Denne gongen eit annleis dikt, av Kate Næss (1938–1987) frå Oslo, aktiv i Studentteatret som kulissemakar, klesdesignar, skodespelar, scenograf. Ho vart lagd merke til for dikta sine tidleg på 1960-talet – saman med Georg Johannesen og Stein Mehren stod ho for det nye i poesien hos oss. Kate Næss var oppfinnsam, sosial, fann på namnet til Club 7 – spreidde godt humør rundt seg. Ho var gift med teaterinstruktør Janken Varden, som fortel:

«En dag kom hun hjem med en ivrig latter. ’Har du sett oppslaget på døren nede? Feieren kommer i morgen! Legg til et Og – så blir det perfekt: ‘Og feieren kommer i morgen’. And death shall have no dominion! Det swinger!» … Da feieren endelig sto i døra, holdt vi på å dø av fnis ... Hun satte seg ned med hele det vidunderlige diktet av Dylan Thomas som hun alltid hadde beundret.»

Paulus skriv (Rom 6,9): «Vi veit at når Kristus er oppreist frå dei døde, då døyr han ikkje meir, for døden har ikkje lenger makt over han.» Dylan Thomas gjer setninga vakrare, meir ålmenn: «And death shall have no dominion», som ringar inn diktet hans frå 1933:

«Dead men naked they shall be one/ With the man in the wind and the west moon». Hos Kate Næss: «De skitne og stygge blir ett/ med trollet i pipen og nordlig arne». Sluttstrofe 3: «No more may gulls cry at their ears/ Or waves break loud on the seashores». Hos Kate Næss: «Aldri mer rasende ild i øret./ Aldri mer veden som knitrer i peisen.»

Ho tek oss til eit norsk, heidensk landskap. Og skaper sitt eige ustyrlege dikt, som ikkje har sin like. Med freidige lån frå poeten i Wales.

Jan Erik Vold

Og feieren kommer i morgen

Og feieren kommer i morgen.

De skitne og stygge blir ett

med trollet i pipen og nordlig arne.

Er klærne hengt opp og sko tatt av

ligger det skover på albu og fot.

Skjønt de skal fryse, varmes de opp.

Skjønt de blues ved synet, skuler de atter.

Skjønt elskoven dør, er elskoven der.

Og feieren kommer i morgen

Og feieren kommer i morgen.

De som lå lenge i grisens makt

skal ikke dø skitne i synden:

Utstrakt i badekaret til huden koker,

bundet med håndklær, men skal ikke sprekke.

Ovnen de holder mot himmelen lukket,

gjennomboret av kostenes ondskap,

oppvarmet helt, men skal ikke smelte.

Og feieren kommer i morgen.

Og feieren kommer i morgen.

Aldri mer rasende ild i øret.

Aldri mer veden som knitrer i peisen.

Hvor kull sto i flammer, løfter aldri mer

kullet sitt gjenferd mot fyrstikkens støt.

Skjønt oppbrent og døde som mandler

skal flisene pløye sitt tre gjennom aske

og briste i glørne til glørne selv brister.

Og feieren kommer i morgen.

Kate Næss

Fritt etter Dylan Thomas: «And Death
Shall Have No Dominion»