JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

SideblikkSamfunn

Så blei det likevel jul i koronaåret

Den som passar seg for smittefella, skal få feira ei normal og nasjonalkonservativ jul.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Julefeiringa er i gang.

Julefeiringa er i gang.

Foto: Gorm Kallestad / NTB

Julefeiringa er i gang.

Julefeiringa er i gang.

Foto: Gorm Kallestad / NTB

5488
20201224
5488
20201224

hompland@online.no

«Hva er best av pinnekjøtt og ribbe? Kjør debatt!»

Denne fundamentale og pandemiske problemstillinga la statsministeren frå Bergen ut på Facebook-sida si før jul. Som vanleg blei sørlendingar og andre torsketarar haldne utanfor i dette nasjonalkonservative verdispørsmålet.

Svaret fekk me i statskanalen kvelden før kvelden. Då me venta på at grevinna og hovmeisteren skulle gjera sitt til at unntaksåret liknar på same procedure as every year, dukka dei fire store partileiarane opp i maskeradegenserar, som julbokk åt en stakkar lell!

EU HAR VEDTATT at julenissen fyller ein samfunnskritisk funksjon og kan kryssa landegrenser utan karantenehotell. Etter EØS-reglane gjeld vel det same for Noreg.

WHO har gått endå lenger og erklært at julenissen er korona-immun. Likevel får han ikkje kyssa Bent Høies mamma. I «julenissens heimland», som Finland har stole frå Nordpolen og Drøbak, må han setta att julegåvesekken utanfor døra og vinka gjennom glaset som me må bortåt for å sjå han. I det koronatunge Belgia har han lov til å koma inn i huset, men berre for å gå på do.

HER I LANDET strevar folkekyrkjene med låge dører og fastmonterte benkar. Og det skjer i dei dagar av året dei er etterspurde. I Oslo vest og ytre Viken har dei eit tilleggsproblem: Der er det prestestreik.

Den fossile og folkelege liberalisten Bård Hoksrud har kjøpt elbil i julegåve til seg sjølv. For å hindra at det kan bli oppfatta som illojalt og skada partiets miljø og omdømme, forsikrar han at det er for å spara avgifter og bompengar og ikkje fordi han er klimakonvertitt.

Norske skiløparar angrar på nei til Tour de ski, for dei svenske damene stiller og kjem til å dra frå i verdskuppen. Svenskane er ikkje blitt flokk­immune og slår oss skamlaust i koronasmitte og død. Deira juleønske er å få låna norske helsearbeidarar.

HELSESTYREMAKTENE har i all hovudsak hatt ei heldig hand med smitten, og nå kjem Pfizer heim til jul. Folket har vore attåt med distansering, maske og friluftsliv,. Det er som i Gro-klassikaren: «Det er typisk norsk å være god.»

Men nå lengtar me etter ein sluttstrek for sosial isolering og avmakt, til ein ende på kjensla av å ikkje ha kontroll over eige liv. Det er slitsamt at det drar ut, og at det kan koma nye bølger. Julerestriksjonane kan vara heilt til påske. For Erna Solberg er vona ein vaksinert og koronafri sommar – i god tid før valet til hausten.

For henne kjem alle juleløye lagleg, som dei skulle vera himmelsende. Ho mobiliserte til ny dugnad i oktober med løfte om ei normal jul, for regjeringa skulle levera løysingar: Ei av dei var å vera avskrivingsbyrå for å sikra importsmitte til norsk industri.

Ei dronning som tar æra for solskin, må også ta ansvar for regnet.

DET BLIR JUL AlLIKEVEL. Verken kinapesten eller snik­islamistar skal få tatt den nasjonalkonservative og tradisjonelle kosen frå oss. Me veit kva me har å gjera:

Nå har vi vaske golvet og vi har børi ved. På bod frå stats- og detaljministeren «får vi måle opp om vi har god nok plass til tre kohorter rundt bordet, ellers må vi forlenge kjøkkenbordet». Om det blir for trongt i boblene til norske menn i hus og hytte, og me ikkje kan rekna om lågt regionalt smittenivå til gjeste-ekvivalentar, må me annullera invitasjonar, sjølv om det går ut over saligheta i eit bessmorfang.

I romjul’n skal me halda oss i kohortane våre og lata som om væla var et hus med fire vegger. Der sett vi øss og kvile og puste på ei stund. På ein meters avstand skal me vaska hendene i sprit og venta på vår og vaksinering.

Mens vi venter, kan me samlast om moralen i musemors gode, gamle julekveldsvise: Hvis ingen går i fella, men passer seg for den, skal alle sammen snart få feire jul igjen!

Heisan og hopsan og fallerallera!

Om julekvelden da skal alle
sammen være gla’!

JULEKORTET frå Spaltistens heimekontor går til bladstova i Dag og Tid. Der andre overlèt slikt til roboten Tanza og diverse digitale og automatiske retteprogram, er dette bladet så annleis og danna at det held seg med analog og human korrektur. I Dag og Tid har korrekturlesarane rettmessig plass i kolofonen saman med bladstyrar, redaksjon, faste skribentar, desk, teiknar, kontorsjef og tingarkontakt. Dei har, med multistatsråd Asheims ord, «problemidentifiseringskompetanse». Det sparer dei gode lesarane for mykje rart av ord-elingar, snodige komma, malplasserte preposisjonar og halte metaforar.

Spaltisten må av og til gå ekstrarundar om språklege vriar, løynde sitat og kreative ordspøkar, slikt som ein ikkje kan disputera med maskinar. Han kjem også ut meir samsvarsbøygd og normert enn han elles er, og det er som det skal vera i eit nynorsk riksorgan.

MINE TANKAR går også til salig redaktør Hans Arnesen i Sogningen / Sogns Avis. Han var austlending på saftig nynorsk og hadde som kvalitetsmål å skriva magesår på fylkesbyråkratar. Han var bøllete, ufin, hardtslåande og småleg, men svært god på sitt verste. På spørsmål frå ein ung journalist om korfor han stod i timesvis på prenteverket og las korrektur, svarte han: «Det er helt nødvendig for at en redaktør skal vite hva som står i sin avis.» Så retta han det personleg til «hans».

HALD UT, host forsiktig og hugs metermålet til me kan minnast at slik var jula under koronakrigen.

Andreas Hompland er sosiolog og skribent.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

hompland@online.no

«Hva er best av pinnekjøtt og ribbe? Kjør debatt!»

Denne fundamentale og pandemiske problemstillinga la statsministeren frå Bergen ut på Facebook-sida si før jul. Som vanleg blei sørlendingar og andre torsketarar haldne utanfor i dette nasjonalkonservative verdispørsmålet.

Svaret fekk me i statskanalen kvelden før kvelden. Då me venta på at grevinna og hovmeisteren skulle gjera sitt til at unntaksåret liknar på same procedure as every year, dukka dei fire store partileiarane opp i maskeradegenserar, som julbokk åt en stakkar lell!

EU HAR VEDTATT at julenissen fyller ein samfunnskritisk funksjon og kan kryssa landegrenser utan karantenehotell. Etter EØS-reglane gjeld vel det same for Noreg.

WHO har gått endå lenger og erklært at julenissen er korona-immun. Likevel får han ikkje kyssa Bent Høies mamma. I «julenissens heimland», som Finland har stole frå Nordpolen og Drøbak, må han setta att julegåvesekken utanfor døra og vinka gjennom glaset som me må bortåt for å sjå han. I det koronatunge Belgia har han lov til å koma inn i huset, men berre for å gå på do.

HER I LANDET strevar folkekyrkjene med låge dører og fastmonterte benkar. Og det skjer i dei dagar av året dei er etterspurde. I Oslo vest og ytre Viken har dei eit tilleggsproblem: Der er det prestestreik.

Den fossile og folkelege liberalisten Bård Hoksrud har kjøpt elbil i julegåve til seg sjølv. For å hindra at det kan bli oppfatta som illojalt og skada partiets miljø og omdømme, forsikrar han at det er for å spara avgifter og bompengar og ikkje fordi han er klimakonvertitt.

Norske skiløparar angrar på nei til Tour de ski, for dei svenske damene stiller og kjem til å dra frå i verdskuppen. Svenskane er ikkje blitt flokk­immune og slår oss skamlaust i koronasmitte og død. Deira juleønske er å få låna norske helsearbeidarar.

HELSESTYREMAKTENE har i all hovudsak hatt ei heldig hand med smitten, og nå kjem Pfizer heim til jul. Folket har vore attåt med distansering, maske og friluftsliv,. Det er som i Gro-klassikaren: «Det er typisk norsk å være god.»

Men nå lengtar me etter ein sluttstrek for sosial isolering og avmakt, til ein ende på kjensla av å ikkje ha kontroll over eige liv. Det er slitsamt at det drar ut, og at det kan koma nye bølger. Julerestriksjonane kan vara heilt til påske. For Erna Solberg er vona ein vaksinert og koronafri sommar – i god tid før valet til hausten.

For henne kjem alle juleløye lagleg, som dei skulle vera himmelsende. Ho mobiliserte til ny dugnad i oktober med løfte om ei normal jul, for regjeringa skulle levera løysingar: Ei av dei var å vera avskrivingsbyrå for å sikra importsmitte til norsk industri.

Ei dronning som tar æra for solskin, må også ta ansvar for regnet.

DET BLIR JUL AlLIKEVEL. Verken kinapesten eller snik­islamistar skal få tatt den nasjonalkonservative og tradisjonelle kosen frå oss. Me veit kva me har å gjera:

Nå har vi vaske golvet og vi har børi ved. På bod frå stats- og detaljministeren «får vi måle opp om vi har god nok plass til tre kohorter rundt bordet, ellers må vi forlenge kjøkkenbordet». Om det blir for trongt i boblene til norske menn i hus og hytte, og me ikkje kan rekna om lågt regionalt smittenivå til gjeste-ekvivalentar, må me annullera invitasjonar, sjølv om det går ut over saligheta i eit bessmorfang.

I romjul’n skal me halda oss i kohortane våre og lata som om væla var et hus med fire vegger. Der sett vi øss og kvile og puste på ei stund. På ein meters avstand skal me vaska hendene i sprit og venta på vår og vaksinering.

Mens vi venter, kan me samlast om moralen i musemors gode, gamle julekveldsvise: Hvis ingen går i fella, men passer seg for den, skal alle sammen snart få feire jul igjen!

Heisan og hopsan og fallerallera!

Om julekvelden da skal alle
sammen være gla’!

JULEKORTET frå Spaltistens heimekontor går til bladstova i Dag og Tid. Der andre overlèt slikt til roboten Tanza og diverse digitale og automatiske retteprogram, er dette bladet så annleis og danna at det held seg med analog og human korrektur. I Dag og Tid har korrekturlesarane rettmessig plass i kolofonen saman med bladstyrar, redaksjon, faste skribentar, desk, teiknar, kontorsjef og tingarkontakt. Dei har, med multistatsråd Asheims ord, «problemidentifiseringskompetanse». Det sparer dei gode lesarane for mykje rart av ord-elingar, snodige komma, malplasserte preposisjonar og halte metaforar.

Spaltisten må av og til gå ekstrarundar om språklege vriar, løynde sitat og kreative ordspøkar, slikt som ein ikkje kan disputera med maskinar. Han kjem også ut meir samsvarsbøygd og normert enn han elles er, og det er som det skal vera i eit nynorsk riksorgan.

MINE TANKAR går også til salig redaktør Hans Arnesen i Sogningen / Sogns Avis. Han var austlending på saftig nynorsk og hadde som kvalitetsmål å skriva magesår på fylkesbyråkratar. Han var bøllete, ufin, hardtslåande og småleg, men svært god på sitt verste. På spørsmål frå ein ung journalist om korfor han stod i timesvis på prenteverket og las korrektur, svarte han: «Det er helt nødvendig for at en redaktør skal vite hva som står i sin avis.» Så retta han det personleg til «hans».

HALD UT, host forsiktig og hugs metermålet til me kan minnast at slik var jula under koronakrigen.

Andreas Hompland er sosiolog og skribent.

Ei dronning som vil ha æra for solskin, må også ta ansvar for regnet.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Foto: Pxhere.com

Frå matfatetKunnskap

Olivenolje

Jomfruer veit visst ikkje alltid å ta seg betalt.

Siri Helle
Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Foto: Pxhere.com

Frå matfatetKunnskap

Olivenolje

Jomfruer veit visst ikkje alltid å ta seg betalt.

Siri Helle

Foto: Paal Audestad

BokMeldingar

Ho som får ting til å skje

I Jægtnes’ fantasifulle soge går fakta og fiksjon opp i ein medrivande heilskap.

Hilde Vesaas

Foto: Paal Audestad

BokMeldingar

Ho som får ting til å skje

I Jægtnes’ fantasifulle soge går fakta og fiksjon opp i ein medrivande heilskap.

Hilde Vesaas

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis