Eros, logos, patos

Drama

Etter at foreldra døydde, har Kris (Søndergaard) budd saman med og drive garden til onkelen (Tygesen). Dyrlegen (Caspersen) ser potensial i den oppegåande unge dama og oppmuntrar henne til å ta nokre moderne, sjølvstendige steg ut i verda, noko ho finn særs vanskeleg. Og det vert ikkje betre når potensiell kjærleik i form av nabobonden Mike (Petersen) dukkar opp.

Eksistensen

Korleis skal eg klara å formidla kor bra denne filmen er, og samstundes bruka orda «stillferdig, smålåten og lada»? Omtrent all handlinga føregår dialoglaust i eit fjøs (eller ein flor, som eg ville sagt), og den inngåande filminga av husdyrstellet (eller stiinga, som far min ville sagt) eller bordseta (eller nons, som besten ville sagt) fungerer om du er noko mindful eller har vakse opp på ein gard med kyr.

Om Onkel meiner å vera eit bidrag til den pågåande landsbruksdebatten om ein skal driva berekraftig og vera sjølvforsynt, er tvilsamt, men det gjer han ikkje mindre aktuell av den grunn. Å ta over garden berre fordi ein er fødd inn i ein bondefamilie, er meir og meir fjernt. Men kven skal driva desse halvstore, halvmoderne gardane til slutt? Kven skal driva jorda, rett og slett? Med dette aspektet i bakhovudet vert filmen nærast eksistensiell på ein ny og uventa måte.

Bonderomantisk

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare