JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Kultur

Sanninga om julekorta

Han nemnde aldri julekorta eg sende, med eit einaste ord.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
3012
20231222
3012
20231222

Han nemnde aldri julekorta eg sende, med eit einaste ord. Eg kunne spurt kvifor, men det gjorde eg aldri, gjekk berre og venta og håpte at han ein dag skulle seie noko. Det var trass alt litt arbeid å lage til desse julekorta, og ikkje er det gratis å sende dei rundt heller.

Når det gjeld julekorta me fekk frå han, har eg vore flink og skrytt av ungane og dei skarpe og originale bileta. Etter kvart som ungane voks til, har eg påpeika at det er nettopp det som skjer, dei blir store og liknar meir og meir på mor og far.

Då julekortet frå Bergen kom, var eg alltid nøye med å nemne det neste gong me snakka på telefon.

– No fekk me julekortet, sa eg.

– Betre seint enn aldri, heldt eg fram, for å slå an tonen og tulle litt.

Det er merkeleg at han ikkje sa noko om julekorta frå meg ein einaste gong. Eg sende jo kvar bidige jul i 10, 15 år, minst.

Sannsynlegvis fanst det ei naturleg forklaring. Eg slo meg til ro med at korta frå meg truleg hadde komme fram for lenge sidan, blitt hengde opp og skapt begeistring. Men kva slags menneske er det som berre latar som ingenting?

No har me slutta å sende julekort. På eit tidpunkt mista heile familien interessa, og for meg var det ein stor lette å sleppe å ha hengande over seg at ein måtte få av garde desse korta til alle som kan krype og gå.

Men sjølv om me slutta, heldt andre på med å sende og dele ut julekort som aldri før. Nokon kjem til og med dragande med julebrev, fleire sider om alt som har skjedd det siste året. Enorme mengder med informasjon som er vanskeleg å ta inn over seg og tru heilt på. Eg skumles breva og etterpå hamnar dei i haugen med reklame og gamle aviser.

Men så ein kveld me snakka saman på telefon, kom sanninga for ein dag: Det viste seg at julekorta frå meg aldri hadde komme fram. Han hadde ikkje fått eitt einaste eitt. Det var ikkje til å fatte.

Den idioten hadde to adresser, ei privat og ei til jobben. Samstundes som eg byrja å sende julekort til jobbadressa, bytte han jobb utan å seie eit pip til meg. Då skar det seg fullstendig, og truleg varsla han ikkje Folkeregisteret heller.

Eg prøvde å skjule kor forbanna eg blei. Han lo i andre enden av telefonen, medan min fyrste tanke var å bryte all kontakt og aldri ha noko meir med han å gjere. Kven er det som har to adresser? Prøver han å gøyme seg eller skjule noko? Kvifor lo han? Er det pengar inne i biletet eller ei ekskone som ikkje gjev han fred?

Kan ein utan vidare stole på folk som driv og byter adresse heile tida? Eg er ikkje dum, viss det er det han trur. Ein stad må julekorta ligge, det er eg sikker på. Kanskje har ein vilt framand familie opna konvoluttane og sett ungane mine vekse til? Men dei siste gongene me har snakka saman, har det verka som han er totalt uinteressert i å finne ut av kor korta tok vegen.

Kanskje ville han ikkje snakke med meg om julekort. Men då kunne han berre sagt det. Det er ikkje alt eg vil snakka med han om, eg heller.

Frank Tønnesen

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Han nemnde aldri julekorta eg sende, med eit einaste ord. Eg kunne spurt kvifor, men det gjorde eg aldri, gjekk berre og venta og håpte at han ein dag skulle seie noko. Det var trass alt litt arbeid å lage til desse julekorta, og ikkje er det gratis å sende dei rundt heller.

Når det gjeld julekorta me fekk frå han, har eg vore flink og skrytt av ungane og dei skarpe og originale bileta. Etter kvart som ungane voks til, har eg påpeika at det er nettopp det som skjer, dei blir store og liknar meir og meir på mor og far.

Då julekortet frå Bergen kom, var eg alltid nøye med å nemne det neste gong me snakka på telefon.

– No fekk me julekortet, sa eg.

– Betre seint enn aldri, heldt eg fram, for å slå an tonen og tulle litt.

Det er merkeleg at han ikkje sa noko om julekorta frå meg ein einaste gong. Eg sende jo kvar bidige jul i 10, 15 år, minst.

Sannsynlegvis fanst det ei naturleg forklaring. Eg slo meg til ro med at korta frå meg truleg hadde komme fram for lenge sidan, blitt hengde opp og skapt begeistring. Men kva slags menneske er det som berre latar som ingenting?

No har me slutta å sende julekort. På eit tidpunkt mista heile familien interessa, og for meg var det ein stor lette å sleppe å ha hengande over seg at ein måtte få av garde desse korta til alle som kan krype og gå.

Men sjølv om me slutta, heldt andre på med å sende og dele ut julekort som aldri før. Nokon kjem til og med dragande med julebrev, fleire sider om alt som har skjedd det siste året. Enorme mengder med informasjon som er vanskeleg å ta inn over seg og tru heilt på. Eg skumles breva og etterpå hamnar dei i haugen med reklame og gamle aviser.

Men så ein kveld me snakka saman på telefon, kom sanninga for ein dag: Det viste seg at julekorta frå meg aldri hadde komme fram. Han hadde ikkje fått eitt einaste eitt. Det var ikkje til å fatte.

Den idioten hadde to adresser, ei privat og ei til jobben. Samstundes som eg byrja å sende julekort til jobbadressa, bytte han jobb utan å seie eit pip til meg. Då skar det seg fullstendig, og truleg varsla han ikkje Folkeregisteret heller.

Eg prøvde å skjule kor forbanna eg blei. Han lo i andre enden av telefonen, medan min fyrste tanke var å bryte all kontakt og aldri ha noko meir med han å gjere. Kven er det som har to adresser? Prøver han å gøyme seg eller skjule noko? Kvifor lo han? Er det pengar inne i biletet eller ei ekskone som ikkje gjev han fred?

Kan ein utan vidare stole på folk som driv og byter adresse heile tida? Eg er ikkje dum, viss det er det han trur. Ein stad må julekorta ligge, det er eg sikker på. Kanskje har ein vilt framand familie opna konvoluttane og sett ungane mine vekse til? Men dei siste gongene me har snakka saman, har det verka som han er totalt uinteressert i å finne ut av kor korta tok vegen.

Kanskje ville han ikkje snakke med meg om julekort. Men då kunne han berre sagt det. Det er ikkje alt eg vil snakka med han om, eg heller.

Frank Tønnesen

Emneknaggar

Fleire artiklar

President Donald Trump held valkampmøte i Traverse i Michigan 25. oktober.

President Donald Trump held valkampmøte i Traverse i Michigan 25. oktober.

Foto: Carlos Barria / Reuters / NTB

KommentarSamfunn

Få dagar før det amerikanske presidentvalet er det klart at Donald Trump kan bli vald.

Kva kan ein Trump-siger få å seia for verda, for Europa og for Noreg?

Halvor Tjønn
President Donald Trump held valkampmøte i Traverse i Michigan 25. oktober.

President Donald Trump held valkampmøte i Traverse i Michigan 25. oktober.

Foto: Carlos Barria / Reuters / NTB

KommentarSamfunn

Få dagar før det amerikanske presidentvalet er det klart at Donald Trump kan bli vald.

Kva kan ein Trump-siger få å seia for verda, for Europa og for Noreg?

Halvor Tjønn
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB

IntervjuSamfunn
Christiane Jordheim Larsen

Nato-toppen som sa det han tenkte

Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.

President Joe Biden og visepresident Kamala Harris i august 2023. Den økonomiske politikken deira bidrog til å få ned arbeidsløysa, men inflasjonen som tok av i 2022, gjorde større inntrykk.

President Joe Biden og visepresident Kamala Harris i august 2023. Den økonomiske politikken deira bidrog til å få ned arbeidsløysa, men inflasjonen som tok av i 2022, gjorde større inntrykk.

Foto: Evan Vucci / AP / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Harris blir heimsøkt av inflasjonen

Kanskje vart presidentvalet i USA 2024 avgjort ved bensinpumpene og i matbutikkane.

Noreg er på tredjeplass i kokainbruk i Europa.

Noreg er på tredjeplass i kokainbruk i Europa.

Foto: Beate Oma Dahle / NTB

Samfunn
Sofie May Rånes

– Meiningslaust å straffe sjuke

Ronny Rene Raveen, tidlegare politimann og rusmisbrukar, vil ha avkriminalisering av rusmisbrukarar og unge opp til 25 år.

Høyanger i Vestland er ein relativt urban industristad, men talet på innbyggarar går éin veg. I fjor mista dei Tronvik, ei ruseining med 50 tilsette under Helse Førde. Å miste den vidaregåande skulen vil vere endå ein spikar i kista.

Høyanger i Vestland er ein relativt urban industristad, men talet på innbyggarar går éin veg. I fjor mista dei Tronvik, ei ruseining med 50 tilsette under Helse Førde. Å miste den vidaregåande skulen vil vere endå ein spikar i kista.

Foto: Marit Hommedal / NTB

ØkonomiSamfunn

Med skulane som hjørnesteinar

Det er dyrt å drive ein halvfull skule. Men kostnaden ved å flytte elevane om skulen blir nedlagd, er vanskelegare å rekne ut.

Marita Liabø
Høyanger i Vestland er ein relativt urban industristad, men talet på innbyggarar går éin veg. I fjor mista dei Tronvik, ei ruseining med 50 tilsette under Helse Førde. Å miste den vidaregåande skulen vil vere endå ein spikar i kista.

Høyanger i Vestland er ein relativt urban industristad, men talet på innbyggarar går éin veg. I fjor mista dei Tronvik, ei ruseining med 50 tilsette under Helse Førde. Å miste den vidaregåande skulen vil vere endå ein spikar i kista.

Foto: Marit Hommedal / NTB

ØkonomiSamfunn

Med skulane som hjørnesteinar

Det er dyrt å drive ein halvfull skule. Men kostnaden ved å flytte elevane om skulen blir nedlagd, er vanskelegare å rekne ut.

Marita Liabø

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis