🎧 Lang dag i bannehagen
Endelause tiradar, gufne naboar og konstant kiving kallar meir på ubehaget enn på latteren.
Terje (Hagen) og Liv (Blokhus) giftar seg på same dag som Diana og Charles i 1981.
Foto: Andrej Vasilenko / Maipo / Nordisk Filmdistribusjon
Lytt til artikkelen:
Komedie
Regi: Charlotte Blom
Dianas bryllup
Med: Marie Blokhus, Pål Sverre Hagen, Jannike Kruse, Olav Waastad
Kinofilm
I 1981, same dag som Diana og Charles giftar seg i England, giftar Liv (Blokhus) og Terje (Hagen) seg i Sarpsborg. Dottera Diana er allereie fødd, og me følgjer foreldra hennar og naboane (Kruse og Waastad) fram til den dagen Diana sjølv skal gifta seg.
Parproblem
Dianas bryllup er basert på ein enkel, men god idé: Å leggja handlinga parallelt med det offentlege livet til folkeprinsessa Diana byr på gode knaggar for å hugsa kor ein sjølv var i livet på dei gjevne tidspunkta. Terje og Liv som Charles og Diana funkar som samanlikning, sidan ingen av para kan skuldast for å ha eit knirkefritt samliv. Eg trur det er meininga at me skal få eit mangefasettert inntrykk av hovudrollene, men dei fell ned på sine eigne klisjear, så det blir vanskeleg å landa noko særleg sympati med dei.
Eg skjønar at Liv og Terje skal ha eit turbulent, men lidenskapeleg forhold, men forakta dei legg for dagen når dei kranglar, verkar liksom ikkje ispedd kjærleik. Då blir det vanskeleg å heia på dei, og det blir også vanskeleg å le.
Herreguuuud!
Det er mykje ubehag i Dianas bryllup, eg veit berre ikkje om det er ubehageleg på den måten filmskaparen hadde lagt opp til. Og eg veit ikkje om eg klarar heilt plassera ubehaget utan å framstå som surmaga og prippen. Eg synest ikkje det er morosamt å sjå på at den griseaktig framstilte naboen heller har lyst å ligga med Liv. Det er meir nedstemmande enn komisk.
Eg får vondt i øyra av all den skjerande banninga som vert framført så intenst høglydt. Er det fordi eg skal kjenna på korleis oppveksten til Diana og broren må ha vore? Eller skal det reflektera arbeidarklassebakgrunnen? I så fall hadde eg vore meir overtydd om i det minste éin person snakka med østfolddialekt.
Men mest av alt lurar eg på om banninga er plassert for at det er meininga at eg skal le av dei krasse, enkle orda, framførte som om dei stod på ei revyscene. Det slår i så fall aldeles feil ut på meg, for eg ler ikkje. Og det må jo vera meininga at ein skal le av ein komedie, for svarte hælvætte!
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Lytt til artikkelen:
Komedie
Regi: Charlotte Blom
Dianas bryllup
Med: Marie Blokhus, Pål Sverre Hagen, Jannike Kruse, Olav Waastad
Kinofilm
I 1981, same dag som Diana og Charles giftar seg i England, giftar Liv (Blokhus) og Terje (Hagen) seg i Sarpsborg. Dottera Diana er allereie fødd, og me følgjer foreldra hennar og naboane (Kruse og Waastad) fram til den dagen Diana sjølv skal gifta seg.
Parproblem
Dianas bryllup er basert på ein enkel, men god idé: Å leggja handlinga parallelt med det offentlege livet til folkeprinsessa Diana byr på gode knaggar for å hugsa kor ein sjølv var i livet på dei gjevne tidspunkta. Terje og Liv som Charles og Diana funkar som samanlikning, sidan ingen av para kan skuldast for å ha eit knirkefritt samliv. Eg trur det er meininga at me skal få eit mangefasettert inntrykk av hovudrollene, men dei fell ned på sine eigne klisjear, så det blir vanskeleg å landa noko særleg sympati med dei.
Eg skjønar at Liv og Terje skal ha eit turbulent, men lidenskapeleg forhold, men forakta dei legg for dagen når dei kranglar, verkar liksom ikkje ispedd kjærleik. Då blir det vanskeleg å heia på dei, og det blir også vanskeleg å le.
Herreguuuud!
Det er mykje ubehag i Dianas bryllup, eg veit berre ikkje om det er ubehageleg på den måten filmskaparen hadde lagt opp til. Og eg veit ikkje om eg klarar heilt plassera ubehaget utan å framstå som surmaga og prippen. Eg synest ikkje det er morosamt å sjå på at den griseaktig framstilte naboen heller har lyst å ligga med Liv. Det er meir nedstemmande enn komisk.
Eg får vondt i øyra av all den skjerande banninga som vert framført så intenst høglydt. Er det fordi eg skal kjenna på korleis oppveksten til Diana og broren må ha vore? Eller skal det reflektera arbeidarklassebakgrunnen? I så fall hadde eg vore meir overtydd om i det minste éin person snakka med østfolddialekt.
Men mest av alt lurar eg på om banninga er plassert for at det er meininga at eg skal le av dei krasse, enkle orda, framførte som om dei stod på ei revyscene. Det slår i så fall aldeles feil ut på meg, for eg ler ikkje. Og det må jo vera meininga at ein skal le av ein komedie, for svarte hælvætte!
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Joaquin Phoenix spelar hovudrolla som Joker.
Foto: Warner Bros. Discovery
Dyster dobbeldose
Denne runden med Jokeren ber det same mørket med nye tonar.
I hamnebassenget om lag her lét Dia í Geil seg døype grytidleg ein kald oktobersøndag for snart 150 år sidan. Det var starten på vekkinga som gjorde Brø¿rasamkoman til eit livskraftig samfunn som framleis styrer mykje på Færøyane.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Om Gud og lausriving
Siste dag i oktober i 1880 lét Dia í Geil seg døype i hamnebassenget i Tórshavn, og etter det skulle Færøyane aldri bli det same.
Lewis Lapham på Lapham’s Quarterly-kontoret ved Union Square på Manhattan.
Ein lang marsj mot idiotveldet
NEW YORK: Sett frå minnestunda for Lewis Lapham ser den politiske dagsordenen i USA mindre ny ut.
VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.
Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB
Politikk i grenseland
Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.
Eldspåsetting og steinkasting i Ramels veg i Rosengård i Malmö. Ivar Hippe har intervjua innbyggarar i utsette bydelar i Vest-Sverige.
Foto: Johan Nilsson / TT / AP / NTB
– Det kjem til å bli stygt
Ivar Hippe fekk lyst til å sjå nærmare på dei svenske tilstandane. Etter tre års arbeid er Sverige 2024: Beretninger om et land i krise her. Staten må ta styring, seier han.
Papiravisa