JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

KunngjeringarKultur

Heime frå ferie

Frank Tønnesen skriv om hendingar og tankar som fell han inn.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
3232
20230707
3232
20230707

Me kjem heim frå ferie, og alt me ikkje rydda inn før me drog, står enno ute. Trillebåra, fotballane, vasskanna, vedkløyvaren, grasklipparen og syklane. Eg vel å sjå stort på det. Kvifor skulle ikkje desse tinga få stå ute litt i fred og kjenne på vinden og vêret?

Ferien var fin, men eg veit inst inne at me aldri kjem til å reise på ein liknande tur nokon gong. Ikkje saman med den familien i alle fall. Dei skulle gjere noko heile tida, planleggje neste dag før dagen var ferdig, og styre på i eit tempo me ikkje klarte henge med i. Det heldt på å skjere seg fleire gonger.

Me kjem heim frå ferie og lengtar ingen stad, og med det same me trør inn døra, fyllest gangen opp av koffertar og baggar. På kjøkenbenken står ein halvfull mjølkekartong, og det ligg ein knallhard skalk i brødboksen. Ingen tek på seg skulda, og no kan me angre på at me ikkje kjøpte eit brød på bensinstasjonen. Eg pakkar ut skitne og reine klede, mest T-skjorter, sokkar og underbukser, men blir usikker på kva som er kva. Nokon har nemleg lagt saman alle kleda, og slik skal det ikkje vere. Skitne klede skal krøllast saman, korleis skal ein elles sjå forskjell?

Siv Jorunn, som skulle passe huset, har lagt posten i ein haug på golvet i gangen. Det freistar ikkje å sortere post no, og eg kan ikkje hugse at eg bad ho leggje posten på golvet. Eg går bort til vindauget ut mot hagen og stikk fingeren i molda til eit par potteplantar som ser ut til å ha teke kvelden. Dei er ikkje tørre, så Siv Jorunn må ha drukna dei, eller gløymt dei vekk og fylt på vatn for fyrste gong i går kveld, slik at det skulle sjå ut som dei har blitt vatna. Eg trudde ho hadde greie på blomar, slik som mora, som ho liknar på ein prikk. Same frisyren og det heile. Det er ikkje alltid så lett å forstå seg på Siv Jorunn.

Naboane er ikkje heime, i alle fall viser dei seg ikkje. Kan hende har dei drege på ferie mens me var borte, det er typisk i så fall. Eller kan det vere at dei rett og slett ikkje bryr seg om at me har kome trygt heim? Er dei ikkje glade for å sjå at me er like heile? Held dei berre på med sitt bak gardinet som om ingenting har hendt?

Det går nok ikkje mange dagane før me er i gang med å klage på alt som er feil med denne staden, på kor kaldt og surt det er her. Kor lite det er å gjere, og kor inneslutta folk er.

Men no er me trøytte og orkar ikkje så mykje meir. Dagen er snart slutt, så det blir ikkje tid til å springe rundt og dele alle inntrykka. Me er heime frå ferie, og dei neste dagane skal alle me treffer på, få høyre kor fantastisk turen har vore. Livet byrjar på nytt, slik det har gjort så mange gonger før. Me går frå rom til rom, og det er noko kjent alle stader.

På fjelltoppane og åsane rundt oss svaiar trea i vinden, og ein flokk fuglar veks seg større og har alt byrja å førebu seg på den lange reisa dei skal ut på. Eg tenkjer på om det er nokon andre me kan spørje om å passe huset neste gong me skal på ferie, ho kan ikkje vere det einaste alternativet, det kan ikkje vere slik at me må vere avhengige av Siv Jorunn.

Frank Tønnesen

Frank Tønnesen er låtskrivar og musikar. I denne spalta skriv han om hendingar og tankar som fell han inn.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Me kjem heim frå ferie, og alt me ikkje rydda inn før me drog, står enno ute. Trillebåra, fotballane, vasskanna, vedkløyvaren, grasklipparen og syklane. Eg vel å sjå stort på det. Kvifor skulle ikkje desse tinga få stå ute litt i fred og kjenne på vinden og vêret?

Ferien var fin, men eg veit inst inne at me aldri kjem til å reise på ein liknande tur nokon gong. Ikkje saman med den familien i alle fall. Dei skulle gjere noko heile tida, planleggje neste dag før dagen var ferdig, og styre på i eit tempo me ikkje klarte henge med i. Det heldt på å skjere seg fleire gonger.

Me kjem heim frå ferie og lengtar ingen stad, og med det same me trør inn døra, fyllest gangen opp av koffertar og baggar. På kjøkenbenken står ein halvfull mjølkekartong, og det ligg ein knallhard skalk i brødboksen. Ingen tek på seg skulda, og no kan me angre på at me ikkje kjøpte eit brød på bensinstasjonen. Eg pakkar ut skitne og reine klede, mest T-skjorter, sokkar og underbukser, men blir usikker på kva som er kva. Nokon har nemleg lagt saman alle kleda, og slik skal det ikkje vere. Skitne klede skal krøllast saman, korleis skal ein elles sjå forskjell?

Siv Jorunn, som skulle passe huset, har lagt posten i ein haug på golvet i gangen. Det freistar ikkje å sortere post no, og eg kan ikkje hugse at eg bad ho leggje posten på golvet. Eg går bort til vindauget ut mot hagen og stikk fingeren i molda til eit par potteplantar som ser ut til å ha teke kvelden. Dei er ikkje tørre, så Siv Jorunn må ha drukna dei, eller gløymt dei vekk og fylt på vatn for fyrste gong i går kveld, slik at det skulle sjå ut som dei har blitt vatna. Eg trudde ho hadde greie på blomar, slik som mora, som ho liknar på ein prikk. Same frisyren og det heile. Det er ikkje alltid så lett å forstå seg på Siv Jorunn.

Naboane er ikkje heime, i alle fall viser dei seg ikkje. Kan hende har dei drege på ferie mens me var borte, det er typisk i så fall. Eller kan det vere at dei rett og slett ikkje bryr seg om at me har kome trygt heim? Er dei ikkje glade for å sjå at me er like heile? Held dei berre på med sitt bak gardinet som om ingenting har hendt?

Det går nok ikkje mange dagane før me er i gang med å klage på alt som er feil med denne staden, på kor kaldt og surt det er her. Kor lite det er å gjere, og kor inneslutta folk er.

Men no er me trøytte og orkar ikkje så mykje meir. Dagen er snart slutt, så det blir ikkje tid til å springe rundt og dele alle inntrykka. Me er heime frå ferie, og dei neste dagane skal alle me treffer på, få høyre kor fantastisk turen har vore. Livet byrjar på nytt, slik det har gjort så mange gonger før. Me går frå rom til rom, og det er noko kjent alle stader.

På fjelltoppane og åsane rundt oss svaiar trea i vinden, og ein flokk fuglar veks seg større og har alt byrja å førebu seg på den lange reisa dei skal ut på. Eg tenkjer på om det er nokon andre me kan spørje om å passe huset neste gong me skal på ferie, ho kan ikkje vere det einaste alternativet, det kan ikkje vere slik at me må vere avhengige av Siv Jorunn.

Frank Tønnesen

Frank Tønnesen er låtskrivar og musikar. I denne spalta skriv han om hendingar og tankar som fell han inn.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Helsedirektoratet i Noreg tilrår same behandling for ME og kronisk utmatting.

Helsedirektoratet i Noreg tilrår same behandling for ME og kronisk utmatting.

Foto: NTB

Ordskifte

«I dag får ikkje ME-pasientane rett behandling.»

Bjørn K. Getz Wold
Helsedirektoratet i Noreg tilrår same behandling for ME og kronisk utmatting.

Helsedirektoratet i Noreg tilrår same behandling for ME og kronisk utmatting.

Foto: NTB

Ordskifte

«I dag får ikkje ME-pasientane rett behandling.»

Bjørn K. Getz Wold
Kathrine Nedrejord er forfattar, dramatikar og scenekunstnar. Ho er samisk med røter i Kjøllefjord i Finnmark, men har budd i Paris sidan 2011.

Kathrine Nedrejord er forfattar, dramatikar og scenekunstnar. Ho er samisk med røter i Kjøllefjord i Finnmark, men har budd i Paris sidan 2011.

Foto: Fartein Rudjord

BokMeldingar

Eg ropar om det heile tida

Boka til Kathrine Nedrejord er både pamflett og roman.

Hilde Vesaas
Kathrine Nedrejord er forfattar, dramatikar og scenekunstnar. Ho er samisk med røter i Kjøllefjord i Finnmark, men har budd i Paris sidan 2011.

Kathrine Nedrejord er forfattar, dramatikar og scenekunstnar. Ho er samisk med røter i Kjøllefjord i Finnmark, men har budd i Paris sidan 2011.

Foto: Fartein Rudjord

BokMeldingar

Eg ropar om det heile tida

Boka til Kathrine Nedrejord er både pamflett og roman.

Hilde Vesaas

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis