Det nye ordet for å betala med bankkort utan å slå kode og klar er «å tæppe», om me skal tru BankAxept. Det skal me ikkje.

BankAxept forstår seg nok betre på siffer enn på bokstavar, lèt det til.

Eg ser at unge menneske med rap-kompetanse fyrst og fremst tenkjer på sex når det er snakk om tæpping, men dei om det. (Om ræpparar – som vel BankAxept ville kalla dei – eigentleg har sex-kompetanse, er eit anna spørsmål, det er slett ikkje opplagt når ein høyrer etter kva dei syng.)

Yr har eit vêrvarsel for Tæppingen, men nærare kjem ein ikkje dette ordet på norsk.

Det undrar vel ingen om BankAxept prøver å kopiera introduksjonen til Den norske Bank av Vipps, eit nyord som utan vidare glei inn i vokabularet til det norske folket og på alle vis blei ein suksess. Vipps fungerer på alle norske dialektar og er inga pinleg fornorsking av eit framandord. Dei to p-ane kunne ein kan hende tenkt betre over, men det skjemmer ikkje uttalen nemneverdig.

Tæppe, derimot, er eit misfoster av eit ord, ikkje minst i munnen på ein vestlending. Og for oss med ein viss allergi mot anglisismar kan det beint fram gje anafylaktisk sjokk.

BankAxept treng med andre ord hjelp, og her kjem ho i form av eit mykje betre framlegg. Det krevst berre ei ørlita endring:

Vekk med æ-en, inn med a – tappe.

For det er nett det du gjer med kontoen når du brukar kortet slik, du tappar han så raskt og friksjonsfritt at du merkar det snautt før banken varslar deg om at feriepengane og kontokreditten no er brukt opp.

Å tappa (tappar, tapping, med dei relevante assosiasjonane tapa, taper, tap) – eit slikt ord for ei slik handling må då ha mykje betre sjanse til å overleva som nyord på norsk enn det misfosteret som BankAxept vil prakka på oss. Me axepterer ikkje kva som helst, ikkje eingong frå bankane. Lat dei ta pengane mine, men språket får dei aldri.

Jox