Dagbok frå ei kvinne i flammar
Mona Fastvold skriv seg inn i eit høgt internasjonalt sjikt med kraftfull stil og store kjensler.
Bilete frå filmen, der Katherine Waterston speler Abigail og Vanessa Kirby Tallie.
DRAMA
Regi: Mona Fastvold
The World to Come
Med: Katherine Waterston, Vanessa Kirby, Casey Affleck, Christopher Abbott
Kinofilm
Abigail (Waterston) skriv dagbok mellom arbeidsøkter på garden i staten New York. Det er vinteren 1856, året etter ho og mannen (Affleck) miste dottera på fire til difteri. Sorga svir. Ein dag rullar ei ukjend vogn innom tunet med eit nytt par. Nærbileta av andletet til Tallie (Kirby) og blikket til Abigail vitnar om at noko intenst kjem til å hende. Ein varm venskap er i emning.
Utvandraren
Den norske regissøren Mona Fastvold har gjort ekte USA-buar av seg. Debuten The Sleepwalker frå 2014 var eit stødig, stilig drama med trekk av skrekk. The World to Come er eit stilistisk ambisiøst, intimt periodedrama. Tidsskildringa er fyrsteklasses, med prikkfri produksjonsdesign bygd i rumenske åsar. Visuelt er det nitid perfeksjon i naturleg mørke med skrale oljelampar og dystre fargar. Abigail les med nær sagt kviskring kva som skjer i livet. Forteljarstemma passar med at filmen er basert på ei novelle av Jim Shepard. Ho er omgjeven av knaking i hus, rasling frå dyr og ulande vind. Musikk av den eksperimentelle komponisten Daniel Blumberg styrker biletet av harde kår under ein rå vinter med sterke kjensler.
Store kvinner
The World to Come er ein film om forelsking og vennskap. Dei sterke banda mellom Abigail og Tallie skapar klinsj mellom fridomstrong og kvelande pragmatikk. Personlegdomane til dei to er ulike. Utsjånaden styrker forskjellane. Forknytte Abigail er blenda av det flaumande og flammande raude håret til den likeframme og fryktlause Tallie. Språkrikdomen sparer den ordknappe Abigail til papiret, medan dei andre figurane fjongar seg med litterær talemåte.
Abigail veks til mot. Dei stadig meir risikable møta mellom dei to kvinnene dirrar med nærleik og spenning. Mannen til Tallie (Abbott) har pugga dei bibelversa som gjev grobotn for patriarkatet. Hustruer skal lyde og fø. Eigekjære og bitre menn er farlege. Filmen har fleire fine feministiske poeng, både om reproduksjon og historieskriving. Loggføringa og dagbøkene ber ulike forteljingar. Denne filmen har flott kraft. Mona Fastvold har tatt verda med storm. Vonleg følgjer filmentusiastar i heimlandet med.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA
Regi: Mona Fastvold
The World to Come
Med: Katherine Waterston, Vanessa Kirby, Casey Affleck, Christopher Abbott
Kinofilm
Abigail (Waterston) skriv dagbok mellom arbeidsøkter på garden i staten New York. Det er vinteren 1856, året etter ho og mannen (Affleck) miste dottera på fire til difteri. Sorga svir. Ein dag rullar ei ukjend vogn innom tunet med eit nytt par. Nærbileta av andletet til Tallie (Kirby) og blikket til Abigail vitnar om at noko intenst kjem til å hende. Ein varm venskap er i emning.
Utvandraren
Den norske regissøren Mona Fastvold har gjort ekte USA-buar av seg. Debuten The Sleepwalker frå 2014 var eit stødig, stilig drama med trekk av skrekk. The World to Come er eit stilistisk ambisiøst, intimt periodedrama. Tidsskildringa er fyrsteklasses, med prikkfri produksjonsdesign bygd i rumenske åsar. Visuelt er det nitid perfeksjon i naturleg mørke med skrale oljelampar og dystre fargar. Abigail les med nær sagt kviskring kva som skjer i livet. Forteljarstemma passar med at filmen er basert på ei novelle av Jim Shepard. Ho er omgjeven av knaking i hus, rasling frå dyr og ulande vind. Musikk av den eksperimentelle komponisten Daniel Blumberg styrker biletet av harde kår under ein rå vinter med sterke kjensler.
Store kvinner
The World to Come er ein film om forelsking og vennskap. Dei sterke banda mellom Abigail og Tallie skapar klinsj mellom fridomstrong og kvelande pragmatikk. Personlegdomane til dei to er ulike. Utsjånaden styrker forskjellane. Forknytte Abigail er blenda av det flaumande og flammande raude håret til den likeframme og fryktlause Tallie. Språkrikdomen sparer den ordknappe Abigail til papiret, medan dei andre figurane fjongar seg med litterær talemåte.
Abigail veks til mot. Dei stadig meir risikable møta mellom dei to kvinnene dirrar med nærleik og spenning. Mannen til Tallie (Abbott) har pugga dei bibelversa som gjev grobotn for patriarkatet. Hustruer skal lyde og fø. Eigekjære og bitre menn er farlege. Filmen har fleire fine feministiske poeng, både om reproduksjon og historieskriving. Loggføringa og dagbøkene ber ulike forteljingar. Denne filmen har flott kraft. Mona Fastvold har tatt verda med storm. Vonleg følgjer filmentusiastar i heimlandet med.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Hustruer skal lyde og fø. Eigekjære og bitre menn er farlege.
Fleire artiklar
Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.
Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret
Kven har makt over kven?
Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.
The Lady (Willa Fitzgerald) må flykte frå ein galen mann.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkfilmen Strange Darling tuklar med tida for å trekke i gang tankane.
President Joe Biden (f. 1942) og statsminister Jonas Gahr Støre (f. 1960) stiller opp til familiefoto på Nato-toppmøtet i Washington i år.
Foto: Javad Parsa / NTB
Å fjerne Støre no vil vere ei panikkhandling som skaper fleire problem enn det løyser for Arbeidarpartiet.
Ein demonstrant med gassmaske protesterer i Tblisi 2. desember mot at den nye regjeringa vil leggja vekk EU-søknaden.
Foto: Irakli Gedenidze / Reuters / NTB
«Med unntak av presidenten har ikkje demonstrantane i Georgia stor tiltru til politikarane.»
Sveinung Rotevatn (V), som ser opp, talte ikkje under behandlinga av den nye abortlova 3. desember. Den som gjekk fram til talarstolen flest gonger, var Marian Hussein (SV).
Foto: Thomas Fure / AP / NTB
Mors liv i salen
Debatten vi fekk høyre då den nye abortlova blei behandla tysdag, strekte seg frå 10.00 til 14.30, frå 1915 til framtida og frå fosteret til den store verda.
Papiravisa