Blant gullstøv og gamle bøker
I den vesle gullgravarbyen Clunes og delstatshovudstaden Melbourne er litteratur og brukte bøker blitt faktorar å rekne med.
Alle foto: Chris Hopkins
Kva er det som får ein pensjonert bladfyk til å oppsøkje ein gammal gullgravarlandsby down under? Kva anna enn bøker? Der finn eg òg diagnosen min; i Samuel Johnsons legendariske A Dictionary of the English Language frå 1755. Ein definisjon på bookworm råkar meg midt i planeten: «ein som er usunt opptatt av bøker og lesing».
Han kunne ha føydd til: «og som heller ikkje ønskjer å bli lækt».
Det er noko eige med fellesskapen mellom bokormar, gleda over å utveksle leseopplevingar, over å kunne bla i gamle og nye bøker, lukte på dei, opne dei forsiktig og sjå kva skjulte skattar som kan gøyme seg bak ein kanskje uspennande tittel. Eit liv utan bøker er ikkje mykje til liv.
Berre å komme heim frå ein bokby med fascinerande skildringar av dei eldste sivilisasjonane, eller ei bok med tittelen Why Hell Stinks of Sulfur. Eller å ha fått bla i førsteutgåva av Diderots Encyclopedie. Tenk berre på alt du ikkje veit, og ikkje eingong ante at du ikkje visste fordi du ikkje visste at det var å vite!
O, salige stund utan like
No skal ikkje etableringa av bokbyen ha æra for alt det gode som har hendt i den gamle gullgravarbyen dei siste ti åra. Men snakkar du med the locals, vil dei fleste nemne selskapet «Creative Clunes Inc.» og satsinga på bøker som ein viktig faktor. Og den australske regjeringa nyttar Clunes som mønsterby, døme på kva ein kan få til med initiativ, idérikdom og dugnadsinnsats.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
