Diktet: Gunnar Berge
Foto: H//O//F Forlag
Gunnar Berge (f. 1965) er filosof, omsettar og poet og kan hende ein av dei best bevarte løyndomane i norsk poesi. Han debuterte som poet i 2011 og gav same år ut eit teoretisk verk om collage, funnen poesi og andre «post-poetiske» praksisar: Klippe lime kopiere. Bøkene hans blir gjerne sette i dikthylla på biblioteket, men kunne like gjerne ha vore plasserte saman med bøker om filosofi, kunst eller språkvitskap.
Berge er oppteken av å bryte ned skiljelinene mellom desse kategoriane og bruker poesiens frie og opne form til å drive aktiv utforsking av språket og korleis vi nyttar det i ulike medium og samanhengar.
Korleis les du diktet ved sida av? I kva rekkefølge les du tekstbitane? Noko som blir tydeleg, er korleis hjernen vår arbeider hardt for å rydde og skape ein samanheng – ei forteljing. Sjølv om orda og delsetningane er forståelege kvar for seg, er dei stokka om og etterlèt oss i villreie, som på isflak som flyt frå kvarandre så snart vi freistar å gå tørrskodde mellom dei. I debutboka siterte Berge Wittgenstein: «Glem ikke at selv om poesien er skrevet på informasjonens språk, brukes den ikke i informasjonens språkspill.»
Dette diktet stod første gong på trykk i 2016-utgåva av den årlege diktantologien Den engelske kanal, som blei redigert av Jørn H. Sværen i åra 2013–2019 (Kolon forlag). Berge har vore ein fast bidragsytar til Sværens ulike poesiprosjekt, anten som poet eller som omsettar. Det seinaste prosjektet heiter «Gresshoppene har ingen konge» og er eit genialt publiseringsprosjekt som ikkje finst på eiga hand, i eitt eige medium, men kjem ut med ujamne mellomrom i ulike andre tidsskrift, som ein gjest eller ein parasitt, alt etter korleis ein ser det.
Poesien er eit rom å tenkje i, særleg om ein vil tenkje utanfor boksen: vende opp ned, gjere om, gje seg over.
Cathrine Strøm
Fortellingen uteblir
Faller på plass faller fra hverandre
brikkene
antallet bilder
teller stavelser
På grensen til prosa
Gir seg hen det som er om å gjøre
gir slipp på
Gjøres om
seg selv i beskrivelsen
som brytes ned
Erfaringen den hver gang like
fanget i et som
Tar seg ut hvor de
sin egen
Forbindelsen
en linje synlig til kunnskap
nølingen
er den stofflige
En vei til en sammenheng
Gunnar Berge
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Gunnar Berge (f. 1965) er filosof, omsettar og poet og kan hende ein av dei best bevarte løyndomane i norsk poesi. Han debuterte som poet i 2011 og gav same år ut eit teoretisk verk om collage, funnen poesi og andre «post-poetiske» praksisar: Klippe lime kopiere. Bøkene hans blir gjerne sette i dikthylla på biblioteket, men kunne like gjerne ha vore plasserte saman med bøker om filosofi, kunst eller språkvitskap.
Berge er oppteken av å bryte ned skiljelinene mellom desse kategoriane og bruker poesiens frie og opne form til å drive aktiv utforsking av språket og korleis vi nyttar det i ulike medium og samanhengar.
Korleis les du diktet ved sida av? I kva rekkefølge les du tekstbitane? Noko som blir tydeleg, er korleis hjernen vår arbeider hardt for å rydde og skape ein samanheng – ei forteljing. Sjølv om orda og delsetningane er forståelege kvar for seg, er dei stokka om og etterlèt oss i villreie, som på isflak som flyt frå kvarandre så snart vi freistar å gå tørrskodde mellom dei. I debutboka siterte Berge Wittgenstein: «Glem ikke at selv om poesien er skrevet på informasjonens språk, brukes den ikke i informasjonens språkspill.»
Dette diktet stod første gong på trykk i 2016-utgåva av den årlege diktantologien Den engelske kanal, som blei redigert av Jørn H. Sværen i åra 2013–2019 (Kolon forlag). Berge har vore ein fast bidragsytar til Sværens ulike poesiprosjekt, anten som poet eller som omsettar. Det seinaste prosjektet heiter «Gresshoppene har ingen konge» og er eit genialt publiseringsprosjekt som ikkje finst på eiga hand, i eitt eige medium, men kjem ut med ujamne mellomrom i ulike andre tidsskrift, som ein gjest eller ein parasitt, alt etter korleis ein ser det.
Poesien er eit rom å tenkje i, særleg om ein vil tenkje utanfor boksen: vende opp ned, gjere om, gje seg over.
Cathrine Strøm
Fortellingen uteblir
Faller på plass faller fra hverandre
brikkene
antallet bilder
teller stavelser
På grensen til prosa
Gir seg hen det som er om å gjøre
gir slipp på
Gjøres om
seg selv i beskrivelsen
som brytes ned
Erfaringen den hver gang like
fanget i et som
Tar seg ut hvor de
sin egen
Forbindelsen
en linje synlig til kunnskap
nølingen
er den stofflige
En vei til en sammenheng
Gunnar Berge
Fleire artiklar
Martin Baldysz debuterte i 2013 og er no ute med roman nummer tre.
Foto: Helle Frogner
Tronge sinn ved det vide havet
Martin Baldysz skriv seg inn i eit fortidig ungjentesinn.
Det går mykje kjøt gjennom anlegga til Nortura i desse dagar. Men kva veit dei eigentleg om kvaliteten på det?
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Slaktetid
Så er det offisielt: Kvalitetssjekken på slakteria er ikkje anna enn eit volummål.
Skodespelarane er plasserte i ein kvit kube.
Foto: Den Nationale Scene
Den vanskelege, men nødvendige venskapen
I vårt sted byr på fint samspel i ein rik og lågmælt tekst, som kunne tent på å bli kutta litt.
Alexander L. Kielland (Espen Hana) stig ned frå sokkelen til sine to kvinner, Lisa (Malene Wadel i gult) og Beate (Marianne Holter i blått). I bakgrunnen ramnen (Matias Kuoppala) og Bjørnstjerne Bjørnson (Amund Harboe).
Foto: Grethe Nygaard / Rogaland Teater
Når Kielland stig ned frå sokkelen
Det er 175 år sidan forfattaren Alexander L. Kielland blei fødd. No vert han feira med eit biografisk portrett på teaterscena.
Tom Roger Aadland kan sjå tilbake på 20 år som artist.
Foto: Birte Magnussen
Ein mangslungen veg
Tom Roger Aadland er ein av landets aller mest solide låtskrivarar.