Arild har alltid vore spretten og likt å halde seg i aktivitet. Når han dreg kona Doris med seg på turar og ei grind dukkar opp, skrevar han ikkje over eller opnar grinda, han tek sats og hoppar. Arild er ein hoppemann som tek to trinn om gongen i trapper og spring og ordnar med noko rundt dørene heile tida.

Doris høyrer skriket heilt inn og skundar seg ut og finn Arild liggjande på belegningssteinane ved sida av tilhengaren. Han har reparert den eine karmen og skulle berre hoppe ned, men landa forkjært og klarer ikkje reise seg.

Med hjelp av ein nabo får Doris Arild til legevakta. Det endar med gipsa ankel og krykkjer, og i verste fall kan det ta tolv veker før han kan gå normalt. Arild hinkar seg opp trappa og inn i stova. Han set krykkjene frå seg oppetter stolen, men dei dett i golvet. Doris legg eit par puter under foten, og Arild sit og tenkjer på alt som skulle vore gjort.

Han er ikkje skapt for å sitje slik, og til veka er det oldboyskamp, den kan han berre gløyme. Det er dårleg nytt. Arild ser på seg sjølv som ein nøkkelspelar. Ikkje berre ein bauta på høgrebacken som stig til vêrs og stangar vekk alle innlegg, men tryggleiken sjølv på straffespark og ein konstant trussel når han går fram på cornerar.

Snart er det tida for å gjere huset klart for vinteren, og garasjen skulle vore rydda slik at dei kan få inn bilen. Arild fryktar at han endar som ein haltepink.

Eldste broren Trond Oscar stikk innom og spør om det er noko han skal hjelpe med. Belegningssteinane skulle vore reinska og spylte, men det er heilt uaktuelt å setje Trond Oscar til den oppgåva. Arild er vel eigentleg skeptisk til å setje Trond Oscar til noko som helst. Iallfall ikkje høgtrykksspyling, han ville sikkert ha halde strålen for nær og spylt vekk sanden mellom steinane slik at dei losnar.

– Nei, det er ikkje noko spesielt eg treng hjelp med, seier Arild.

Trond Oscar blir sitjande, og Arild får heile historia om då han knekte armen i 2012.

– Det var fæle greier. Du er heldig som berre har knekt beinet og har to armar som fungerer. Eg kunne ikkje gjere nokon ting og måtte ha hjelp til å kle på meg. Det var vanskeleg å gå på do og heilt umogleg å bruke kniv og gaffel, seier han.

– Nei, du skal berre vere glad du knekte beinet og ikkje ein arm. Då blir ein heilt hjelpelaus. Men du må passe på; ein kollega på jobben som knekte beinet, køyrde berre på sjølv om han fekk beskjed om ta det med ro. Han heiv krykkjene altfor tidleg og er enno ikkje god i det beinet, og no byrjar det å bli mange år sidan.

Etter at Trond Oscar endeleg forsvinn, ringjer Arild trenaren til oldboyslaget og fortel at han ikkje kan spele kamp på tysdag.

Det ser mørkt ut no, om han må slutte å hoppe og i tillegg mistar plassen på laget.

Det er høgrebeinet han tek sats med, og utan det blir det vanskeleg å komme høgt nok opp for å krige om ballen.

Kanskje kan han trene opp venstrebeinet? Eller byrje å hoppe litt meir med samla bein?

Frank Tønnesen