Thriller

Regi: Justin Wurzel

Nitram

Med: Caleb Landry Jones, Judy Davis, Anthony LaPaglia
Kinofilm

I 1996 førte ei masseskyting på ein turistattraksjon i Tasmania til at strenge våpenlovar vart innførte berre tolv dagar etterpå.

Forstyrrande

Det er noko overhengande forstyrrande berre med konseptet spelefilm om gjerningspersonar, då det ikkje er råd å rista av seg kjensla av kor urettferdig det er at me heller vil høyra om dei skuldige i vondskapen enn dei uskuldige offera. Nitram er i høgste grad ein slik film.

Terror er latin for redsel, og eg blir redd. Premissane for filmen ligg der allereie, likevel er det noko med stemninga, det duse australske kveldslyset, surfarane, og så den altomfattande kjensla av at Martin (Jones) er så utanfor det heile. Skrekkscenarioet at mobbeofferet tek hemn, er gjennomført frå start til slutt. Sjølv om eg veit kva som skal skje, sender oppbygginga frysningar gjennom heile meg, og eg vil helst sjå vekk.

Forstørrande

Martin er usedvanleg vanskeleg å lika, men ikkje vanskeleg å synast synd på. Han har to foreldre som elskar han, og som også prøver å lika han (nydeleg spela av både Judy Davis og Anthony LaPaglia), men under den klønete framtoningen hans ligg ein mangel på empati som skremmer.

Kanskje hadde han vorte teken på alvor på ein annan måte dersom han var aggressiv og utagerande? Akkurat det gjer sjølvsagt skrekken endå sterkare – at det kan koma som lyn frå overskya himmel, at ein kanskje burde sjå det koma.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.

På grunn av drapa i Oslo 25. juni har distributøren valt å utsetje premieren på ubestemt tid.