Drama, komedie

Regi: Adam Kay

This Is Going to Hurt

Med: Ben Whishaw, Ambika Mod, Rory Fleck Byrne
HBO Max

Adam (Whishaw) jobbar som lege i spesialisering på ei fødeavdeling. I tillegg til å halsa frå rom til rom brukar han mykje energi på å gjera livet surt for den ferske turnuslegen Shruti (Mod) og den i utgangspunktet tolmodige sambuaren sin, Harry (Byrne).

Simultanføling

Velferdsstaten Storbritannia byr på gratis helsehjelp for alle, men NHS (National Health Service) har ikkje spesielt godt rykte på seg, verken blant pasientar eller blant tilsette. Handlinga i This Is Going to Hurt er frå 2006, då new public management gjorde sitt inntog på lite heldig vis. Dei overarbeidde tilsette lyt ta kurs i å læra seg å seia klient i staden for pasient, medan «klientane» hopar seg opp på shabby venterom.

Det er kanskje ikkje rart at stemninga ikkje står i det sjuskete taket, heller ikkje i This Is Going to Hurt. Den kaustiske dialogen får meg til å krympa meg – kostar det noko å vera litt hyggeleg med kollegaen din, liksom? Men alt kostar i helsevesenet, inkludert komplimenta.

Serieskaparen Adam Kay har basert handlinga på si eiga tid som nesten ferdig lege, så får eg berre håpa han overdriv om enkelte saker. Dei sviande kommentarane vekker ofte høglydt, langvarig latter hjå meg, som så gjerne går over til høge grinebekkar i augo som eg berre må la renna over til slutt.

New public faenskap

Grunnane til at denne serien rører meg så inn til rota, er mange – det er hjarteskjerande at offentleg helsevesen skal gå på stumpane for alle involverte. Det er til tider brutalt, det som skjer i fødestova, her er gryande venskapsband og vanskeleg kjærleik, og så Ben Whishaw i hovudrolla, då. Vakre, sårbare, uttrykksfulle, vedunderlege Ben Whishaw! Han ser rett nok etter kvart i eldste laget ut til å passera som tjue-eit-eller-anna, men utover det kunne ikkje nokon i heile vide, verda vore riktigare i rolla som denne plaga, unge mannen.

Det er kanskje marknadsført som sjukehusdrama, og for dei som likte Chicago Hope og Grey’s Anatomy, kan det sikkert fungera som referanse, men dette er milevis frå noko amerikansk heltedrama og såpeopera, sjølv om det ikkje manglar på intrigar og personleg drama her heller. Vel så mykje er det knallhard kritikk av eit helsevesen på stumpane og skrekk og åtvaring for dei som ynskjer seg meir privatisering og effektivisering av helsevesenet.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kultur­arbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.