Kvart år plukkar ein jury ut 25 uetablerte artistar som får spele under musikkfestivalen Trondheim Calling. Halvparten av dei kjem frå Midt-Noreg, og halvparten kjem frå resten av Noreg.

Thomas Ryjord, som er sjef for festivalen, meiner han har sett ei endring i musikkmiljøet i Trøndelag dei siste åra.

­– I samband med jubileet har vi sett tilbake på dei første festivalprogramma. Dei var mannsdominerte og prega av rock. I dag jobbar vi for ein kjønnsbalanse i programmet, og eg ser ein klar tendens til at fleire jenter er i front i musikkmiljøet. Dessutan driv folk med fleire ulike sjangrar no: elektronisk, jazz, pop og hiphop. Den yngre generasjonen bryr seg ikkje om sjangrar, berre om å lage musikk.

Ryjord meiner sjangeroverskridinga er ein global trend. At ho treffer i Trøndelag, trur han handlar om utdanningsinstitusjonane i regionen.

– Nord universitet og Noregs teknisk-naturvitskaplege universitet trekker til seg mange kreative musikkstudentar, og regionen har vorte meir open for ulike uttrykk. Det synest eg er positivt, for vi må komme oss vidare frå trønderrocken på eit tidspunkt.

I ein kronikk i Adresseavisa nyleg kritiserte Ryjord lokalpolitikken i Trøndelag for å legge for mykje pengar på store arrangement. Han meiner lovande artistar flyttar til Bergen eller Oslo for å klare seg som musikarar.

– Når vi diskuterer kultur i Trondheim, snakkar vi stort sett om arrangement. Men arrangementa er siste del i ei næringskjede. Trondheim blir ikkje kjend fordi verdsstjerner kjem hit og speler konsertar. Eg skulle ønske politikarar ville bygge lokale talent frå dei er unge. Då trengst det eit støtteapparat, for i Trøndelag er det vanskeleg å gjere lidenskapen om til eit levebrød.

– Kva skil Trondheim frå for eksempel Bergen?

– I Bergen har dei støtteordningar for folk som er i oppstarten av karrieren. Det finst ikkje i Trondheim. Trondheim kommune gir ikkje støtte til band som skal turnere utanfor Trøndelag. Det dei brukar pengar på, skal gi avkastning med ein gong. Ein bygger store sluttledd. Det gjeld også Trondheim Calling, men vi gjer det med godt samvit, for vi løftar fram nye artistar.

Med Trondheim Calling meiner Ryjord at arrangørane har klart å lage ein nasjonal møteplass for musikk i Trondheim.

– Éi helg i året kjem brorparten av norsk musikkindustri hit. Dei ser trøndersk musikk på trønderske konsertscener. Det har skapt ein heimebanefordel, for artistane treng ikkje å reise til Oslo eller utlandet for å bli oppdaga. Ein annan effekt er at vi bygger sjølvtillit i unge artistar. Her er ein arena der dei kan spele eksperimentell musikk som ikkje får innpass på verken jazzfestivalar eller på dei store festivalane.

Emma Johnsen Rødli