Fiktivt
Illustrasjon: Vidar Ruud / NTB scanpix / Dag og Tid
Vi sit ute, Per og eg, under ein alvorleg varm himmel, på ein liten benk under eit tre, bjørk, ser det ut som, som sjølvsagt minner meg om Noreg og nasjonaldagen og bunad og alt det der, det må eg seie til Per, og ser på folka som fyk forbi, og eg tenkjer som eg ofte tenkjer når eg ser på folk, på «folket», som Per seier at partiet hans speglar.
– Korleis kan du seie det, spør eg, – når det finst to andre parti som er større enn ditt? Kven stemmer på dei om ikkje det same folket som partiet ditt speglar? Eg skjønar ikkje det.
– Nei, seier Per. – Men du stemmer heller ikkje på Frp, eller?
Eg ristar på hovudet, ikkje sidan ein våt fest på Ios.
– Men kva vil det seie? At eg ikkje er ein del av folket? At eg ikkje lèt meg spegle? Veit du kven som ikkje lèt seg spegle, Per? Vampyrar. Er eg ein vampyr?
Eg ser at Per har eit godt svar på lager her, og stoppar han:
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
