino. Av og til er heilt greie filmar meir enn greitt nok.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Biografisk drama
Regi: Gus Van Sant
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot
Med: Joaquin Phoenix, Jonah Hill, Rooney Mara
Livet til John Callahan (Phoenix) er i ferd med å bli oppslukt av drikking, depresjon og smått fandenivaldske utflukter i høg fart med rullestol. Han er lam etter å ha fyllekøyrt, noko som ikkje gjorde han til angrande syndar når det kjem til alkoholinntaket. Heilt til han ramlar innom eit AA-møte og møter rettleiar Donnie (Hill) og resten av gruppa. Så oppdagar han at dei skjelvande strekteikningane hans kan uttrykka den bitre humoren han sit inne med. Og resten er ei ganske fornøyeleg historie, får ein seia.
Absolutt Sant
Den lange tittelen Don´t Worry, He Won´t Get Far on Foot viser til ein av dei mange vitsane John Callahan produserte, og som viser brodden han blei kjent, elska, men òg kritisert for. Kan du fleipa med funksjonshemmingar? Her til lands vil alle som las bladet Larsons Gale Verden, nikka gjenkjennande til namnet John Callahan.
Samtidig er filmen på ingen måte ei smal nerde-fanklubb-hyllest, men ein tilgjengeleg, mild og morosam film om å koma over indre demonar og ytre avgrensingar. Regissør Gus Van Sant er god på denne balansegangen, som han har vist med filmar som My Own Private Idaho (1991), Even Cowgirls Get The Blues (1993) og den største kommersielle suksessen hans, Good Will Hunting (1997). Om Don´t Worry, He Won´t Get Far on Foot kjem til å ha same gjennomslagskraft, er tvilsamt, men han gjer på ingen måte skam på karrieren sin.
Føniksen
Joaquin Phoenix er skodespelaren ein visstnok aldri vert lei av å diskutera om har utspelt si rolle, bokstaveleg tala. Han har ein eigen stil som han sjeldan klarar skjula. Så då kjem det til kva roller han vel å (ut)spela, og denne som John Callahan kler han.
Jonah Hill er i ferd med å veksa frå imaget som evig tenåring, noko som kanskje er på tide når han no nærmar seg midten av trettiåra.
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot er i det heile teke ein film som får fram det sympatiske i rollefigurane. Trass i alvorlege tema er ikkje filmen alvorstung, snarare ein oppløftande popkornfilm perfekt til søndagstur på kino. Av og til er heilt greie filmar meir enn greitt nok.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Eirik Holmøyvik har trekt seg trekt seg som forskingsleiar ved Det juridiske fakultet i Bergen.
Foto: Kim E. Andreassen / UiB
Israel-boikott splittar akademia
Jussprofessor Eirik Holmøyvik prøvde å få omgjort vedtaket om Israel-boikott ved Det juridiske fakultetet i Bergen, men vart røysta ned. No har han trekt seg som forskingsleiar ved fakultetet.
Lite mat: Det er ikkje mykje mat å spore i 17. mai-biletarkivet til NTB, men Andrea (2) har iallfall fått is. Hurra!
Foto: Per Løchen /NTB
Mat på nasjonaldagen
Kva bør vi ete i dag om vi lèt årstida styre menyen?
Papiravisa