Kamel i solnedgang
Det er ikkje heilt godt å sei kva som blir sagt i Si ingenting.
Kven er eigentleg Kamelen, eller gangsterrappar Marcus Kabelo Møll Mosele?
Foto: FIlmweb
Dokumentar
Regi: Rolv Lyssand Bjørø
Si ingenting
Med: Marcus Kabelo Møll Mosele, familie, tjommiar
Kamelen, Slim Kamel, Noregs fyrste ekte gangsterrappar, shitkid fra Laksevåg – Marcus har mange kallenamn og merkelappar. Ein av dei mest populære musikkartistane her til lands dei siste par åra har sete i fengsel og har eit tvilsamt rykte og lempeleg omgang med kriminalitet. Men kven er han eigentleg?
Gang(ster)syn
«Hold kjeft, lil bitch, du e needy, når eg kommer i rommet, vær lydig». Jaggu. Gangsta-bergensken til Kamelen er interessant i seg sjølv, men eg kan styra meg for fraser som det der, som også minnar om eit anna bergensk hiphopfenomen, Sushi & Kobe, og dermed er det ikkje særleg originalt heller, berre kvinnediskriminerande og nedrig. I mi bok orsakar ikkje ein fråverande far og tidleg ADHD-diagnose at ein tøffar seg som dette. Desse faktorane forklarar kan hende meir hangen han har til motorisert fart, sal av dop, pistolar og anna som får fart på adrenalinpumpa, men eg kjenner eg får mest lyst å fika til han som ei gamal skjærring og spørja om han kysser babygirl-dama si med den kjeften der. Heldigvis har han supertjommi og manager Leo Ajkic til å gjera den jobben, meir eller mindre, takk og lov.
Sei ein del
Kven er eit objekt i ein biografisk dokumentar, eigentleg? Det vil eg i dei fleste tilfelle seie er svært vanskeleg å seie, då ingenting er lettare å manipulera enn slikt materiale. Så då er det opp til både filmskaparar og objekt å avgjera kor mykje publikum skal få sjå, og kva ein lèt vera å visa. Heldigvis for Si ingenting kan den manglande impulskontrollen til Marcus framstå som vitnesbyrd om ein ung mann som meinar alvor, som føler hardt og mykje, som ikkje legg noko mellom. Resultatet blir ei kjensle av å skjøna seg litt betre på tøffingen og sympatisera meir – trass nemnde songtekst – med kven artisten bak valdsdommane og avisoppslaga er.
Det blir smurt litt tjukt på mot slutten, men det er utvilsamt til hans fordel at både bestekompisen, kjærasten og mor hans stiller han i eit godt lys. Så får me håpa det verkeleg var eit ærleg innblikk i livet hans, all den tid slutten kan lova godt for ein framtidig klokare kamel.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokumentar
Regi: Rolv Lyssand Bjørø
Si ingenting
Med: Marcus Kabelo Møll Mosele, familie, tjommiar
Kamelen, Slim Kamel, Noregs fyrste ekte gangsterrappar, shitkid fra Laksevåg – Marcus har mange kallenamn og merkelappar. Ein av dei mest populære musikkartistane her til lands dei siste par åra har sete i fengsel og har eit tvilsamt rykte og lempeleg omgang med kriminalitet. Men kven er han eigentleg?
Gang(ster)syn
«Hold kjeft, lil bitch, du e needy, når eg kommer i rommet, vær lydig». Jaggu. Gangsta-bergensken til Kamelen er interessant i seg sjølv, men eg kan styra meg for fraser som det der, som også minnar om eit anna bergensk hiphopfenomen, Sushi & Kobe, og dermed er det ikkje særleg originalt heller, berre kvinnediskriminerande og nedrig. I mi bok orsakar ikkje ein fråverande far og tidleg ADHD-diagnose at ein tøffar seg som dette. Desse faktorane forklarar kan hende meir hangen han har til motorisert fart, sal av dop, pistolar og anna som får fart på adrenalinpumpa, men eg kjenner eg får mest lyst å fika til han som ei gamal skjærring og spørja om han kysser babygirl-dama si med den kjeften der. Heldigvis har han supertjommi og manager Leo Ajkic til å gjera den jobben, meir eller mindre, takk og lov.
Sei ein del
Kven er eit objekt i ein biografisk dokumentar, eigentleg? Det vil eg i dei fleste tilfelle seie er svært vanskeleg å seie, då ingenting er lettare å manipulera enn slikt materiale. Så då er det opp til både filmskaparar og objekt å avgjera kor mykje publikum skal få sjå, og kva ein lèt vera å visa. Heldigvis for Si ingenting kan den manglande impulskontrollen til Marcus framstå som vitnesbyrd om ein ung mann som meinar alvor, som føler hardt og mykje, som ikkje legg noko mellom. Resultatet blir ei kjensle av å skjøna seg litt betre på tøffingen og sympatisera meir – trass nemnde songtekst – med kven artisten bak valdsdommane og avisoppslaga er.
Det blir smurt litt tjukt på mot slutten, men det er utvilsamt til hans fordel at både bestekompisen, kjærasten og mor hans stiller han i eit godt lys. Så får me håpa det verkeleg var eit ærleg innblikk i livet hans, all den tid slutten kan lova godt for ein framtidig klokare kamel.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
I mi bok orsakar ikkje ein fråverande far og tidleg ADHD-diagnose at ein tøffar seg som dette.
Fleire artiklar
Fargerikt om tolsemd
Me får garantert høyra meir til komponisten Eilertsen.
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.
Foto: Christopher Helberg
Endringar til godt og vondt
Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.
Me drog til månen av di det var teknologisk mogleg. Eit strålande døme på det teknologiske imperativet. Her vandrar astronaut Buzz Aldrin frå Apollo 11 rundt og les sjekklista si på venstre arm på ekte ingeniørvis.
Kjelde: Nasa
Teknologisk imperativ!
«Birkebeinerne på ski over fjellet med kongsbarnet».
Foto: Morten Henden Aamot
Eit ikonisk stykke kunst er kome heim
Medan gode krefter arbeider for å etablere eit museum for kunstnarbrørne Bergslien på Voss, har den lokale sparebanken sikra seg ein originalversjon av eit hovudverk av målaren Knud Bergslien.
Frå rettsoppgjeret i Trondheim etter krigen. Henry Rinnan på veg inn i tinghuset i Trondheim 30. april 1946.
Foto: NTB
Rett i fella
Nikolaj Frobenius tar seg altfor godt til rette i kjeldematerialet. Rinnan-romanen hans er både problematisk og uinteressant.