Komedie, drama

Regi: Maria Schrader

Drømmemannen (Orig. tittel: Ich bin dein Mensch)

Med: Maren Eggert, Dan
Stevens, Sandra Hüller
Kinofilm

For å finansiera forskinga si går Alma (Eggert) med på å hjelpa til med ei anna forsking: Oppdraget er å leva tre veker med ein nøye programmert humanoid robot for å sjå om han kan verta draumemannen. Men Tom (Stevens) er ikkje som robotar flest. Eller er kanskje ikkje robotar som robotar flest?

I’m your man

På same måte som forfattar Kurt Vonnegut er eit klart unntak for meg som ikkje likar science fiction-bøker, så finst det også heiderlege «realistiske» filmar i same sjanger.

Spike Jonzes Her (2013) har fleire felles kryssingspunkt med Drømmemannen – ein kan faktisk sjå for seg at kunstig intelligens på eit tidspunkt vil konkurrera med menneskelege interaksjonar. Men kan han erstatta dei til sjuande og sist?

Originaltittelen Ich bin dein Mensch (Eg er mennesket ditt) rommar langt meir enn det platte Drømmemannen: Alma er ei komplisert, samansett, moderne kvinne som finn det nærast fornærmande at Tom, med sine algoritmar baserte på 17 millionar mindfiles frå tyske kvinner, meinar han skal kunna forstå kva lengslar og behov ho har. Enkelte utspel er latterlege, men så er heldigvis dette ein komedie, så det er heilt på sin plass.

Eksistans

Sjølv om filmen ikkje direkte minnar om Min pappa Toni Erdmann (2016), har dei ein del felles trekk, og eg vil nesten gå så langt som til å «floskla» om at likte du Toni, er det ein overhengande fare for at du vil lika det smått absurde, artige og varme universet i Drømmemannen òg.

Rollebesetninga er også like god, til og med ein overlapp i Sandra Hüller som noko klønete robotrådgjevar. Maren Eggert som Alma framstår langt frå perfekt, noko som gjer henne endå meir likandes. Når ho får påpeikt av Tom at ho græt for si eiga skuld og ikkje fordi andre lir, er det som ein påminnar til oss sjølve om motiv og tilhøyrande reaksjonar. Og når Tom oppsummerer ei eksistensiell krise for Alma, så læt det så banalt, som ho korrekt kommenterer. Eksistens er kanskje banalt, kan ein undra vidare. Det er ikkje ofte ein film vekkjer slike filosofiske retningar, og på så kløktig, morosamt og smakfullt vis.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.