JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

FilmMeldingar

Hakeslepp og augepopping

The Substance er ekkelt underhaldande.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Demi Moore spelar den falmande filmstjerna Elisabeth Sparkle.

Demi Moore spelar den falmande filmstjerna Elisabeth Sparkle.

Foto: Arthaus

Demi Moore spelar den falmande filmstjerna Elisabeth Sparkle.

Demi Moore spelar den falmande filmstjerna Elisabeth Sparkle.

Foto: Arthaus

3441
20240920
3441
20240920

Drama / Skrekk

Regi: Coralie Fargeat

The Substance

Med: Demi Moore, Margaret Qualley, Dennis Quaid
Kinofilm

Den fordums filmstjerna Elisabeth Sparkle (Moore) får fyken som gyminstruktør på TV, då TV-stasjonen og sjefen, ein sexistisk dritsekk ved namn Harvey (Quaid) etterlyser ei ung, pen dame til å overta.

På eit legebesøk får Elisabeth tips om eit stoff som kan skapa to utgåver av ein sjølv – ikkje metaforisk, men fysisk, annakvar veke – og den unge, pene Sue (Qualley) blir skapt. Slik kan ho behalda både jobben og det gamle livet sitt. Akkurat.

Trolling

Det er artig å prøva kategorisera The Substance – det er ikkje ofte skrekk og drama er så likevektige som dette. Men så er det ikkje ofte det kjem filmar som dette heller. Det er ein viss fordel om du har sansen for både body horror og surrealisme, for her får både sjokkrefleksane og hjernen køyrt seg.

Det er også ein underleg tilgjengeleg film – her er vakre menneske, ein slags teikneserieaktig estetikk som samtidig minner meg om filmane til John Waters, der Pink Flamingos (1972) er den mest kjende. The Substance er sjølvsagt langt meir påkosta og med kameratutstyr og teknologiske hjelpemiddel femti år meir moderne.

Utviklinga av det kroppslege går etter kvart over i nærast trollaktige skapningar, og uti filmen kunne eg sverja på det var performancekunstnaren Tori Wrånes som var hyra inn. Den leikne stilen gjer at det gufne og sprø blir langt lettare å tola enn om den var laga som rein skrekk. Det skrekkelegaste her skal kanskje vera kor langt eit menneske er villig til å gå for å halda seg populær og ettertrakta.

Den lett fordekte referansen til Harvey Weinstein er nesten for opplagd, så eg er freista til å tenka at regissør Coralie Fargeat må ha tenkt fyrst og fremst på underhaldning, meir enn ein ekstremt opplagd bodskap om at Hollywood er overflatisk.

Revansj

Subtile bodskapar er tilsynelatande ikkje greia til Fargeat, også om du ser på førre filmen hennar, langfilmdebuten Revenge (2017). Skallar skal kløyvast, blod skal spruta, auga skal poppa ut – «hell hath no fury than a woman scorned». Hemnaspektet ligg også under i The Substance, men det slår mest tilbake på hovudpersonen sjølv, korleis no det skal tolkast.

Demi Moore er jo også i røynda ganske spretta opp og sydd saman, ein ironi som ho sjølv skal ha påpeika – du kan prøva å reversera alder, men naturen vender seg til slutt mot deg med full kraft. Den aldrande åttitalsstjerna som spelar aldrande åttitalsstjerne, byr verkeleg på seg sjølv her. Det er sjeldan vare å sjå rynkete nip/tuck-magar og silikonhengepupper på film. Den tilsvarande stramme, unge Margaret Qualley i rolla som Sue eller unge Elisabeth bidreg til at kroppsdvelinga blir komplett begge vegar.

Som i Revenge er det så mykje pikant filming at ein må kunna spekulera i om male gaze kan overførast til kvinnelege auge bak kamera. Det får bli ein annan diskusjon. Spektakulær er nettopp filminga, og om det er tilfeldig eller ikkje, filmfotograf Benjamin Kracun stod også for ein annan hat/hemn-film av den underhaldande, rosaprega sorten, den omdiskuterte Promising Young Woman (2020).

Regissør Coralie Fargeat har med sin andre film gått langt forbi å vera promising, og det er lov å stilla høge forventningar til neste film etter The Substance.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er skribent, program­skapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Drama / Skrekk

Regi: Coralie Fargeat

The Substance

Med: Demi Moore, Margaret Qualley, Dennis Quaid
Kinofilm

Den fordums filmstjerna Elisabeth Sparkle (Moore) får fyken som gyminstruktør på TV, då TV-stasjonen og sjefen, ein sexistisk dritsekk ved namn Harvey (Quaid) etterlyser ei ung, pen dame til å overta.

På eit legebesøk får Elisabeth tips om eit stoff som kan skapa to utgåver av ein sjølv – ikkje metaforisk, men fysisk, annakvar veke – og den unge, pene Sue (Qualley) blir skapt. Slik kan ho behalda både jobben og det gamle livet sitt. Akkurat.

Trolling

Det er artig å prøva kategorisera The Substance – det er ikkje ofte skrekk og drama er så likevektige som dette. Men så er det ikkje ofte det kjem filmar som dette heller. Det er ein viss fordel om du har sansen for både body horror og surrealisme, for her får både sjokkrefleksane og hjernen køyrt seg.

Det er også ein underleg tilgjengeleg film – her er vakre menneske, ein slags teikneserieaktig estetikk som samtidig minner meg om filmane til John Waters, der Pink Flamingos (1972) er den mest kjende. The Substance er sjølvsagt langt meir påkosta og med kameratutstyr og teknologiske hjelpemiddel femti år meir moderne.

Utviklinga av det kroppslege går etter kvart over i nærast trollaktige skapningar, og uti filmen kunne eg sverja på det var performancekunstnaren Tori Wrånes som var hyra inn. Den leikne stilen gjer at det gufne og sprø blir langt lettare å tola enn om den var laga som rein skrekk. Det skrekkelegaste her skal kanskje vera kor langt eit menneske er villig til å gå for å halda seg populær og ettertrakta.

Den lett fordekte referansen til Harvey Weinstein er nesten for opplagd, så eg er freista til å tenka at regissør Coralie Fargeat må ha tenkt fyrst og fremst på underhaldning, meir enn ein ekstremt opplagd bodskap om at Hollywood er overflatisk.

Revansj

Subtile bodskapar er tilsynelatande ikkje greia til Fargeat, også om du ser på førre filmen hennar, langfilmdebuten Revenge (2017). Skallar skal kløyvast, blod skal spruta, auga skal poppa ut – «hell hath no fury than a woman scorned». Hemnaspektet ligg også under i The Substance, men det slår mest tilbake på hovudpersonen sjølv, korleis no det skal tolkast.

Demi Moore er jo også i røynda ganske spretta opp og sydd saman, ein ironi som ho sjølv skal ha påpeika – du kan prøva å reversera alder, men naturen vender seg til slutt mot deg med full kraft. Den aldrande åttitalsstjerna som spelar aldrande åttitalsstjerne, byr verkeleg på seg sjølv her. Det er sjeldan vare å sjå rynkete nip/tuck-magar og silikonhengepupper på film. Den tilsvarande stramme, unge Margaret Qualley i rolla som Sue eller unge Elisabeth bidreg til at kroppsdvelinga blir komplett begge vegar.

Som i Revenge er det så mykje pikant filming at ein må kunna spekulera i om male gaze kan overførast til kvinnelege auge bak kamera. Det får bli ein annan diskusjon. Spektakulær er nettopp filminga, og om det er tilfeldig eller ikkje, filmfotograf Benjamin Kracun stod også for ein annan hat/hemn-film av den underhaldande, rosaprega sorten, den omdiskuterte Promising Young Woman (2020).

Regissør Coralie Fargeat har med sin andre film gått langt forbi å vera promising, og det er lov å stilla høge forventningar til neste film etter The Substance.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er skribent, program­skapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Foto: Baard Henriksen

LitteraturKultur

Sorg og sjølvutsletting

Kva kan djup, djup sorg gjere med eit menneske? I den nye romanen sin freistar Terje Holtet Larsen gi nokre svar.

Jan H. Landro

Foto: Baard Henriksen

LitteraturKultur

Sorg og sjølvutsletting

Kva kan djup, djup sorg gjere med eit menneske? I den nye romanen sin freistar Terje Holtet Larsen gi nokre svar.

Jan H. Landro
Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Foto: Lise Åserud / NTB

Samfunn
Christiane Jordheim Larsen

Språkfag i spel

Kunnskapsministeren vil gje fleire elevar høve til å velje arbeidslivsfag. Lærarar åtvarar mot å la det gå på kostnad av språkopplæringa.

Joaquin Phoenix spelar hovudrolla som Joker.

Joaquin Phoenix spelar hovudrolla som Joker.

Foto: Warner Bros. Discovery

FilmMeldingar
Håkon Tveit

Dyster dobbeldose

Denne runden med Jokeren ber det same mørket med nye tonar.

I hamnebassenget om lag her lét Dia í Geil seg døype grytidleg ein kald oktobersøndag for snart 150 år sidan. Det var starten på vekkinga som gjorde Brø¿rasamkoman til eit livskraftig samfunn som framleis styrer mykje på Færøyane.

I hamnebassenget om lag her lét Dia í Geil seg døype grytidleg ein kald oktobersøndag for snart 150 år sidan. Det var starten på vekkinga som gjorde Brø¿rasamkoman til eit livskraftig samfunn som framleis styrer mykje på Færøyane.

Alle foto: Hallgeir Opedal

ReportasjeFeature
Hallgeir Opedal

Om Gud og lausriving

Siste dag i oktober i 1880 lét Dia í Geil seg døype i hamnebassenget i Tórshavn, og etter det skulle Færøyane aldri bli det same.

Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.

Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.

Alle foto: Håvard Rem

UtanriksSamfunn

Det blonde reservatet

PALM BEACH: Krig og folkevandring verkar inn på alle vestlege val. Eit amerikansk presidentval kan verka andre vegen òg.

Håvard Rem
Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.

Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.

Alle foto: Håvard Rem

UtanriksSamfunn

Det blonde reservatet

PALM BEACH: Krig og folkevandring verkar inn på alle vestlege val. Eit amerikansk presidentval kan verka andre vegen òg.

Håvard Rem

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis