¿ Heimelaga syltetøy
Det viktigaste er å plukke.
Noko mat er betre enn han ser ut. Brød med ferskt syltetøy er slik mat.
Foto: pxhere.com
Lytt til artikkelen:
Om du ikkje har fått laga syltetøy i år, kan du i alle fall ikkje skulde på sommaren. Eller naturen. Eller ein gong vêret. For sjølv om sommaren har vore sånn middels minus mange stadar, har overraskande mange bær funne vegen til modning. Ripsbuskene står tunge, det bognar av ville bringebær (gjerne på storleik med dei du kjøper i dyre dommar på butikken), heiene står mørkeblå av blåbær, berre med små, mørkeraude tyttebærflekkar innimellom, for ikkje å snakke om dei solgule gullkorna som vi altså ikkje snakkar om – ikkje tale om at eg fortel deg om molteplassane.
Men altså: For dei av oss som tek oss tid til å plukke, er det bær å finne i skogar, på heier, langs fjellsider, i vegkantar og i hagar. Vel heime på kjøkkenet vil ein så gjerne gjere sitt beste for å ta vare på desse sommarsmakane vinteren gjennom. Men korleis gjer ein eigentleg det?
Vi kunne sjølvsagt ha safta. Vi kunne også ha singelfrose, sukkerfrose eller til og med tørka. Likevel skal vi denne veka halde oss til syltetøy. Der er det nemleg meir enn nok å ta fatt i.
Eller, eigentleg er det hovudsakleg eitt spørsmål, men det kan til gjengjeld diskuterast i det vide og det breie: Reint, sommarleg syltetøy vil sjølvsagt ha – og treng – minst mogleg tilsetjingsstoff. Men kva er naudsynt? Kva med tjukningsmiddelet pektin, registrert på E-stofflista med det lite flatterande nummeret E440? Er pektin månelanding eller mageplask – «må ha» eller mager trøyst, gull og grøne skogar eller gudsforlate gugge?
Pektin i veggane
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
