Ei fortetta og gripande historie

Roman

«Når ein blind leier ein blind, fell dei begge i grøfta», heiter det i Matteus 15,14. I Gaute Heivolls roman Dine ord er dette både sant og usant. Den mannlege hovudpersonen er blind, men har tidlegare skrive tolv bøker, med assistanse frå kona Terese. No er Terese parkert på sidelinja, forfattaren har leigd seg ein gammal gard og hyrer ein ung sekretær for å stå for nedskrivinga av det siste prosjektet hans. Gjennom dette arbeidet skal dei begge sjå ting i eit nytt lys, og sløkke for andre syn.

Lysande og brent

Nabokona Ågot eig garden. Ho hjelper til med matlaging, vedhogst og anna som forfattaren ikkje greier like godt sjølv. Elles greier han seg ganske bra sjølv, han steller òg med kyrne og hesten på garden. Men noko rikt liv ser han ikkje ut til å ha, anna enn i diktinga. Gjennom klesstilen til personane, den gamle skrivemaskina, grammofonspelaren og det at det berre er Ågot som har installert telefon, forstår vi at vi ikkje er i dagens landskap, men tilbake i tid.

Forteljinga som skal skrivast ned, handlar om ein stolen kikkert frå linjeskipet «Ingermannland», men innhaldet i denne er i romanen mindre viktig enn reisa nedskrivinga tar personane med på. Samstundes er det ikkje uvesentleg at ho krinsar om ei innretning som får folk til å sjå betre, eller at skipet assosierer til eit ingenmannsland.

Sekretæren opplever stadig meir det lysande i mannens forteljekunst, samstundes som ho på slutten av ei økt kan få beskjed om å kaste dagens arbeid i peisen. Han seier at for å fortelje, må ein kunne forsvinne; forteljinga oppstår i mørket, i det ufortalde, og ho ser etter kvart samanhengen mellom det å ikkje kunne forsvinne nok og resultata som hamnar i peisen.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare