Helten, døden og den australske naturen
The Dry er eit godt eksempel på at ikkje så store filmar fortener store lerret.
Australsk film har fått ein ny krimhelt i Aaron Falk (t.v.), spelt av Eric Bana.
Foto: Selmer Media
Krimdrama
Regi: Robert Connolly
The Dry
Med: Eric Bana, Genevieve O’Reilly, Keir O’Donnell
Kinofilm
Når barndomsvenen drep seg sjølv og heile familien sin, må Aaron (Bana) heim i gravferda. Ikkje berre er det noko underleg med denne tragedien, men kan det vera ein samanheng med sjølvmordet til ein felles ven, Ellie, då dei var unge?
Samspelet
Australsk film har fått ein ny krimhelt: Aaron Falk. Eric Bana er både sårbar og tøff, akkurat som dagens heltar skal vera, og han er ikkje berre eit pent fjes, men eit menneske med samansett fortid og eit grublande hovud. Og så kjem han frå den vesle byen Kiawarra, eit westernbyliknande samfunn langt uti Australias enorme landbruksområde.
Byen vert ein viktig medspelar så vel som motspelar, ein stad som speglar både sinnet hans og innbyggjarane si mistruiske innstilling. Også den stadig trugande skogbrannfaren og fråverande avlingar gjer at folk er ekstra på tuppa her, på grensa mellom fattigdom og rein undergang.
Det er freistande å avfeia The Dry som ein film meint for TV, hadde det ikkje vore for desse svære, vide åkrane som strekkjer seg utanfor linsa og fyller lerretet med mektige tablå av ei verd utan vatn, og kva det i praksis betyr.
Kinokos
Handlinga i The Dry er usentimental slik berre underhaldningskrim kan vera det. Sjølv om minna om Ellie og hennar død og den nye tragedien er meir enn trist, vert ikkje sorg eit viktig element. Sjåaren skal sleppa å involvera seg slik at det gjer vondt, berre vera vitne til mysteriedelen. Det gjer krim til ein mildt sagt spekulativ sjanger, som eg skal vedgå eg tek imot med lite kritiske auge store delar av tida.
Eg har ikkje lese den bestseljande boka av Jane Harper som filmen er basert på, men eg vil seia at The Dry er ikkje av dei mest spennande om ein ser det som filmatisert krimdrama isolert. Likevel, noko med stemninga, dei fine tilbakeblikka, dei vakre bileta og eigentleg Eric Bana som sympatisk helt gjer at eg kjenner at dette er ei god stund i kinosetet. Av og til er det verdt pengane, berre det.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldari Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Krimdrama
Regi: Robert Connolly
The Dry
Med: Eric Bana, Genevieve O’Reilly, Keir O’Donnell
Kinofilm
Når barndomsvenen drep seg sjølv og heile familien sin, må Aaron (Bana) heim i gravferda. Ikkje berre er det noko underleg med denne tragedien, men kan det vera ein samanheng med sjølvmordet til ein felles ven, Ellie, då dei var unge?
Samspelet
Australsk film har fått ein ny krimhelt: Aaron Falk. Eric Bana er både sårbar og tøff, akkurat som dagens heltar skal vera, og han er ikkje berre eit pent fjes, men eit menneske med samansett fortid og eit grublande hovud. Og så kjem han frå den vesle byen Kiawarra, eit westernbyliknande samfunn langt uti Australias enorme landbruksområde.
Byen vert ein viktig medspelar så vel som motspelar, ein stad som speglar både sinnet hans og innbyggjarane si mistruiske innstilling. Også den stadig trugande skogbrannfaren og fråverande avlingar gjer at folk er ekstra på tuppa her, på grensa mellom fattigdom og rein undergang.
Det er freistande å avfeia The Dry som ein film meint for TV, hadde det ikkje vore for desse svære, vide åkrane som strekkjer seg utanfor linsa og fyller lerretet med mektige tablå av ei verd utan vatn, og kva det i praksis betyr.
Kinokos
Handlinga i The Dry er usentimental slik berre underhaldningskrim kan vera det. Sjølv om minna om Ellie og hennar død og den nye tragedien er meir enn trist, vert ikkje sorg eit viktig element. Sjåaren skal sleppa å involvera seg slik at det gjer vondt, berre vera vitne til mysteriedelen. Det gjer krim til ein mildt sagt spekulativ sjanger, som eg skal vedgå eg tek imot med lite kritiske auge store delar av tida.
Eg har ikkje lese den bestseljande boka av Jane Harper som filmen er basert på, men eg vil seia at The Dry er ikkje av dei mest spennande om ein ser det som filmatisert krimdrama isolert. Likevel, noko med stemninga, dei fine tilbakeblikka, dei vakre bileta og eigentleg Eric Bana som sympatisk helt gjer at eg kjenner at dette er ei god stund i kinosetet. Av og til er det verdt pengane, berre det.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldari Dag og Tid.
Handlinga i The Dry er usentimental slik berre underhaldningskrim kan vera det.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Til å verta kvalm av
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.
Foto: Christopher Helberg
Endringar til godt og vondt
Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.
Me drog til månen av di det var teknologisk mogleg. Eit strålande døme på det teknologiske imperativet. Her vandrar astronaut Buzz Aldrin frå Apollo 11 rundt og les sjekklista si på venstre arm på ekte ingeniørvis.
Kjelde: Nasa
Teknologisk imperativ!
«Birkebeinerne på ski over fjellet med kongsbarnet».
Foto: Morten Henden Aamot
Eit ikonisk stykke kunst er kome heim
Medan gode krefter arbeider for å etablere eit museum for kunstnarbrørne Bergslien på Voss, har den lokale sparebanken sikra seg ein originalversjon av eit hovudverk av målaren Knud Bergslien.
Frå rettsoppgjeret i Trondheim etter krigen. Henry Rinnan på veg inn i tinghuset i Trondheim 30. april 1946.
Foto: NTB
Rett i fella
Nikolaj Frobenius tar seg altfor godt til rette i kjeldematerialet. Rinnan-romanen hans er både problematisk og uinteressant.