Ingen kjem vel til å måla den nye justisministeren som nokon Messias, trass i at han er oppstanden frå dei hjernedaude der nede i FirstPrice. Lite ved den mannen minner om ein martyr.

Tor Mikkel Wara har alltid forundra – og forarga – meg. Som Frp-broiler i førre hundreåret ergra han ikkje minst med å vera så vanskeleg å mislika. Finnmarkingen hadde liksom alt, og meinte alt. Han var vel for god til å Vara.

Kva har mannen drive med sidan, spør eg, for det hadde friska opp med ein småkriminell Finance Credit-missekonkurranse-justisminister her i landet. Men Google svarar at han så seint som i fjor, gjorde seg til master i filosofi med oppgåva «Undergraver evolusjonen moralsk realisme?».

Det var uventa.

Tilhengjarane av evolusjonære, undergravande argument – med sjølvaste Darwin i brodden – har hevda at moralen vår òg er eit produkt av evolusjon. Dersom menneske var utvika under liknande tilhøve som bier, blir Darwin sitert på i oppgåva, ville det vera ei dygd for ugifte kvinner å drepa brørne sine, og mødrene ville ta livet av sterile døtrer.

Dette kjøper ikkje den påtroppande justisministeren i Noreg, ikkje utan atterhald. Han forsvarer – men ikkje utan vidare – den moralske realismen og hevdar at det finst sanne moralske påstandar. Slike må finnast, for her står mykje på spel, skriv Wara.

Det kan ikkje berre vera så enkelt som filosofen Richard Joyce påstår: «Being nice helped our ancestors make more babies», ymtar Wara om.

Og så kjem drøftingar i det vide og det breie, à la: «Å spørre hva som er riktig dedusert fra et aksiom, er noe annet enn å spørre om aksiomet som ligger til grunn før deduksjonen er riktig.»

Difor spolar me fram til den etter måten krystallklåre konklusjonen:

«Det finnes ulike strategier, med ulike innfallsvinkler, og med ulike kostnader. Men vi kan skaffe oss kunnskap om rett og galt. Holocaust var galt.»

Betre søknad om stillinga som norsk justisminister skal ein vel leita lenge etter – frå den kanten.

Jox