Foto: Tove Sivertsen
Smarte dikt. Ei diktbok frå i år der forelsking skal vera den dominerande kjensla. Skriven, ifølgje flappeteksten til forlaget, til forfattarens kone: 54 tekstar kalla 25. september-diktene. Same dato brukte Dag Solstad i romanen 25. septemberplassen frå 1974, to år etter folkerøystinga om fellesmarknaden, som Noreg avviste.
Eit dikt på seks liner heiter «Håv» og lyder slik: «Du flakset rett inn/ i armene mine,// Som om forelskelsen/ trengte et eksemplar// og brukte meg/ som håv.»
Eit anna, «Forelskelse», lyder slik: «Ei halshogd høne løper/ flaksende omkring/ på leting etter hodet sitt,/ for å fortelle det/ at de endelig kan fly.»
Og «Enda et kjærlighetsdikt?/ Ja visst, og enda// en soloppgang,/ og enda et gresstrå,// og enda ei tomflaske i veikanten,/ og enda en løvetann,// som strekker hals/ mot hestens gule tenner.» Altså ein gul blome som byr seg fram mot dei gule tennene til ein hest. Om fargen på tennene ikkje var nemnd, kva ville då ha skjedd med diktet?
Ein fjerde tekst: «I dag er hun skjør./ I år er mai oktober./ I dag er hun vasen/ som gikk i gulvet.// Den han limte sammen/ og stadig setter blomster i,/ selv om den lekker litt./ En og en dråpe langs kinnet.» Det er sistelina som gjev diktet eit løft: At sorga kjem, ein og ein drope om gongen.
Diktet denne veka er noko lengre. Med ei sirkelrørsle, som gjer handlinga meir utfordrande. Dama bit negler – altså er forelskinga komen på avstand. Ho fer rundt i taxi – altså er ho rastlaus. Ho tek endå ein taxi – og sit i baksetet, «under nymånen». Som er den avbitne, gullakka naglen ho nyleg spytta mot himmelen.
Og igjen: Kva har dette med EEC å gjera?
Forfattar Joakim Kjørsvik, fødd 1978, svarar ikkje.
Jan Erik Vold
Hun maler neglene gule
Hun maler neglene gule.
Tar taxi til vorspielet,
taxi til baren, taxi
dit festen aldri tar slutt.
Hun hører musikken
og stemmene og støyen,
først idet døra slår igjen
bak henne, og hun er tilbake
på fortauet, hvor hun
betalte sjåføren, og sola
er i ferd med å vekke
klokkenens nattbordssang.
Hun biter negler.
Spytter en av dem mot himmelen.
Den fester seg der.
Alt mørkner.
Hun sitter i baksetet
av en taxi,
under nymånen.
En avbitt gullakket negl.
Joakim Kjørsvik
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Smarte dikt. Ei diktbok frå i år der forelsking skal vera den dominerande kjensla. Skriven, ifølgje flappeteksten til forlaget, til forfattarens kone: 54 tekstar kalla 25. september-diktene. Same dato brukte Dag Solstad i romanen 25. septemberplassen frå 1974, to år etter folkerøystinga om fellesmarknaden, som Noreg avviste.
Eit dikt på seks liner heiter «Håv» og lyder slik: «Du flakset rett inn/ i armene mine,// Som om forelskelsen/ trengte et eksemplar// og brukte meg/ som håv.»
Eit anna, «Forelskelse», lyder slik: «Ei halshogd høne løper/ flaksende omkring/ på leting etter hodet sitt,/ for å fortelle det/ at de endelig kan fly.»
Og «Enda et kjærlighetsdikt?/ Ja visst, og enda// en soloppgang,/ og enda et gresstrå,// og enda ei tomflaske i veikanten,/ og enda en løvetann,// som strekker hals/ mot hestens gule tenner.» Altså ein gul blome som byr seg fram mot dei gule tennene til ein hest. Om fargen på tennene ikkje var nemnd, kva ville då ha skjedd med diktet?
Ein fjerde tekst: «I dag er hun skjør./ I år er mai oktober./ I dag er hun vasen/ som gikk i gulvet.// Den han limte sammen/ og stadig setter blomster i,/ selv om den lekker litt./ En og en dråpe langs kinnet.» Det er sistelina som gjev diktet eit løft: At sorga kjem, ein og ein drope om gongen.
Diktet denne veka er noko lengre. Med ei sirkelrørsle, som gjer handlinga meir utfordrande. Dama bit negler – altså er forelskinga komen på avstand. Ho fer rundt i taxi – altså er ho rastlaus. Ho tek endå ein taxi – og sit i baksetet, «under nymånen». Som er den avbitne, gullakka naglen ho nyleg spytta mot himmelen.
Og igjen: Kva har dette med EEC å gjera?
Forfattar Joakim Kjørsvik, fødd 1978, svarar ikkje.
Jan Erik Vold
Hun maler neglene gule
Hun maler neglene gule.
Tar taxi til vorspielet,
taxi til baren, taxi
dit festen aldri tar slutt.
Hun hører musikken
og stemmene og støyen,
først idet døra slår igjen
bak henne, og hun er tilbake
på fortauet, hvor hun
betalte sjåføren, og sola
er i ferd med å vekke
klokkenens nattbordssang.
Hun biter negler.
Spytter en av dem mot himmelen.
Den fester seg der.
Alt mørkner.
Hun sitter i baksetet
av en taxi,
under nymånen.
En avbitt gullakket negl.
Joakim Kjørsvik
Fleire artiklar
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Greil Marcus er musikkskribent og kulturanalytikar.
Foto: Thierry Arditti / Courtesy of Yale University Press
Kvifor Marcus skriv
Den nye boka til Greil Marcus er ein kamuflert sjølvbiografi.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Erling Kittelsen er blant dei mest mangsidige av norske poetar, skriv Jan Erik Vold.
Rondanecupen på Otta er ei bridgetevling stinn av tradisjon.
Foto: Otta bridgeklubb
«Det finst bridgespelarar i kvar ein avkrok.»
Jill Stein på eit valkampmøte i Dearborn i Michigan 6. oktober. I vippestaten Michigan fryktar demokratane at Stein skal ta mange røyster frå Harris.
Foto: Rebecca Cook / Reuters / NTB
Stein kan velte lasset
Jill Stein, kandidaten til Dei grøne, er valjokeren demokratane gjerne skulle vore forutan.