Frå matfatet
Surdeig
Eg skal ikkje seie at industrien skal halde seg unna, men det er ikkje sikkert du treng han.
Slik kan eit surdeigsbrød sjå ut. Men det kan også vere heilt annleis.
Foto: Wikimedia Commons
Algoritmar kan sende meg i merkelege retningar av og til. Til dømes var Facebook ein periode veldig pågåande etter å få meg til å melde meg inn i grupper for surdeigsbaking.
Til slutt gav eg etter – eg har trass alt baka med surdeig i minst ti år. Sjølv om eg stort sett bakar same brød kvar veke og ikkje brukar særleg tankekraft på det, kunne det jo vere spanande å sjå kva som rører seg der ute i surdeigsverda.
Det viste seg å vere mykje der ute. Ikkje minst mange reglar. Fôr surdeigen di kvar dag. Bruk vekt – ikkje tru at du kan måle vatn nøyaktig med eit desilitermål. Du må fjerne om lag halvparten av deigen kvar gong du matar. Når deigen hevar, må du strekke og brette han ein gong i halvtimen over ein periode på to til fire timar. Og hugs for all del å skjere kunstferdige snitt i toppen av deigen med ein spesiallaga skalpell.
Hm, tenker eg. Eg har ikkje gjort noko av dette. Surdeigen min bur i kjøleskapet mellom kvar gong eg bakar med han. Skalpell har eg i verkstaden, men ikkje på kjøkkenet.
Då eg ikkje klarar å halde meg lenger og postar akkurat dette i ei av desse surdeigsgruppene, ramlar det inn med kommentarar. Ikkje kritikk, men lette. Frå «Slik har eg òg gjort det, men ikkje våga å seie det» og «Oi, går det an? Då kan jo eg som har fulltidsjobb òg byrje med surdeig!» til ei rekke variantar av «Kvifor gjer vi det så vanskeleg for oss sjølve? Surdeig er jo berre mjøl og vatn som spontanfermenterer, ein eldgammal teknikk frå lenge før det fanst digitale vekter».
Surdeigsmarknaden
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
