Famling i leikestova
Både ideen og filmen verkar berre halvvegs gjennomarbeidde, men manglar ikkje artige og snedige påfunn leverte av artige og snedige skodespelarar.
Ein gjeng filmstudentar tek med seg tre arbeidsledige skodespelarar til eit motell i den norske fjellheimen for å lage zoombiefilm.
Foto: Johnny Vaet Nordskog / SF Studios
Skrekk/komedie
Regi: Henrik M.
Dahlsbakken
Prosjekt Z
Med: Eili Harboe, Arthur Berning, Iben Akerlie, Jonis Josef, Myra, Dennis Storhøi
Kinofilm
Ein gjeng filmstudentar reiser ut på bygda for å laga ein zombiefilm, men så skjer det skrekkelege ting med dei sjølve i staden. Eller gjer det eigentleg det?
Lastverk
Det er over tjue år sidan The Blairwitch Project (1999) skapte stor oppstandelse med amatøropptak sette saman til det som skulle førestilla ein ekte film av ungdommar som blir drepne i skogen. Det er vanskeleg å tenka seg Prosjekt Z som anna enn ei hyllest og kanskje eit forsøk på å gjenskapa denne, berre sjølvsagt med nok humor og ironi til å sleppa å ta eventuelle negative samanlikningar på alvor.
Eg er ikkje sikker på kor alvorleg Dahlsbakken har lyst å verta teken for den nyaste av mange produksjonar dei siste åra. Han har ei unik evne til å samla flust av kjende skodespelarar inn i idériket sitt og på eit eller anna vis kverna dei gjennom til ein ferdig film.
Eg er definitivt meir imponert over dette enn over filmar som Gledelig jul (2020) og Rett vest (2017). Det må vera irriterande å få påpeika denne enorme produktiviteten heile tida, men kanskje resultata hadde vorte jamt over betre om han ikkje hadde sånt hastverk med å få alt ut.
Kollektiv moro
Det kjekkaste med Prosjekt Z er kor leiken han er. Det er masse å le av, som tøysing med dialektbruk, referansar til andre filmar, det verkelege livet til skodespelarane, at Jan Vardøen blir nemnd. Det merkelegaste er at trass i raske sceneskift og mykje effektiv klipping består filmen av ei rekkje ganske kjedelege parti som dreg ned tempoet, parti som innlysande er meininga skal vera anten morosame (Storhøi som spelar inn selftape) eller skumle (Akerlie som går inn i eit nedlagt motell og møter zombiar for fyrste gong).
Summen av alt, og hoppinga mellom «ekte» og filming, blir eigentleg ikkje så forvirrande, men det blir heller ikkje særleg fengande, og på ingen måte skummelt, om det på noko tidspunkt var meininga.
Det må ha vore moro å spela inn Prosjekt Z, men resultatet blir også parodisk nærliggande å samanlikna med ein svært vellaga studentfilm.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Skrekk/komedie
Regi: Henrik M.
Dahlsbakken
Prosjekt Z
Med: Eili Harboe, Arthur Berning, Iben Akerlie, Jonis Josef, Myra, Dennis Storhøi
Kinofilm
Ein gjeng filmstudentar reiser ut på bygda for å laga ein zombiefilm, men så skjer det skrekkelege ting med dei sjølve i staden. Eller gjer det eigentleg det?
Lastverk
Det er over tjue år sidan The Blairwitch Project (1999) skapte stor oppstandelse med amatøropptak sette saman til det som skulle førestilla ein ekte film av ungdommar som blir drepne i skogen. Det er vanskeleg å tenka seg Prosjekt Z som anna enn ei hyllest og kanskje eit forsøk på å gjenskapa denne, berre sjølvsagt med nok humor og ironi til å sleppa å ta eventuelle negative samanlikningar på alvor.
Eg er ikkje sikker på kor alvorleg Dahlsbakken har lyst å verta teken for den nyaste av mange produksjonar dei siste åra. Han har ei unik evne til å samla flust av kjende skodespelarar inn i idériket sitt og på eit eller anna vis kverna dei gjennom til ein ferdig film.
Eg er definitivt meir imponert over dette enn over filmar som Gledelig jul (2020) og Rett vest (2017). Det må vera irriterande å få påpeika denne enorme produktiviteten heile tida, men kanskje resultata hadde vorte jamt over betre om han ikkje hadde sånt hastverk med å få alt ut.
Kollektiv moro
Det kjekkaste med Prosjekt Z er kor leiken han er. Det er masse å le av, som tøysing med dialektbruk, referansar til andre filmar, det verkelege livet til skodespelarane, at Jan Vardøen blir nemnd. Det merkelegaste er at trass i raske sceneskift og mykje effektiv klipping består filmen av ei rekkje ganske kjedelege parti som dreg ned tempoet, parti som innlysande er meininga skal vera anten morosame (Storhøi som spelar inn selftape) eller skumle (Akerlie som går inn i eit nedlagt motell og møter zombiar for fyrste gong).
Summen av alt, og hoppinga mellom «ekte» og filming, blir eigentleg ikkje så forvirrande, men det blir heller ikkje særleg fengande, og på ingen måte skummelt, om det på noko tidspunkt var meininga.
Det må ha vore moro å spela inn Prosjekt Z, men resultatet blir også parodisk nærliggande å samanlikna med ein svært vellaga studentfilm.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Historieforvanskingar
Eskil Skjeldal har skrive fleire bøker, både sakprosa og romanar.
Foto: Vegard Giskehaug
Der mørkeret bur
Eskil Skjeldal er ikkje redd for å gå dit det gjer mest vondt.
Foto: Terje Pedersen / NTB
Tendensiøs statistikk om senfølger
Myndighetene må anerkjenne at senfølger eksisterer og utgjør et samfunnsproblem.
Klima- og miljøminister Andreas Bjelland Eriksen (Ap)
Foto: Javad Parsa / NTB
Bedre forhold for villreinen
Villreinen som lever i fjellområdene i Sør-Norge, sliter. Skal vi lykkes med å snu utviklingen, må vi finne løsninger sammen.
Titusenvis av menneske har samla seg framfor parlamentet i Tbilisi dei siste vekene, i protest mot det dei kallar «den russiske lova».
Foto: Ida Lødemel Tvedt
Krossveg i den georgiske draumen
TBILISI: Demonstrasjonane i Georgia kjem til å eskalere fram mot 17. mai.
Mange meiner at det er no landet tek vegvalet mellom Russland og Vesten.
Papiravisa