Film
Eit år med film- og TV-seriar
Stengde kinoar, utsette premierar, reprisar av gamle filmar – filmåret må seiast å ha vore både rart og trist, men slett ikkje utan høgdepunkt. Det er filmmeldarane i Dag og Tid som vanleg langt frå einige om, med eit par unntak.
Filmen som er basert på Marthe Michelets bok om deportasjonen av norske jødar i andre verdskrigen, har kinopremiere 1. juledag.
Foto: Fantefilm
Lytt til artikkelen:
Årsbeste frå Brit
Sjølv om det for det meste er dei lettbeinte, tungkommersielle titlane frå Hollywood som har vorte utsette, har det også skalert ned talet på mellomsjiktfilmane som gjerne er dei som hamnar på kritikarlistene. Dette resulterer for min del i at eg sit att med kjensla av eit litt halvvegs filmår.
På TV
Det er bra eg kan spe på med nokre TV-seriar, for dei har det vore eit par skikkeleg nemneverdige av. Den som har gjort mest inntrykk på meg, er I know this much is true (regi: Derek Cianfrance) med Mark Ruffalo i rollene som tvillingbrør. Mystisk fortid, rotete kjærleiksliv og 90-talsestetikk var slik eg oppsummerte det i Sjå på nett no-spalta.
Tilsvarande sterkt inntrykk gjorde I May Destroy You (regi: Michaela Coel), som eg nok eingong omtalte i nemnde spalte: «Går det an å laga ein serie om ei ung dame som vert dopa ned og valdteken på fest, utan å vera deprimerande, overmoralsk og døll? Ja!» Michaela Coel er genial.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
