«Mykje ståk med å verta 70 år; skal lova å aldri verta det meir», skreiv Olav H. Hauge i dagboka 20.11.78, og helsa med det til Rolf Jacobsen, som hadde skrive nett det same i eit brev til Hauge året før. Noko av «ståket» kring åremålet til Hauge kom av festskriftet Dikt og artiklar om dikt, redigert av Idar Stegane.

Her finn ein første versjon av diktet «Bortafor Grorud» av Jacobsen, med tidfestinga «April 1978». Ein ny versjon kom med i diktsamlinga Tenk på noe annet året etter. Nokre av endringane er verde å merke seg: No heiter det «neonflammene» der det først heitte «glassklirret», noko som aksentuerer den skrekkelege moderniteten. Og dei svære fjella er no plasserte «der vest», der dei før berre var. Å plassere fjella «der vest» var kan hende ei for direkte helsing til diktarkollegaen frå Ulvik, men naudsynt for eit allment publikum?

Jacobsen var 71 år då han skreiv dette diktet. Han var altså eitt år eldre enn Hauge, fødd 8. mars 1907. Kvart år markerer ein åremålet hans med Rolf Jacobsen-dagene og Nordisk Poesifestival på Hamar. I år er Tone Hødnebø festivalpoet, og som alltid er programmet fylt av poetar frå heile vår nordiske utkant, poetar som snakkar med heilt eigen munn og gir rom for å «lese og lytte og skrive ned».

Cathrine Strøm

PS Dagbokoppslaget frå 20.11.78 fortel om ein tur til Nansenskolen på Lillehammer, ein tur heim til Rolf Jacobsen og kona på Hamar («Det er så hyggjeleg hjå dei.»), utstillingar i Oslo og ein merknad om at S av J.E.V. er «sett opp» til Den nordiske pris («Og det er fint!»).

Bortafor Grorud –

Til Olav H. Hauge på 70-årsdagen

Det er ikke nødvendig

å bo i slike digre byer.

Det er ikke nødvendig

å rope høyt fra talerstoler

for å bli hørt.

Det er ikke nødvendig

stadig å tenke andres tanker

eller å snakke med andres munn.

Rart land, det her,

– bortafor Grorud.

Nordlys og nymåne

istedenfor gatelys.

Myrsørpe istedenfor fortauer.

Svupp – svupp sier det når du går

inn i de nye tidene, foran de fleste

som ikke kan se eller høre for motorbrølet,

neonflammene eller de skingrende stemmene.

Jeg er litt småsvak for de svære fjellene

der vest, islyset fra fonnene, og havet

som stikker fingrene inn her for å kjenne

om vi ennå er blant de levende,

– og for de store stillhetene –

(du får god hørsel av dem

og váre nerver). Du hører tingene

nesten før det er skjedd

– bortafor Grorud

eller Hakadal eller Sokna. Lese og lytte

og skrive ned. Slippe

å tenke andres tanker,

eller snakke med andres munn.

Rolf Jacobsen