JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

BokKultur

Frå bakgatene i lukkelandet

Arild Rein har skrive ein hardkokt roman om skruppellause alfadyr i rotteracet.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Arild Rein skriv om Stavanger i tida før finanskrisa i 2008.

Arild Rein skriv om Stavanger i tida før finanskrisa i 2008.

Foto: Asbjørn Jensen

Arild Rein skriv om Stavanger i tida før finanskrisa i 2008.

Arild Rein skriv om Stavanger i tida før finanskrisa i 2008.

Foto: Asbjørn Jensen

3618
20190322
3618
20190322

Roman

Arild Rein:

Rotteland

Samlaget

Vonbrotet var stort for mange då det vart klart at neste sesong av suksesserien Lykkeland ikkje kjem før i 2020, slik at ein lyt venta heilt til dess, minst, før ein får vita korleis den unge amerikanaren sentralt i handlinga tek det når det demrar for han at han risikerer å få ein svigerfar som heiter Hardon. Akk og ve! Men i mellomtida kan ein lesa romanen Rotteland av Arild Rein, og dermed få sjå vrangsida av lukka, nokre tiår seinare, men i same område, altså Stavanger. Eller kanskje ikkje.

Snarveg til rikdom

Romanen har to hovudpersonar, Ronny og Nadia, og medan Nadia opererer i gråsona mellom dans og prostitusjon, slår Ronny seg opp frå å vera ein som bur i bilen og lyt stela seg til frukost, til å verta ein storseljar i det lugubre utsugarfirmaet St. Olav Invest, som vert drive av dritsekken Frank Hammer. Produktet Ronny skal selja, er ulike investeringsobjekt som har den eigenskapen at dei gjer seljaren rik og kjøparen fattig. Dette er snarvegen til rikdom, og han er sikker, for alle Ronny kjem i profesjonell kontakt med, er idiotar, med andre ord slike som trur på det store varpet.

Dei som har sett filmen The wolf of Wall Street, eller som kjenner til boka han er basert på, skriven av hovudpersonen sjølv, Jordan Belfort, vil kjenna att mykje av metodane til Hammer & co, og ikkje så reint lite av språkbruken. Boka og filmen til Belfort får til dels publikum til å måpa, det er nesten uråd å tru at det kan vera sant, det som der kjem fram, om sleipe salsmetodar, enorme pengesummar, ubegripeleg luksus og motbydeleg framferd, men ein slår seg nesten til tåls med at det trass i alt var i Junaiten dette hende.

Ein trur i alle høve ikkje at noko liknande kunne gå føre seg i Stavanger, men så får ein lesa boka til Arild Rein, og så, ja, så trur ein det ikkje heilt likevel. Det vil seia: Eit stykke på veg er det jo etterretteleg. Dei som tener seg styrtrike på triksing med andre folks pengar, er ikkje dei saktmodige og audmjuke. Belfort kallar dei ulvar, Rein tykkjer rotter høver best. Det er noko dyrisk over dei, men det er det dyriske i mennesket, den absolutte egoismen, som kjem til syne, så reinska for alt kontrasterande at personane står fullstendig eindimensjonale attende. Då vert dei til karikaturar, og det er ikkje noko gale i det i ei bok, faktisk trur eg at ein del av dei som verkeleg steig og fall med konjunkturane før, under og etter finanskrisa rett og slett var karikaturar i levande live, men i ein heil roman, som den Rein har skrive, hadde det vore kjekt å sjå eit par siviliserte, sympatiske og kloke personar også.

Kraftfull karikatur

På den andre sida er det jo slik at siddisane har klart å gjera ein trist song om ein tragisk lagnad, ein venelaus uteliggjar, til den ultimate festsongen, så det kan henda at Rein er på sporet av eit antropologisk faktum her, og det kan uventa tena som rehabilitering av folket i Østfold, som elles har fått eit noko tvilsamt rykte når det gjeld fordeling av kvasse knivar i skuffene.

Rein har funne ein eigen stil for dette verket, der setningane er punkterte i ein skriftleg versjon av kols eller plevritt, og det høver på underleg vis med innhaldet, sjølv om det vert noko maniert frå tid til annan. Men alt i alt er romanen ein kraftfull karikatur av dei skruppellause alfadyra som gladeleg går over lik for pengar, og som aldri får nok.

Odd W. Surén

Odd W. Surén er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Roman

Arild Rein:

Rotteland

Samlaget

Vonbrotet var stort for mange då det vart klart at neste sesong av suksesserien Lykkeland ikkje kjem før i 2020, slik at ein lyt venta heilt til dess, minst, før ein får vita korleis den unge amerikanaren sentralt i handlinga tek det når det demrar for han at han risikerer å få ein svigerfar som heiter Hardon. Akk og ve! Men i mellomtida kan ein lesa romanen Rotteland av Arild Rein, og dermed få sjå vrangsida av lukka, nokre tiår seinare, men i same område, altså Stavanger. Eller kanskje ikkje.

Snarveg til rikdom

Romanen har to hovudpersonar, Ronny og Nadia, og medan Nadia opererer i gråsona mellom dans og prostitusjon, slår Ronny seg opp frå å vera ein som bur i bilen og lyt stela seg til frukost, til å verta ein storseljar i det lugubre utsugarfirmaet St. Olav Invest, som vert drive av dritsekken Frank Hammer. Produktet Ronny skal selja, er ulike investeringsobjekt som har den eigenskapen at dei gjer seljaren rik og kjøparen fattig. Dette er snarvegen til rikdom, og han er sikker, for alle Ronny kjem i profesjonell kontakt med, er idiotar, med andre ord slike som trur på det store varpet.

Dei som har sett filmen The wolf of Wall Street, eller som kjenner til boka han er basert på, skriven av hovudpersonen sjølv, Jordan Belfort, vil kjenna att mykje av metodane til Hammer & co, og ikkje så reint lite av språkbruken. Boka og filmen til Belfort får til dels publikum til å måpa, det er nesten uråd å tru at det kan vera sant, det som der kjem fram, om sleipe salsmetodar, enorme pengesummar, ubegripeleg luksus og motbydeleg framferd, men ein slår seg nesten til tåls med at det trass i alt var i Junaiten dette hende.

Ein trur i alle høve ikkje at noko liknande kunne gå føre seg i Stavanger, men så får ein lesa boka til Arild Rein, og så, ja, så trur ein det ikkje heilt likevel. Det vil seia: Eit stykke på veg er det jo etterretteleg. Dei som tener seg styrtrike på triksing med andre folks pengar, er ikkje dei saktmodige og audmjuke. Belfort kallar dei ulvar, Rein tykkjer rotter høver best. Det er noko dyrisk over dei, men det er det dyriske i mennesket, den absolutte egoismen, som kjem til syne, så reinska for alt kontrasterande at personane står fullstendig eindimensjonale attende. Då vert dei til karikaturar, og det er ikkje noko gale i det i ei bok, faktisk trur eg at ein del av dei som verkeleg steig og fall med konjunkturane før, under og etter finanskrisa rett og slett var karikaturar i levande live, men i ein heil roman, som den Rein har skrive, hadde det vore kjekt å sjå eit par siviliserte, sympatiske og kloke personar også.

Kraftfull karikatur

På den andre sida er det jo slik at siddisane har klart å gjera ein trist song om ein tragisk lagnad, ein venelaus uteliggjar, til den ultimate festsongen, så det kan henda at Rein er på sporet av eit antropologisk faktum her, og det kan uventa tena som rehabilitering av folket i Østfold, som elles har fått eit noko tvilsamt rykte når det gjeld fordeling av kvasse knivar i skuffene.

Rein har funne ein eigen stil for dette verket, der setningane er punkterte i ein skriftleg versjon av kols eller plevritt, og det høver på underleg vis med innhaldet, sjølv om det vert noko maniert frå tid til annan. Men alt i alt er romanen ein kraftfull karikatur av dei skruppellause alfadyra som gladeleg går over lik for pengar, og som aldri får nok.

Odd W. Surén

Odd W. Surén er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.

Det kan henda at Rein er på sporet av eit antropologisk faktum.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Foto: Pxhere.com

Frå matfatetKunnskap

Olivenolje

Jomfruer veit visst ikkje alltid å ta seg betalt.

Siri Helle
Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Foto: Pxhere.com

Frå matfatetKunnskap

Olivenolje

Jomfruer veit visst ikkje alltid å ta seg betalt.

Siri Helle

Foto: Paal Audestad

BokMeldingar

Ho som får ting til å skje

I Jægtnes’ fantasifulle soge går fakta og fiksjon opp i ein medrivande heilskap.

Hilde Vesaas

Foto: Paal Audestad

BokMeldingar

Ho som får ting til å skje

I Jægtnes’ fantasifulle soge går fakta og fiksjon opp i ein medrivande heilskap.

Hilde Vesaas

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis