JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

BokMeldingar

Krefttaket

Christine Nitter har skrive ei forteljing om ein vond situasjon. Det kunne gjerne gjort vondare for eg-personen.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Christine Nitter er lege og har gått på forfattarstudiet i Tromsø. No debuterer ho med ein roman.

Christine Nitter er lege og har gått på forfattarstudiet i Tromsø. No debuterer ho med ein roman.

Foto: Marius Fiskum post@mariusfiskum.

Christine Nitter er lege og har gått på forfattarstudiet i Tromsø. No debuterer ho med ein roman.

Christine Nitter er lege og har gått på forfattarstudiet i Tromsø. No debuterer ho med ein roman.

Foto: Marius Fiskum post@mariusfiskum.

3235
20220603
3235
20220603

Roman

Christine Nitter:

Våkenetter

Oktober

Det er eit trist scenario: Eivind har fått kreft med spreiing, det ser ikkje lyst ut. Kona Agnes kjem heim til Tromsø frå Bergen, der ho jobbar som gynekolog. Eivind bur for tida heime med sonen Jens. No tar dei fatt på Eivinds siste tid saman. Det er mørketid på alle nivå. Så kvifor kjennest det ikkje så trist?

Debutant Christine Nitter skriv fram ei fin historie om Agnes og Eivind som har vakse opp saman, og som seinare er blitt eit par. Tilbakeblikk til opplevingar dei to hadde på skøyteisen, i det vesle flyet til legefar til Agnes eller baksande og leikande i ei seng, kastar lys over kven dei er som vaksne òg. Dei likar og respekterer kvarandre, lever godt saman, sjølv om Agnes for tida arbeider i ein annan by.

Har dei forsikring?

Men når Eivind blir sjuk, reagerer Agnes ganske avmålt, eller nesten kjenslelaust. Ho blir sint på at han, som sjølv er lege, ikkje har sjekka seg i tide. Ho spør korleis han meiner ho skal klare å ha Jens aleine i tida etterpå. Ho lurer på om dei har forsikring.

Alt dette er sikkert naturlege reaksjonar, men dei står der så aleine, utan å vere akkompagnerte eller utlikna av scener med noko vidare sorg eller omsorg. Det heile verkar så kjølig. Rett nok viser det seg etter kvart at også Agnes held på å gå opp i liminga, der ho blir sett vandrande ute om nettene, tynnkledd.

Så er det kanskje slik at den fornuftige legen prøver å halde alt saman, at det er derfor ho framstår som så praktisk orientert: Kva for kiste vil han ha? For meg blir veremåten til Agnes likevel i overkant distansert. Eg kjenner meg djupt uroa på Eivinds vegner, og over kvaliteten på dei siste dagane hans.

Tankane til endes

Språket er med på å skape avstandskjensle. Det førekjem nok at legar seg imellom snakkar i fagterminologi, men det ryddar ikkje plass til mykje varme: «Det er jo ikke uvanlig, sa jeg. Ved malignitet. At akkumulasjon av væske er massiv.»

Nitters språk er elles knapt og oppramsande, noko som tidvis lagar fine rytmar og driv, men som i lengda òg kan kjennest som om ho trekker seg frå å skrive tankane ut: «Kryper opp en bakke, snø og skare, lag på lag, stopper, snur meg mot huset; snødynene på taket, de mørklagte vinduene...»

Til dette kjem ein unødvendig bruk av forslitne frasar: «som perler på en snor», «Beina kjennes som tømmerstokker», «Trøttheten svir bak øynene», «Det kriblet i magen». Når Nitter elles ser ut til å ha ein medviten omgang med språket, kan ho gjerne avstå frå desse.

Kjenslerusket

Det nordnorske miljøet og landskapet med geitrams, sjø og fjell og vinter og mørketid er fint skildra. Nitter har i det heile ei evne til å gå presist og komprimert til verks i romanarbeidet sitt. Men kan ein bli forpresis? Kan ein bli så presis at ein gløymer «rusket», som kjensler er? Det kan vere spennande med ein hovudperson som held alt tilbake. Men lesaren må kanskje få eit litt større glimt inn i eit menneske som faktisk synest det er krise at partnaren skal døy.

Ingvild Bræin

Ingvild Bræin er forfattar, nordist og fast bokmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Roman

Christine Nitter:

Våkenetter

Oktober

Det er eit trist scenario: Eivind har fått kreft med spreiing, det ser ikkje lyst ut. Kona Agnes kjem heim til Tromsø frå Bergen, der ho jobbar som gynekolog. Eivind bur for tida heime med sonen Jens. No tar dei fatt på Eivinds siste tid saman. Det er mørketid på alle nivå. Så kvifor kjennest det ikkje så trist?

Debutant Christine Nitter skriv fram ei fin historie om Agnes og Eivind som har vakse opp saman, og som seinare er blitt eit par. Tilbakeblikk til opplevingar dei to hadde på skøyteisen, i det vesle flyet til legefar til Agnes eller baksande og leikande i ei seng, kastar lys over kven dei er som vaksne òg. Dei likar og respekterer kvarandre, lever godt saman, sjølv om Agnes for tida arbeider i ein annan by.

Har dei forsikring?

Men når Eivind blir sjuk, reagerer Agnes ganske avmålt, eller nesten kjenslelaust. Ho blir sint på at han, som sjølv er lege, ikkje har sjekka seg i tide. Ho spør korleis han meiner ho skal klare å ha Jens aleine i tida etterpå. Ho lurer på om dei har forsikring.

Alt dette er sikkert naturlege reaksjonar, men dei står der så aleine, utan å vere akkompagnerte eller utlikna av scener med noko vidare sorg eller omsorg. Det heile verkar så kjølig. Rett nok viser det seg etter kvart at også Agnes held på å gå opp i liminga, der ho blir sett vandrande ute om nettene, tynnkledd.

Så er det kanskje slik at den fornuftige legen prøver å halde alt saman, at det er derfor ho framstår som så praktisk orientert: Kva for kiste vil han ha? For meg blir veremåten til Agnes likevel i overkant distansert. Eg kjenner meg djupt uroa på Eivinds vegner, og over kvaliteten på dei siste dagane hans.

Tankane til endes

Språket er med på å skape avstandskjensle. Det førekjem nok at legar seg imellom snakkar i fagterminologi, men det ryddar ikkje plass til mykje varme: «Det er jo ikke uvanlig, sa jeg. Ved malignitet. At akkumulasjon av væske er massiv.»

Nitters språk er elles knapt og oppramsande, noko som tidvis lagar fine rytmar og driv, men som i lengda òg kan kjennest som om ho trekker seg frå å skrive tankane ut: «Kryper opp en bakke, snø og skare, lag på lag, stopper, snur meg mot huset; snødynene på taket, de mørklagte vinduene...»

Til dette kjem ein unødvendig bruk av forslitne frasar: «som perler på en snor», «Beina kjennes som tømmerstokker», «Trøttheten svir bak øynene», «Det kriblet i magen». Når Nitter elles ser ut til å ha ein medviten omgang med språket, kan ho gjerne avstå frå desse.

Kjenslerusket

Det nordnorske miljøet og landskapet med geitrams, sjø og fjell og vinter og mørketid er fint skildra. Nitter har i det heile ei evne til å gå presist og komprimert til verks i romanarbeidet sitt. Men kan ein bli forpresis? Kan ein bli så presis at ein gløymer «rusket», som kjensler er? Det kan vere spennande med ein hovudperson som held alt tilbake. Men lesaren må kanskje få eit litt større glimt inn i eit menneske som faktisk synest det er krise at partnaren skal døy.

Ingvild Bræin

Ingvild Bræin er forfattar, nordist og fast bokmeldar i Dag og Tid.

Språket er med på å skape avstands­kjensle.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Foto: Ole Berg-Rusten / NTB

Samfunn
Eva Aalberg Undheim

Eit spørsmål om kontroll

I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Foto: Samlaget

BokMeldingar
ArildBye

Ein av oss

Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB

IntervjuSamfunn
Christiane Jordheim Larsen

Nato-toppen som sa det han tenkte

Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.

Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement
Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis