Sylta raudlauk
Sylta – men trass alt ikkje heilt syltetøy.
Ein, to, tre, sylt.
Foto: ImpromptuKitchen / flickr
Dette er ei spalte som tek opp så vel små som store spørsmål frå matverda. No, rett føre ferien, synest det på sin plass å ta opp eit av dei små: Burde vi ete meir sylta raudlauk?
Sjølv har eg lagt min elsk på produktet. Ein trist liten ostebit på eit litt for gamalt brød vert med eitt ein leik om han får selskap av ei lita søt-sur-sprø-sterk laukskive eller fem. Ein grøn salat vert så mykje meir enn kaninfôr. Taco vert leveleg. Men aller størst er skilnaden på ein burgar: Byt ut fersk agurk og lauk med sylta variantar og få ei heilt ny smaksoppleving.
Kvifor? Eg har så vidt vore inne på det: fordi sylta raudlauk er innom nesten alle smakane vi har. Å konservere – for det er jo det sylting i røynda er – lauken med søtt sukker og sur eddik, set preg på smaken, som framleis har litt småsterkt laukpreg, i tillegg til å vere frisk og lett. Det einaste som manglar i smaksbiletet, er salt og feitt – der burgaren kjem inn og gjer sin del av jobben.
Litt sukker i spel
Men vi må vende attende til inngangsspørsmålet: Er ikkje god smak i seg sjølv alltid nok til å ete meir av eit produkt? Lat oss difor utforske vidare: Er sylta raudlauk sunt?
Vi går gjennom ingredienslista. Raudlauk, så klart, fersk og sprø og eksploderande full av burgunderraude (nokon vil kanskje seie lilla?) antioksidantar. Den skjer vi i skiver og har på eit reint glas. Så kokar vi opp vatn med – til dømes – like mengder eddik og sukker og gjerne nokre peparkorn og laurbærblad. Den varme væska heller vi over lauken, set på lokket, og vips, har vi sylta raudlauk.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
