Pasta
Jau, ein kan verte dummare av ein tur på butikken.
Det treng ikkje byrje her, men om du vil, kan det det.
Foto: Inra Dist / Wikimedia Commons
Det byrjar med ei hand og ein kjøkkenbenk: Det er noko vakkert med det å slå mjøl rett på benken, som i mitt hovud helst bør vere av tre, lage ei grop i mjølet og slå egg ned i, og så, med fingrane, forsiktig fyrst, men så kraftigare, nærast dyppe mjølet ned i egget, drage egget opp i mjølet, blande med handa litt etter litt til du har ein deig. Og ikkje kva som helst slags deig heller, men ein som toler å verte valsa gong etter gong, tynnare og tynnare, utan å verken klistre seg eller smuldre opp. Ein tullar ikkje med slikt. Her krevst handlag og trening og meir enn godt med tid.
Fyrste stopp
Og her er fyrste staden det stoggar: Eg tar meg ikkje tid til å lage min eigen pasta. Det stoggar ein stad til òg, ved pastamaskina. Ho tar altfor stor plass til at eg kan rettferdiggjere å ha henne på kjøkkenet.
Likevel, pasta vil eg ha. Pasta er godt, det er snautt, det kan varierast i det uendelege og vere ein god måte å bruke restar på: mykje kan puttast i ein pastasaus.
Heldigvis treng ikkje pasta byrje med ein mjølhaug på ein kjøkkenbenk. Sjølv italienarar kjøper pasta i butikken – helst i tørka form, då, i det minste tradisjonelt, og dei har eigne pastasausar som høver til tørka pasta og andre som høver til fersk. Det treng ikkje du og eg tenke så hardt på. (Om vi synest det er interessant, må vi sjølvsagt få lov, det skadar jo ingen.) Vi kan seie oss nøgde med at vi i bytte mot ein rund, liten pengemynt, kan ta med oss ein stor pakke tørr pasta som vel heime på kjøkkenet etter berre nokre minutt i kokande, godt salta vatn vert forandra til mjuk, varm spagetti, makaroni, tagliatelle eller penne, alt etter kva det no var vi tok med oss heim att.
Eller kan vi det? Seie oss nøgde, altså? Ikkje om vi skal tru Bunnpris. Dei har nemleg byrja å selje ferdig kokt pasta.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
