Akkurat som med røyking ser trening på film forlokkande ut. Det kan vere ein hardtarbeidande lege frå Chicago Hope som har for mykje å tenke på. Han joggar gjennom parken i takt til musikken på øyra. På seg har han ein grå hettegenser som ikkje er ekkel, men flatterande gjennomsveitt. 

Den franske 1990-talsserien Helene og gutta brukte treningsstudio hyppig. I om lag kvar episode låg vennene på golvet med stramme aerobicdrakter. Øvingane var så enkle at dei aldri trong å puste tungt, og dermed kunne dei snakke uanstrengt om livets dilemma utan stans. Det gjorde ikkje noko at treninga såg like falsk ut som gitarriffa dei utførte i musikkstudioet etterpå.

Ein annan serie frå same tiår som også stadig var innom treningsstudioet, var Syv søstre. Billeba jobba på treningsstudio. Så vidt eg hugsar, trena dei lite, Billeba stod for det meste i resepsjonen i ei glinsande rosa drakt med badedrakt utanpå.

Helene og venninnene løyser verdsproblem mens dei «trenar».

Skjermdump frå YouTube

Det seier seg sjølv at lett styrketrening og resepsjonistarbeid tek seg betre ut på TV enn beinharde knebøy. På studiet lærte me at dersom ein skal vise ei styrkeøving til kunden eller eleven, skal ein ikkje legge på mykje vekter. Fyrst og fremst fordi det då er enklare å vise korrekt teknikk. Ein bonus er at øvinga også ser enklare og meir freistande ut.

Uansett, det er ikkje i TV-seriar ein skal lære rett om styrketeknikk. Johan Kaggestad kalla trening problemløysingstid. Dette får i alle fall Helene og gutane hennar godt fram. 

Maren Bø

Maren Bø er frilansskribent og idrettspedagog.