JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

SideblikkSamfunn

Koronaveggane kjem tettare på

Noko om at rastløysa aukar og kreativiteten fell når ein må møtast på distanse.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Plassen er folketom, og plakatane på Blindern er ikkje lenger veggaviser med politisk innhald.

Plassen er folketom, og plakatane på Blindern er ikkje lenger veggaviser med politisk innhald.

Foto: Jon Olav Nesvold / NTB

Plassen er folketom, og plakatane på Blindern er ikkje lenger veggaviser med politisk innhald.

Plassen er folketom, og plakatane på Blindern er ikkje lenger veggaviser med politisk innhald.

Foto: Jon Olav Nesvold / NTB

5411
20201016
5411
20201016

hompland@online.no

Dei gode Hjelpeskrivarane mine er i slett lune. Dei lurer på om dei har tapt tillit, for dei har ikkje fått sleppa til på fleire veker. Er dei så permitterte at dei kan søka kontantstøtte hos Abid Raja?

Eg forsvarar meg med korona, heimekontor, reiserestriksjonar og forbod mot å møtast tett og nært. Me sit kvar for oss, tar inn og sender korte meldingar, men får ikkje utveksla og utvikla resonnement og synsmåtar. Produktive tankar, spenstige innkast og gode replikkar kjem når ein møter kvarandre andlet til andlet og bruker halvkvedne viser, prøvande innspel og kroppsspråk i ordskiftet. Då kan det uferdige prøvast ut og mognast. Kollektiv kreativitet kverv i koronaens nett.

BYRÅSJEFEN er ikkje usamd. Han trudde heimekontor var ideelt, for då kunne han organisera arbeidsdagen som det passa, utan å bli forstyrra. Etter moralen om offentleg og privat blekkhus sette han si ære i å skilja mellom privat telefon og PC og det som høyrer Forvaltninga til.

Det var ein plutseleg frigjerande tanke, men etter ei tid i praksis greip han seg i å fundera over baksidene av tilværelsens uutholdelige letthet. Han såg for seg hundre års einsemd. For kva er vel eit byråkrati utan eit fysisk bureau der ein kan tala om og drøfta sakene udigitalt? Ei heimlaus forvaltning blir ei dårlegare forvaltning.

Derfor var Byråsjefen sjeleglad då han eit par dagar i veka fekk møta andre byråkratar i Forvaltningas trygge famn. Derfor var det ekstra tungt å bli send heim att då Raymond blei pressa til å stramma inn. Nå har veggane kome endå tettare på. Og Byråsjefen fryktar at det blir ein varig tilstand når private og offentlege arbeidsgjevarar finn ut at det er mykje å tena på å avvikla kontora og satsa på eigedomsutvikling.

HER OM DAGEN la Byråsjefen ettermiddagsturen innom universitetet på Blindern. Det var folketomt og skremmande. På den store, opne og luftige plassen såg han ein joggar, to aldrande professorar som stod og ropte til kvarandre på to meters avstand, pluss tre studentar som kom ut frå Bunnpris, der dei hadde henta pakkar frå Amazon på Post i Butikk.

Då Byråsjefen låg ved universitetet, var fasadane fulle av veggaviser. Nå hang det berre ein einsleg plakat om yoga med Acem der, og den var så sliten at det såg ut som om han hadde vore der sidan den transcendentale meditasjonsrørsla blei splitta på 90-talet.

Kan det bli eit verdig studentliv og berekraftige akademikarar av slikt, undrar Byråsjefen.

ME HAR DRØFTA om det er råd å få til julebord med smalahove, men det går ikkje. Same kor ubehageleg det er å sitja der med munnbind, gjekk Spaltisten med på å ta fly, men det ville ikkje Byråsjefen. Han køyrer elbil, for han har rekna på det og veit kva som svarer seg best, men er hardt ramma av rekkeviddeangst.

Vertinna er i fleire risikogrupper: ikkje heilt ung, tungpusta, stor kroppsmasse og så tunghøyrd at ho må tett innpå folk. Ho er rett nok dristig, men ingen halslaus våghals, så ho held sosial og fysisk avstand, drikk tran og eit glas brunt brennevin dagleg, men ligg unna Klorin og steroid.

Ho har slutta å ta imot utanlandske gjester, men vil heller ikkje husa folk frå smittepølar som Hyllestad og Oslo. Det taper ho mykje på, men satsar på kompensasjon dersom det blir noko att når Thon og Stordalen har forsynt seg à la carte.

RETTINGAR. For to veker sidan blei den skrantande venninnegjengen rundt Laila Bertheussen brukt som døme på kva som rører seg av konspiratoriske tankemåtar nær makta i Framstegspartiet. Det må rettast opp.

Medan den antiislamske gamlehovdingen Arne Tumyr, som i si tid blei ekskludert frå Human-Etisk Forbund, meinte det måtte vera eit fyllekrangeldrap på Sian-aktivisten i Kristiansand, var Per-Willy Trudvang Amundsen straks ute med at «det gode hatet (...) fra ekstremvenstre må tas på alvor. Voldsvenstre er en fare for demokratiet». Den tidlegare justisministeren er ein stolt gut, og det hovudet hans er fylt av, renn over på Facebook. Vertinna meiner Erna Solberg var for lite nazi då ho heldt seg med ubørsta justisministrar frå Fræmspartiet.

PER-WILLY AMUNDSEN er elles ein artig skrue. Spaltisten minnest då han rykte ut til forsvar for lokallaget på Bryne som hadde laga ein brosjyre mot kriminalitet. Brosjyren var pryda med eit grumsete bilete av ein småsnuskete mann med hettegenser som robba ein kiosk.

Trudvang tok sterkt avstand frå at dette assosierte til innvandrarar og asylsøkarar. Biletet var heilt nøytralt og kunne vera av kven som helst; personleg tykte han det likna på Andreas Hompland i Dagbladet.

JAN BØHLER har fått ufortent tyn for å vera politisk lausgjengar, meiner Byråsjefen. I nyare tid har det ikkje vore uvanleg med overgangar mellom nærskylde parti, særleg frå Framstegspartiet til Høgre og frå SV til Arbeidarpartiet, der Raymond Johansen måka vegen sjølv.

Meir imponerande er statsvitaren, redaktøren og samnorskmannen Arne Kielland (1939–2002). Han var landssekretær i Unge Venstre før han blei stortingsrepresentant for Arbeidarpartiet i Sør-Trøndelag. Frå Stortingets talarstol melde han seg inn i SF etter folkerøystinga om EF i 1972. Frå 1973 fekk han fire år på tinget for Telemark SV. Det må vera norsk, parlamentarisk rekord.

Andreas Hompland er
sosiolog og skribent.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

hompland@online.no

Dei gode Hjelpeskrivarane mine er i slett lune. Dei lurer på om dei har tapt tillit, for dei har ikkje fått sleppa til på fleire veker. Er dei så permitterte at dei kan søka kontantstøtte hos Abid Raja?

Eg forsvarar meg med korona, heimekontor, reiserestriksjonar og forbod mot å møtast tett og nært. Me sit kvar for oss, tar inn og sender korte meldingar, men får ikkje utveksla og utvikla resonnement og synsmåtar. Produktive tankar, spenstige innkast og gode replikkar kjem når ein møter kvarandre andlet til andlet og bruker halvkvedne viser, prøvande innspel og kroppsspråk i ordskiftet. Då kan det uferdige prøvast ut og mognast. Kollektiv kreativitet kverv i koronaens nett.

BYRÅSJEFEN er ikkje usamd. Han trudde heimekontor var ideelt, for då kunne han organisera arbeidsdagen som det passa, utan å bli forstyrra. Etter moralen om offentleg og privat blekkhus sette han si ære i å skilja mellom privat telefon og PC og det som høyrer Forvaltninga til.

Det var ein plutseleg frigjerande tanke, men etter ei tid i praksis greip han seg i å fundera over baksidene av tilværelsens uutholdelige letthet. Han såg for seg hundre års einsemd. For kva er vel eit byråkrati utan eit fysisk bureau der ein kan tala om og drøfta sakene udigitalt? Ei heimlaus forvaltning blir ei dårlegare forvaltning.

Derfor var Byråsjefen sjeleglad då han eit par dagar i veka fekk møta andre byråkratar i Forvaltningas trygge famn. Derfor var det ekstra tungt å bli send heim att då Raymond blei pressa til å stramma inn. Nå har veggane kome endå tettare på. Og Byråsjefen fryktar at det blir ein varig tilstand når private og offentlege arbeidsgjevarar finn ut at det er mykje å tena på å avvikla kontora og satsa på eigedomsutvikling.

HER OM DAGEN la Byråsjefen ettermiddagsturen innom universitetet på Blindern. Det var folketomt og skremmande. På den store, opne og luftige plassen såg han ein joggar, to aldrande professorar som stod og ropte til kvarandre på to meters avstand, pluss tre studentar som kom ut frå Bunnpris, der dei hadde henta pakkar frå Amazon på Post i Butikk.

Då Byråsjefen låg ved universitetet, var fasadane fulle av veggaviser. Nå hang det berre ein einsleg plakat om yoga med Acem der, og den var så sliten at det såg ut som om han hadde vore der sidan den transcendentale meditasjonsrørsla blei splitta på 90-talet.

Kan det bli eit verdig studentliv og berekraftige akademikarar av slikt, undrar Byråsjefen.

ME HAR DRØFTA om det er råd å få til julebord med smalahove, men det går ikkje. Same kor ubehageleg det er å sitja der med munnbind, gjekk Spaltisten med på å ta fly, men det ville ikkje Byråsjefen. Han køyrer elbil, for han har rekna på det og veit kva som svarer seg best, men er hardt ramma av rekkeviddeangst.

Vertinna er i fleire risikogrupper: ikkje heilt ung, tungpusta, stor kroppsmasse og så tunghøyrd at ho må tett innpå folk. Ho er rett nok dristig, men ingen halslaus våghals, så ho held sosial og fysisk avstand, drikk tran og eit glas brunt brennevin dagleg, men ligg unna Klorin og steroid.

Ho har slutta å ta imot utanlandske gjester, men vil heller ikkje husa folk frå smittepølar som Hyllestad og Oslo. Det taper ho mykje på, men satsar på kompensasjon dersom det blir noko att når Thon og Stordalen har forsynt seg à la carte.

RETTINGAR. For to veker sidan blei den skrantande venninnegjengen rundt Laila Bertheussen brukt som døme på kva som rører seg av konspiratoriske tankemåtar nær makta i Framstegspartiet. Det må rettast opp.

Medan den antiislamske gamlehovdingen Arne Tumyr, som i si tid blei ekskludert frå Human-Etisk Forbund, meinte det måtte vera eit fyllekrangeldrap på Sian-aktivisten i Kristiansand, var Per-Willy Trudvang Amundsen straks ute med at «det gode hatet (...) fra ekstremvenstre må tas på alvor. Voldsvenstre er en fare for demokratiet». Den tidlegare justisministeren er ein stolt gut, og det hovudet hans er fylt av, renn over på Facebook. Vertinna meiner Erna Solberg var for lite nazi då ho heldt seg med ubørsta justisministrar frå Fræmspartiet.

PER-WILLY AMUNDSEN er elles ein artig skrue. Spaltisten minnest då han rykte ut til forsvar for lokallaget på Bryne som hadde laga ein brosjyre mot kriminalitet. Brosjyren var pryda med eit grumsete bilete av ein småsnuskete mann med hettegenser som robba ein kiosk.

Trudvang tok sterkt avstand frå at dette assosierte til innvandrarar og asylsøkarar. Biletet var heilt nøytralt og kunne vera av kven som helst; personleg tykte han det likna på Andreas Hompland i Dagbladet.

JAN BØHLER har fått ufortent tyn for å vera politisk lausgjengar, meiner Byråsjefen. I nyare tid har det ikkje vore uvanleg med overgangar mellom nærskylde parti, særleg frå Framstegspartiet til Høgre og frå SV til Arbeidarpartiet, der Raymond Johansen måka vegen sjølv.

Meir imponerande er statsvitaren, redaktøren og samnorskmannen Arne Kielland (1939–2002). Han var landssekretær i Unge Venstre før han blei stortingsrepresentant for Arbeidarpartiet i Sør-Trøndelag. Frå Stortingets talarstol melde han seg inn i SF etter folkerøystinga om EF i 1972. Frå 1973 fekk han fire år på tinget for Telemark SV. Det må vera norsk, parlamentarisk rekord.

Andreas Hompland er
sosiolog og skribent.

Ei heimlaus forvaltning frå heimekontor blir ei dårlegare forvaltning.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Helsedirektoratet i Noreg tilrår same behandling for ME og kronisk utmatting.

Helsedirektoratet i Noreg tilrår same behandling for ME og kronisk utmatting.

Foto: NTB

Ordskifte

«I dag får ikkje ME-pasientane rett behandling.»

Bjørn K. Getz Wold
Helsedirektoratet i Noreg tilrår same behandling for ME og kronisk utmatting.

Helsedirektoratet i Noreg tilrår same behandling for ME og kronisk utmatting.

Foto: NTB

Ordskifte

«I dag får ikkje ME-pasientane rett behandling.»

Bjørn K. Getz Wold
Kathrine Nedrejord er forfattar, dramatikar og scenekunstnar. Ho er samisk med røter i Kjøllefjord i Finnmark, men har budd i Paris sidan 2011.

Kathrine Nedrejord er forfattar, dramatikar og scenekunstnar. Ho er samisk med røter i Kjøllefjord i Finnmark, men har budd i Paris sidan 2011.

Foto: Fartein Rudjord

BokMeldingar

Eg ropar om det heile tida

Boka til Kathrine Nedrejord er både pamflett og roman.

Hilde Vesaas
Kathrine Nedrejord er forfattar, dramatikar og scenekunstnar. Ho er samisk med røter i Kjøllefjord i Finnmark, men har budd i Paris sidan 2011.

Kathrine Nedrejord er forfattar, dramatikar og scenekunstnar. Ho er samisk med røter i Kjøllefjord i Finnmark, men har budd i Paris sidan 2011.

Foto: Fartein Rudjord

BokMeldingar

Eg ropar om det heile tida

Boka til Kathrine Nedrejord er både pamflett og roman.

Hilde Vesaas

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis