JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

FilmMeldingar

Ikkje utan døtrene mine

Du skal tola ein del store dosar sentimentalitet og klisjear for å kosa deg med Herself.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Småbarnsmora Sandra (Clare Dunne) må gå frå den valdelege ektemannen og klare seg sjølv.

Småbarnsmora Sandra (Clare Dunne) må gå frå den valdelege ektemannen og klare seg sjølv.

Foto: Another World Entertainment

Småbarnsmora Sandra (Clare Dunne) må gå frå den valdelege ektemannen og klare seg sjølv.

Småbarnsmora Sandra (Clare Dunne) må gå frå den valdelege ektemannen og klare seg sjølv.

Foto: Another World Entertainment

2279
20210709
2279
20210709

Drama

Regi: Phyllida Lloyd

Herself

Med: Clare Dunne, Harriet Walter, Ian Lloyd Anderson
Kinofilm

Når småbarnsmora Sandra (Dunne) må inn i sosialvesenet for å koma seg unna den valdelege mannen, tek ho saka i eigne hender for å fiksa seg ein plass å bu, men det skjer ikkje utan kamp. Så kjem hjelp frå uventa hald.

Hennar kamp

Det er noko Roddy Doyle-sk over Herself, slår det meg – historieforteljing over same lest som The Commitments (1987), The Snapper (1990) og The Van (1991), med hardtarbeidande, fattige slitarar som gjer det dei kan for å halda seg og familien oppe.

Så er det rimeleg trist å tenkja at denne typen evigvarande katolske arbeidarklasseproblematikk går igjen og igjen fordi irane nok slit med desse sosiale problema på ein heilt annan måte enn andre vesteuropeiske land. Det er berre at når det kjem på film, så kan det vippa over i sentimentalisme, og det gjer det titt og ofte både i Doyle-filmatiseringane og i Herself.

Alt frå starten er det for mykje stakkars ditt og stakkars datt, slik at når Sandra tek tak og vil til med sjølvbygging, er det så kraftig understreka at det er mot alle odds, at ein berre veit det må gå bra til slutt.

Varm realisme

Doyle-samanlikninga er heller ikkje til regissør Phyllida Lloyds fordel når persongalleriet er for påklistra i Herself, for konstruerte i den velmeinande blandinga av nytenkjande, progressive hippiar, trauste, solide arbeidskarar og i midten ei storøygd, sårbar, men veldig tøff kvinne som gjer alt i si makt fordi ho fyrst og fremst er mor.

Eg veit ikkje, eg får berre litt for kraftige vekebladassosiasjonar à la Ikke uten min datter. Slik sett kan denne filmmeldinga fungera for dei som elskar den type historier, for det er heilt på plass etter oppskrifta. Det er ein varm film, med skjønne ungar, prektige «jordas salt»-karakterar og ei streng, bisk dame med pengar som viser seg å ha eit hjarte av gull.

Så nokon krass sosialrealisme i den britiske tradisjonen til regissørar som Ken Loach eller Mike Leigh treng du verken forventa deg eller bekymra deg for, alt etter kva du skulle føretrekkja.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kultur­arbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Drama

Regi: Phyllida Lloyd

Herself

Med: Clare Dunne, Harriet Walter, Ian Lloyd Anderson
Kinofilm

Når småbarnsmora Sandra (Dunne) må inn i sosialvesenet for å koma seg unna den valdelege mannen, tek ho saka i eigne hender for å fiksa seg ein plass å bu, men det skjer ikkje utan kamp. Så kjem hjelp frå uventa hald.

Hennar kamp

Det er noko Roddy Doyle-sk over Herself, slår det meg – historieforteljing over same lest som The Commitments (1987), The Snapper (1990) og The Van (1991), med hardtarbeidande, fattige slitarar som gjer det dei kan for å halda seg og familien oppe.

Så er det rimeleg trist å tenkja at denne typen evigvarande katolske arbeidarklasseproblematikk går igjen og igjen fordi irane nok slit med desse sosiale problema på ein heilt annan måte enn andre vesteuropeiske land. Det er berre at når det kjem på film, så kan det vippa over i sentimentalisme, og det gjer det titt og ofte både i Doyle-filmatiseringane og i Herself.

Alt frå starten er det for mykje stakkars ditt og stakkars datt, slik at når Sandra tek tak og vil til med sjølvbygging, er det så kraftig understreka at det er mot alle odds, at ein berre veit det må gå bra til slutt.

Varm realisme

Doyle-samanlikninga er heller ikkje til regissør Phyllida Lloyds fordel når persongalleriet er for påklistra i Herself, for konstruerte i den velmeinande blandinga av nytenkjande, progressive hippiar, trauste, solide arbeidskarar og i midten ei storøygd, sårbar, men veldig tøff kvinne som gjer alt i si makt fordi ho fyrst og fremst er mor.

Eg veit ikkje, eg får berre litt for kraftige vekebladassosiasjonar à la Ikke uten min datter. Slik sett kan denne filmmeldinga fungera for dei som elskar den type historier, for det er heilt på plass etter oppskrifta. Det er ein varm film, med skjønne ungar, prektige «jordas salt»-karakterar og ei streng, bisk dame med pengar som viser seg å ha eit hjarte av gull.

Så nokon krass sosialrealisme i den britiske tradisjonen til regissørar som Ken Loach eller Mike Leigh treng du verken forventa deg eller bekymra deg for, alt etter kva du skulle føretrekkja.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kultur­arbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Foto: Frederik Ringnes / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Husforsikring i hardt vêr

Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB

Ordskifte
PerVaglum

Vestre må avslutte konflikter og beklage

«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»

Teikning: May Linn Clement

KommentarSamfunn
Halvor Tjønn

Tid for realitetsorientering

Valet av Donald Trump til president er ikkje noka tilfeldig ulukke, men ei fylgje av dårleg politisk handverk gjennom lang tid.

Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.

Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.

Foto: Ida Lødemel Tvedt

Samfunn

Hjarte for huset

NEW YORK: Valnatta i New York kjendest som eit antiklimaks etter ei veke på reise i det som alt høyrdest ut som Trumps Amerika.

Ida Lødemel Tvedt
Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.

Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.

Foto: Ida Lødemel Tvedt

Samfunn

Hjarte for huset

NEW YORK: Valnatta i New York kjendest som eit antiklimaks etter ei veke på reise i det som alt høyrdest ut som Trumps Amerika.

Ida Lødemel Tvedt

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis