Drama

Regi: Marius Holst

Mordene i Kongo

Med: Aksel Hennie, Tobias Santelmann, Ine Jansen

Kva skjedde eigentleg i Kongo med Joshua French og Tjostolv Moland? Ein av dei mest kjende mediesakene i Noreg har vorte gjord om til spelefilm. Det vil seia at det som finst av fakta, er sett inn i eit dramatisk plott der kva som eigentleg eigentleg skjedde, framleis er like uklart. Sjansen for at folk går og ser denne filmen, er svært stor. Og i den grad det blir kalla «basert på ei sann historie», gjer filmen krav på å bli teken som i det minste éi av sanningane. Då pliktar dei å søka balanse, og akkurat det er nesten fråverande i Mordene i Kongo.

Stakkars Joshua

Tenk, så har det kome ein film om Kongo der alle dei mørkhuda skodespelarane blir framstilte som enten slitsame lukkejegerar, slemme menn med gevær eller korrupte advokatar og dommarar. Det skal ikkje dermed seiast at alt er vel i Den demokratiske republikken Kongo, langt derifrå, men det bidreg kraftig til å vippa sympatien over på heltane våre – og ja, dei blir faktisk framstilte omtrent som heltar. Det er knapt nemnt noko om bakgrunn, oppvekst og kvifor dei har denne enorme lysta til å vera leigesoldatar. Aksel Hennie legg ansiktet sitt i dei mest innstuderte, bekymra faldane for å visa kor lite Joshua French eigentleg rår med det som skjer. Og kva er greia med å gje Joshua rolla som det primitive fengselets Mor Teresa? Tobias Santelmann har fått jobben med å tolka Tjostolv, ein karakter som tydeleg skal få skulda for alt som skjer. Stakkars, stakkars, stakkars Joshua som stadig er så uheldig – alt han ville, var jo å reisa ut på nye eventyr.

Factionfilm

Det er også noko med dialogen som ergrar meg – dei er så velformulerte og sjølvsikre heile vegen. Igjen, det er slik heltar snakkar. Dei me ikkje heiar på, skal stotra og vera i tvil – og der har du jammen meg dei utsende nordmennene og kvinnene frå Utanriksdepartementet i eit nøtteskal. Den oppdikta UD-utsende Ane Strøm Olsen (Jansen) bidreg med dei få glimta av at Joshua kanskje ikkje er heil ved likevel, men alt i alt står staten Noreg fram som ryggradslaus og paragrafryttarsk til det latterlege. Men kven vil sjå ein actionfilm om diplomati og juridiske labyrintar når ein kan sjå to sjølvutnemnde soldathelgenar kjempa mot ugga-bugga-menn i Aaaafrika. Å kalla Mordene i Kongo spekulativ er milde ordelag. At spekulasjonane går føre seg i godt over to timar, talar heller ikkje til filmens fordel.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.