Diktet: Harald Sverdrup
Foto: Wikipedia
Harald Sverdrups «Sjømannsvise» er eit av dei mest kjende og elska dikta hans, ikkje minst fordi Alf Cranner har sett ein fin melodi til teksten. Harald Sverdrup (1923–1992) var den mest utåtvende av poetane våre som slo gjennom på 1950-talet, han skreiv friskt og tydeleg, vart populær som opplesar rundt om i landet, iblant saman med musikarar. Med Alf Cranner stilte han med raudmåla pappnase i Universitetets Aula – det vart lagt merke til!
Poesien var «finare», på den tida, Sverdrup tok han ned på jorda, han elska fuglane og oppsøkte dei, han skreiv om erfaringane sine som invasjonssoldat under krigen, kjærleiksdikta hans er varme, «Sang til solen» frå 1964 er ei seks siders hyllest til tilværet: «Å Broder Sol, jeg hilser deg/ på denne velsignede morgen…» – dikteren er no busett på landet i Vestfold: måltrast og elg, grevling og brennesle får alle omtanken hans.
Så streng i forma som i «Sjømannsvise» frå 1961 er Sverdrup sjeldan: fire tette strofer som gjev livet i resymé. Alf Cranner spelte inn visa i 1966 og song henne seinare på turné i Noreg saman med Cornelis Vreeswijk.
Cornelis stal heile opplegget i songen «Ågren», som han lanserte 1970 på plata Poem, ballader och lite blues: «Ågren står i fönstret, kikar på mitt bord…» Det frekke her er at ågren på svensk (i tillegg til å være et familienamn) betyr ånger – altså anger. Strofe 3: «Ger mig utpå havet,/ lämnar Ågren kvar» – her reduserer Cornelis Sverdrups tekst. Og han hevdar at han sjølv er komponist til melodien. Det er justert i seinare utgjevingar.
Slik kan norske spor iblant gjera inntrykk i nabolandet.
Jan Erik Vold
Sjømannsvise
Solen står i ruten.
Glasset på ditt bord.
Gyllen er din tørst.
Skål, min bror.
Skål for denne skuten.
Kvinner står i ruten.
Banker på din dør.
Gyllent er ditt ord.
Hjertet blør.
Skål for denne skuten.
Barnet står i ruten.
Stjerner i ditt blikk.
Sølvgrått ble ditt hår.
Drikk din drikk,
skål for denne skuten.
Månen står i ruten,
Døden bak din rygg.
Havet er vår lodd.
Tøm ditt brygg,
skål for denne skuten.
Harald Sverdrup
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Harald Sverdrups «Sjømannsvise» er eit av dei mest kjende og elska dikta hans, ikkje minst fordi Alf Cranner har sett ein fin melodi til teksten. Harald Sverdrup (1923–1992) var den mest utåtvende av poetane våre som slo gjennom på 1950-talet, han skreiv friskt og tydeleg, vart populær som opplesar rundt om i landet, iblant saman med musikarar. Med Alf Cranner stilte han med raudmåla pappnase i Universitetets Aula – det vart lagt merke til!
Poesien var «finare», på den tida, Sverdrup tok han ned på jorda, han elska fuglane og oppsøkte dei, han skreiv om erfaringane sine som invasjonssoldat under krigen, kjærleiksdikta hans er varme, «Sang til solen» frå 1964 er ei seks siders hyllest til tilværet: «Å Broder Sol, jeg hilser deg/ på denne velsignede morgen…» – dikteren er no busett på landet i Vestfold: måltrast og elg, grevling og brennesle får alle omtanken hans.
Så streng i forma som i «Sjømannsvise» frå 1961 er Sverdrup sjeldan: fire tette strofer som gjev livet i resymé. Alf Cranner spelte inn visa i 1966 og song henne seinare på turné i Noreg saman med Cornelis Vreeswijk.
Cornelis stal heile opplegget i songen «Ågren», som han lanserte 1970 på plata Poem, ballader och lite blues: «Ågren står i fönstret, kikar på mitt bord…» Det frekke her er at ågren på svensk (i tillegg til å være et familienamn) betyr ånger – altså anger. Strofe 3: «Ger mig utpå havet,/ lämnar Ågren kvar» – her reduserer Cornelis Sverdrups tekst. Og han hevdar at han sjølv er komponist til melodien. Det er justert i seinare utgjevingar.
Slik kan norske spor iblant gjera inntrykk i nabolandet.
Jan Erik Vold
Sjømannsvise
Solen står i ruten.
Glasset på ditt bord.
Gyllen er din tørst.
Skål, min bror.
Skål for denne skuten.
Kvinner står i ruten.
Banker på din dør.
Gyllent er ditt ord.
Hjertet blør.
Skål for denne skuten.
Barnet står i ruten.
Stjerner i ditt blikk.
Sølvgrått ble ditt hår.
Drikk din drikk,
skål for denne skuten.
Månen står i ruten,
Døden bak din rygg.
Havet er vår lodd.
Tøm ditt brygg,
skål for denne skuten.
Harald Sverdrup
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Å forveksla aggressor med forsvarar
«Etter at Putin kom til makta hausten 1999, har Russland ført ei heil rad med krigar.»
Den nyfødde kalven.
Foto: Hilde Lussand Selheim
Ei ny Ameline er fødd
Vårsøg – også kalla Tripso sidan ho var så skvetten som ung, spissa øyro for ingenting og trippa med beina inn og ut av fjøset – fekk ein ny kalv natt til 13. mai.
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Papiravisa