– Hei, Liv Signe, seier eg og vinkar henne bort til benken eg sit på i eit lite grøntområde midt i tigerstaden. Mykje støy, mykje folk rundt oss. Lett å leggje til: mykje stress. Men kven veit? Nokre av dei som flyg forbi, er kanskje glade i nett det: å kunne fly forbi.

Liv Signe set seg: – Hei tilbake, seier ho.

– Eg har med noko til deg, seier eg.

– Har du det?

Eg nikkar og finn fram ein oppbevaringspose frå Trend, som er eit selskap eller ei nettside, eg er ikkje sikker, norsk eller utanlandsk, kven veit. Posen er kvit, eller litt beige, med hyttevettreglane skrivne stort på eine sida.

– Kva er det for noko? ler Liv Signe.

– Kjenner du ikkje til hyttevettreglane? spør eg.

– Trur ikkje nokon i SP kjenner til dei, svarer Liv Signe.

Den første lyder: «Legg ikkje ut på langtur utan å leggje frå deg stress og mas heime.» Som høyres greitt ut. Vi legg til «og mobilen og ni av dei mektigaste mannlege venene dine». For å vere heilt på den sikre sida.

Den andre: «Meld frå om du blir lenge borte frå folk og fe.» Vi legg til: «Men pass gjerne på tone og innhald i meldinga. Less is more.»

Nummer tre: «Vis respekt for vêret – sit gjerne inne framfor peisen.» Vi legg til: «Berre ikkje sit for lenge med ni av dei mektigaste mannlege venene dine.»

– Finst jo ikkje dårleg vêr, seier Liv Signe.

– Berre dårlege tekstmeldingar, seier eg.

Vi kjem til regel nummer sju: «Dra ikkje åleine. Eller gjer det. Det er opp til deg.»

– Åleine er fint, seier eg.

– Undervurdert, seier Liv Signe.

– William David Thoreau drog åleine til skogs, held eg fram. Av di han ønskte å leve eit liv i fridom og ettertanke. Kva var det han skreiv? Eg drog av di eg ville bli konfrontert med livets essensielle kjensgjerningar og sjå om eg ikkje kunne lære det dei hadde å lære meg, slik at eg ikkje, ved livets slutt, oppdaga at eg eigentleg ikkje har vore i livet? Noko sånt.

– Vakkert, seier Liv Signe.

– Kunne du levd sånn?

– Eg trudde eg alt levde sånn, seier Liv Signe.

Vi kjem til regel nummer åtte: «Vend i tide. Gå ikkje for langt frå sofaen.» Vi legg til: «Til dømes midt i trappa, på veg til sengs, snu og hent mobilen som ligg på stovebordet.»

– Er sofaen viktig for at du skal bli glad? spør eg.

– Om han finst på ein stor, fin gard, så ja, svarar Liv Signe.

– Det er garden som gjer deg glad?

– Det er det. Garden er sitt eige univers. Sitt eige krinsløp. Der alt livet er heilsetningane og sjølve bruket konjunksjonen.

Den siste hyttevettregelen lyder: «Spar på kreftene. Kvardagen kjem før du veit ordet av det.» Og kvardagen krev sitt. Det veit vi. Om du til dømes har vore på hyttetur med ni av dei mektigaste mannlege venene dine. Men særleg om du er kvinne og ikkje fekk vere med.

Nils-Øivind
Haagensen

Nils-Øivind Haagensen er forfattar og forleggar.