Stortinget som siste naudankerJustisminister Listhaug hadde større suksess på Facebook enn i parlamentarisk strev.

Monsterstatsråden løfta sin spade som eit møkkagreip, bar sitt kors og ofra seg for partiet, regjeringa, landet og familien. Det var i siste time, etter at statsminister Solberg hadde fornekta henne minst tre gonger.

Dette hende i god tid før palmesøndag, og Sylvi Listhaug slo Jesus med klar margin, for ho stod opp att alt same morgon. Nå skal den vaksne Lavinia fara opp til Stortingets barnehage som verdikonservativ martyr og fridomskjempar for å føra vidare det ho kallar «min kamp». Ho skal sitja på Framstegspartiets høgre side og dømma rettferdige og urettferdige, vonde og gode, anstendige og uanstendige, Judas Gahr Støre og andre svikarar i større og mindre tulleparti.

Medan gamlesjefen, Erna Solberg, er ein varm tilhengar av kjedelege debattar, saklege argument, høvisk tale og breie forlik, har Listhaug lova å smella med dørene. Når ho har fridd seg frå heksejakta og ikkje lenger er knebla som statsråd, skal ho bruka den nyvunne ytringsfridomen til blogging. Saman med andre uforsonlege i Framstegspartiet vil ho skapa helg i heimen, verja hagen og dyrka sine teigar i det konspiratoriske ordskiftet om innvandring, terrorisme og Arbeidarpartiet.

DET BEGYNTE og slutta på Facebook, som er heimebane for kommunikasjonsrådgivaren frå Fyrstehuset. Å legga føringar på Listhaugs bruk av Facebook som talarstol er som å ta Twitter frå Trump. Justisministeren sletta monster­innlegget sitt fordi ho hadde krenkt opphavsretten til eit foto, men bodskapen og innhaldet sette seg fast. Det har sjølvsagt også fått evig liv i det offentlege Arkivverket: Å lagra og minnast er deira plikt og samfunnsoppdrag.

I rolla som privatpraktiserande statsråd, mellom surret med realitetane i showet på Facebook og fotoseansen i det støttande blomsterhavet, hadde Listhaug ei gjesteframsyning på Stortinget. Der var det ikkje godt å vera. Ho strauk til ­eksamen i parlamentarisme der hovudoppgåva er evne til å bygga alliansar og få gjennom saker.

LISTHAUG MISTA den formelle tilliten hos dei raude og grøne i den taleføre tause majoriteten som aldri har trudd på henne. Om den firedoble angeren hennar, kom det eit Støre-ekko frå Kartago: «For lite, for seint.»

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare