Dronning i solnedgang

Så er ho død. Dronninga. Og det skjer underlege ting framfor augo våre. Statsoverhovudet i ei fallert stormakt, som har vore på nedtur i heile hennar tid som statsoverhovud, møter i høg alder ein mild død. Og verda stoppar opp.

Det er vanskeleg å tenke seg noko anna dødsfall, på heile kloden, som kunne skape så mange og så sterke reaksjonar. Monarkiet er i prinsippet eit einevelde.

Det stod fram i historia ved at ein fyrste og ætta hans samla makta i sine hender og la dei andre og konkurrerande fyrstane under seg.

I Noreg var det Hårfagre-ætta som tok makta etter blodige oppgjer. Ladejarlen, den største konkurrenten, vart slegen. I Sverige tok Gustav Vasa makta til seg og si ætt. I Danmark vart det grevefeide og borgarkrig før makta var trygt plassert. Oppgjeret om kongen og hans makt vart blodig i England.

Sidan har det gått tilbake med monarkane og monarkia. Monarkane blir færre og færre.

Monarkiet er i strid med politisk tenking på våre kantar siste hundreåra. Makta skal liggje hos folket, ikkje gå i arv frå generasjon til generasjon, slik ho gjer i kongehusa.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare