JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

FilmMeldingar

For lite forbanning

Forbannelsen er ein ambisiøs film som ikkje innfrir, dersom ikkje forventninga er å få ein overlest film med mykje drama.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Året er 1918, og spanskesjuka herjar. Ein pastor vender heim frå Madagaskar for å etablere ein kyrkjelyd i eit norsk gruvesamfunn.

Året er 1918, og spanskesjuka herjar. Ein pastor vender heim frå Madagaskar for å etablere ein kyrkjelyd i eit norsk gruvesamfunn.

Foto: SF Studios

Året er 1918, og spanskesjuka herjar. Ein pastor vender heim frå Madagaskar for å etablere ein kyrkjelyd i eit norsk gruvesamfunn.

Året er 1918, og spanskesjuka herjar. Ein pastor vender heim frå Madagaskar for å etablere ein kyrkjelyd i eit norsk gruvesamfunn.

Foto: SF Studios

3164
20221007
3164
20221007

Thriller

Regi: Henrik M. Dahlsbakken

Forbannelsen

Med: Eva Nygård, Jan Sælid, Ellen Dorrit Pedersen, Tarjei Sandvik Moe, Anna Filippa Hjarne
Kinofilm

Vesle samiske My (Nygård) vert adoptert av presten Lautitz (Sælid), den døyande kona (Pedersen) og deira frynsete, heimkomne soldatson Oscar (Moe) og blinde dotter Agathe (Hjarne). Og herifrå går det berre sånn passe med heile gjengen.

Sjanger 1

Eg har lyst å sitera gode, gamle Wikipedia med tanke på sjangeren thriller: «Betegnelsen brukes i sin videste definisjon som synonym for ’en svært spennende historie’.» Legg til tittelen Forbannelsen, så burde det vore duka for gode greier for dei som likar gåsehud og grøss og gys. Burde.

Eg skreiv fyrst automatisk «drama» då eg skulle kategorisera denne filmen, og eg vil seia at dei som ser traileren i tillegg, kjem til å bli skuffa om det er ein thriller dei forventar seg. Det er enormt lite grøss utanom eit par svevescener og ei blodspyttande Ellen Dorrit Pedersen ganske i starten. Det er kanskje dårleg gjort å avsløra dette, men igjen: Det er som sagt desse scenene traileren òg har teke med.

Så kva er det den ytst produktive regissøren Henrik M. Dahlsbakken har hatt på hjartet denne gongen? Siste film eg såg av han, var Prosjekt Z (premiere 2021), ein zombieskrekk-komedie som heller ikkje var skummel. Det er store tema han sneiar innom i Forbannelsen: incest, overgrep, maktmisbruk, samehets, alt sett til eit gruvesamfunn kring Røros og med fyrste verdskrigen og spanskesjuka trugande i kulissane saman med overnaturlege krefter og barnelik i kjellaren.

Det skortar ikkje på innfall, det skal seiast, og dermed blir det ikkje ein kjedeleg film, det skal han ha. Men den einaste spenninga eg strengt talt føler på, er kor mange fleire element som kan rullast opp før rulleteksten kjem.

Sjanger 2

Åndelege ting, vonde krefter og overtru spelar ei rolle, sjølv om eg føler familieband og kjærleiksrelasjonar er mest vektlagde, trass i forsøk på å skapa skummel stemning og gufne vibbar. Å framstilla samane som spirituelle og naturnære på ein typisk «heidning versus kristen»- måte verkar klisjéaktig, og eksotifiseringa kler ikkje ein ny film som Forbannelsen. Også det incestuøse tilsnittet verkar lempeleg plassert, som for å skapa ekstra drama.

I tillegg, når det etter kvart blir forholdet mellom dottera Agathe og ein ung gruvearbeidar som er drivkrafta, får filmen langt meir An-Magritt (1969) enn Carrie (1976) over seg, for å seia det slik. Definisjonen for dramafilm er for lang til å sitera, men går enkelt ut på at det dreier seg om mellommenneskelege og kjenslemessige forhold der rollefiguren kjem i konflikt med seg sjølv eller samfunnet.

Å kasta inn nokre overnaturlege klipp og eit oujabrett er ikkje nok for meg til å bli skremd, så eg vil oppsummera Forbannelsen som eit drama for dei som vil ha mykje drama. Eg synest ikkje spenninga held, uansett kva sjanger du skulle falla ned på.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er skribent, program­skapar, kulturarbeidar og fast film­meldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Thriller

Regi: Henrik M. Dahlsbakken

Forbannelsen

Med: Eva Nygård, Jan Sælid, Ellen Dorrit Pedersen, Tarjei Sandvik Moe, Anna Filippa Hjarne
Kinofilm

Vesle samiske My (Nygård) vert adoptert av presten Lautitz (Sælid), den døyande kona (Pedersen) og deira frynsete, heimkomne soldatson Oscar (Moe) og blinde dotter Agathe (Hjarne). Og herifrå går det berre sånn passe med heile gjengen.

Sjanger 1

Eg har lyst å sitera gode, gamle Wikipedia med tanke på sjangeren thriller: «Betegnelsen brukes i sin videste definisjon som synonym for ’en svært spennende historie’.» Legg til tittelen Forbannelsen, så burde det vore duka for gode greier for dei som likar gåsehud og grøss og gys. Burde.

Eg skreiv fyrst automatisk «drama» då eg skulle kategorisera denne filmen, og eg vil seia at dei som ser traileren i tillegg, kjem til å bli skuffa om det er ein thriller dei forventar seg. Det er enormt lite grøss utanom eit par svevescener og ei blodspyttande Ellen Dorrit Pedersen ganske i starten. Det er kanskje dårleg gjort å avsløra dette, men igjen: Det er som sagt desse scenene traileren òg har teke med.

Så kva er det den ytst produktive regissøren Henrik M. Dahlsbakken har hatt på hjartet denne gongen? Siste film eg såg av han, var Prosjekt Z (premiere 2021), ein zombieskrekk-komedie som heller ikkje var skummel. Det er store tema han sneiar innom i Forbannelsen: incest, overgrep, maktmisbruk, samehets, alt sett til eit gruvesamfunn kring Røros og med fyrste verdskrigen og spanskesjuka trugande i kulissane saman med overnaturlege krefter og barnelik i kjellaren.

Det skortar ikkje på innfall, det skal seiast, og dermed blir det ikkje ein kjedeleg film, det skal han ha. Men den einaste spenninga eg strengt talt føler på, er kor mange fleire element som kan rullast opp før rulleteksten kjem.

Sjanger 2

Åndelege ting, vonde krefter og overtru spelar ei rolle, sjølv om eg føler familieband og kjærleiksrelasjonar er mest vektlagde, trass i forsøk på å skapa skummel stemning og gufne vibbar. Å framstilla samane som spirituelle og naturnære på ein typisk «heidning versus kristen»- måte verkar klisjéaktig, og eksotifiseringa kler ikkje ein ny film som Forbannelsen. Også det incestuøse tilsnittet verkar lempeleg plassert, som for å skapa ekstra drama.

I tillegg, når det etter kvart blir forholdet mellom dottera Agathe og ein ung gruvearbeidar som er drivkrafta, får filmen langt meir An-Magritt (1969) enn Carrie (1976) over seg, for å seia det slik. Definisjonen for dramafilm er for lang til å sitera, men går enkelt ut på at det dreier seg om mellommenneskelege og kjenslemessige forhold der rollefiguren kjem i konflikt med seg sjølv eller samfunnet.

Å kasta inn nokre overnaturlege klipp og eit oujabrett er ikkje nok for meg til å bli skremd, så eg vil oppsummera Forbannelsen som eit drama for dei som vil ha mykje drama. Eg synest ikkje spenninga held, uansett kva sjanger du skulle falla ned på.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er skribent, program­skapar, kulturarbeidar og fast film­meldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.

Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.

Alle foto: Hallgeir Opedal

ReportasjeFeature

Turistinvasjonen

Kvar sommar invaderer fleire tusen turistar garden til Johan Jógvanson i Saksun. Det har gjort han til den sintaste bonden på Færøyane.

Hallgeir Opedal
Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.

Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.

Alle foto: Hallgeir Opedal

ReportasjeFeature

Turistinvasjonen

Kvar sommar invaderer fleire tusen turistar garden til Johan Jógvanson i Saksun. Det har gjort han til den sintaste bonden på Færøyane.

Hallgeir Opedal

Teikning: May Linn Clement

UtanriksSamfunn

Den nyreligiøse avantgarden

NEW YORK: Blant trendsettarar på Manhattans Lower East Side
er katolisisme siste skrik. 

Ida Lødemel Tvedt

Teikning: May Linn Clement

UtanriksSamfunn

Den nyreligiøse avantgarden

NEW YORK: Blant trendsettarar på Manhattans Lower East Side
er katolisisme siste skrik. 

Ida Lødemel Tvedt

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis