Alle kunstens reglar

Unge Martin (Keoghan) tek til å dukka opp på jobben til hjartelegen Steven (Farrell). Dei har klart ei historie som etter kvart vert avdekt. Det som i utgangspunktet var relativt harmlaust, byrjar skli ut når han involverer seg med resten av familien.

Lanthikosmos

Steven og ein kollega går nedover gangen i grøne operasjonsklede i starten av filmen. Heilt kvardagsleg diskuterer dei armbandsur. Alt her er det klart at Colin Farrell skal irritera meg med flat, monoton og tilgjord framføring av dialog resten av filmen. Vegen frå Irland til Hollywood har gått via actionfilmar som In Bruges (2008) og Miami Vice (2006), men han har funne seg ein bra alliert i regissør Yorgos Lanthimos for å koma seg over i creddelen av filmindustrien. Dei samarbeidde sist i The Lobster (2015). Den greske regissøren har sjølv teke steget nærare eit breiare publikum etter festivalfavorittar som Alps (2011) og Dogtooth (2009), med ditto drahjelp frå Hollywood-favorittar som Farrell og Kidman. Rett skal vera rett: Farrell er berre ei brikke i universet til Lanthimos, så eg får heller skulda sistemann for denne forkjærleiken for stilistisk skodespel og tablåaktige rolleprestasjonar.

Ikkje begeistra

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare