Gull og jord
Jørn H. Sværens poesiantologi er så god at han vil verte sakna.
Jørn H. Sværen tok initiativet til å gje ut ein poesiantologi fordi han sakna poesi i norske tidsskrift.
Foto: Vidar M.S. Husby
Dikt
Jørn H. Sværen (red.):
Den engelske kanal 2019
Kolon
«Den som graver etter gull, graver opp mye jord og finner lite», heiter det i eit Heraklit–fragment ein finn trykt i Den engelske kanal 2019. Den engelske kanal kan kallast eit årleg utkomande poesitidsskrift eller kanskje heller ein antologi over samtidspoesien. I år føreligg siste og sjuande utgåve som ifølgje redaktøren blei etablert fordi han ikkje fann spor av poesi når han las norske tidsskrift.
Ny poesi
Det er ikkje tvil om at den årvisse antologien har vore både eit laboratorium for ny poesi og ein arena for å presentere utanlandsk samtidspoesi på norsk. Tvillaust vil han verte djupt sakna.
Mykje jord må både bidragsytarane og redaktør ha grave opp, med tanke på breidda og kvaliteten i det føreliggjande resultatet, som femnar om både visuell og verbal poesi. Det er interessant å sjå at den førsokratiske filosofen Heraklit glid så godt inn i selskapet av samtidspoetar. Om ein ser litt stort på det, kan ein seie at det som samlar bidraga i Den engelske kanal 2019, er ei interesse og ein refleksjon over fortida, døden og forsvinninga.
Utanlandsk lyrikk
I Den engelske kanal finn ein representantar frå Sverige, Tyskland, Danmark, Skotland og Frankrike, og sjølvsagt fleire yngre norske røyster. Nokre er gjengangar her. Dei 17 bidraga syner ikkje berre fram ein større geografisk variasjon, men også eit rikt spenn i poetiske mentalitetar og uttrykksmåtar. Frå ein nærmast frenetisk og vill humor med underfundig politisk snert i Yngve Pedersens sørgjedikt over fylkeskommunen til svensk-tyske Cia Rinnes leikande tankedikt som freistar å tenkje gjennom kva ei setning er og kan vere. Den unge norske poeten Casper André Lugg står fram i eit anna stilleie enn ein er vorten van med. Ein personleg favoritt er den skotske poeten Ian Hamilton Finlay (1925–2006), som med sine kirurgiske «deskripsjonar» og konsentrerte stillbilete gjer funn i ei samtid som har ruinkarakter, i ei dikting som anten forvandlar den moderne verda til eit arkeologisk felt eller tilfører fortida ein potensiell og sjokkarta vald: «En statue av Apollon, naken, med en maskinpistol i hendene.»
Sindre Ekrheim
Sindre Ekrheim er lyrikar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dikt
Jørn H. Sværen (red.):
Den engelske kanal 2019
Kolon
«Den som graver etter gull, graver opp mye jord og finner lite», heiter det i eit Heraklit–fragment ein finn trykt i Den engelske kanal 2019. Den engelske kanal kan kallast eit årleg utkomande poesitidsskrift eller kanskje heller ein antologi over samtidspoesien. I år føreligg siste og sjuande utgåve som ifølgje redaktøren blei etablert fordi han ikkje fann spor av poesi når han las norske tidsskrift.
Ny poesi
Det er ikkje tvil om at den årvisse antologien har vore både eit laboratorium for ny poesi og ein arena for å presentere utanlandsk samtidspoesi på norsk. Tvillaust vil han verte djupt sakna.
Mykje jord må både bidragsytarane og redaktør ha grave opp, med tanke på breidda og kvaliteten i det føreliggjande resultatet, som femnar om både visuell og verbal poesi. Det er interessant å sjå at den førsokratiske filosofen Heraklit glid så godt inn i selskapet av samtidspoetar. Om ein ser litt stort på det, kan ein seie at det som samlar bidraga i Den engelske kanal 2019, er ei interesse og ein refleksjon over fortida, døden og forsvinninga.
Utanlandsk lyrikk
I Den engelske kanal finn ein representantar frå Sverige, Tyskland, Danmark, Skotland og Frankrike, og sjølvsagt fleire yngre norske røyster. Nokre er gjengangar her. Dei 17 bidraga syner ikkje berre fram ein større geografisk variasjon, men også eit rikt spenn i poetiske mentalitetar og uttrykksmåtar. Frå ein nærmast frenetisk og vill humor med underfundig politisk snert i Yngve Pedersens sørgjedikt over fylkeskommunen til svensk-tyske Cia Rinnes leikande tankedikt som freistar å tenkje gjennom kva ei setning er og kan vere. Den unge norske poeten Casper André Lugg står fram i eit anna stilleie enn ein er vorten van med. Ein personleg favoritt er den skotske poeten Ian Hamilton Finlay (1925–2006), som med sine kirurgiske «deskripsjonar» og konsentrerte stillbilete gjer funn i ei samtid som har ruinkarakter, i ei dikting som anten forvandlar den moderne verda til eit arkeologisk felt eller tilfører fortida ein potensiell og sjokkarta vald: «En statue av Apollon, naken, med en maskinpistol i hendene.»
Sindre Ekrheim
Sindre Ekrheim er lyrikar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Antologien har vore eit laboratorium for ny poesi og ein arena for utanlandsk samtidspoesi på norsk.
Fleire artiklar
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.
Foto: Sigbjørn Berven
Solide røter
Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.
Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.
Foto: Cappelen Damm
Den tunge kampen mot bileufori
Eivind Trædal viser fram politikkens fallitt på transportfeltet i boka På ville veier.
Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.
Foto: Jim Watson / AFP / NTB
Trump ord for ord
Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.