Sjølvforsyning. Ei bruksrettleiing
Koronakrisa har ført til ein debatt om sjølvforsyninga i Noreg. Ulike tal florerer. Her er eit forsøk på å rydde opp.
Berre 3 prosent av landarealet i Noreg er dyrka mark, og ein tredel av det igjen er eigna for produksjon av matkorn. Det gjer Noreg sårbart.
Foto: Frank May / NTB scanpix
Lite kan samanliknast med duft av brød i omnen. Dufta varslar ikkje berre at eit godt måltid nærmar seg, men at ein klarar seg sjølv, at nokon bryr seg, at ein er på ein trygg plass i verda og i livet.
For enkelte nordmenn har koronapandemien og tiltaka knytte til den, snudd opp ned på tilværet. For andre, meg sjølv inkludert, var eitt av signala på pandemien fråværet av duft av heimebakt brød.
Statsminister Erna Solberg og helse- og omsorgsminister Bent Høie kunne seie så mykje dei ville at vi ikkje trong hamstre matvarer. Folk kom likevel heim frå butikken med fem pakkar toalettpapir og like mange pakkar gjær. Dei av oss som manglar genet for hamstring, møtte ei tom butikkhylle. Vi måtte starte med surdeig eller ta ein pause frå heile bakinga.
Kvifor skriv eg om gjær og heimebakst? Fordi ei krise vekker trongen i mange av oss menneske til å sikre dei grunnleggande behova for oss sjølve og dei næraste. Som å kjøpe inn eit ekstra lager med gjær sjølv om styresmaktene seier det vil vere mat nok til alle. For spørsmålet tek fort til å gnage på tunga som tørt knekkebrød. Kva om dei tek feil?
Beredskap etter krise
Trongen til, eller ansvaret for, å trygge sine eigne gjeld ikkje berre på familienivå, men òg på nasjonalt nivå.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
