Polsk fortid som ikkje forsvinn

Polske styresmakter har eit høgt utvikla talent for å skyte seg sjølv i foten. For nokre veker sidan underteikna den polske presidenten Andrzej Duda lova som tek sikte på å verna «æra til den polske nasjonen», som det heiter.

Om presidenten trudde denne lova skulle retta opp Polens skadeskotne prestisje, tok han skammeleg feil – det syner ein internasjonal kampanje for skadeavgrensing som har gått føre seg i fleire veker no.

Polen er i dag diplomatisk temmeleg isolert i verda, ja, på grensa til å bli gjort til lått med den regjeringa landet har no.

I desember vart Mateusz Morawiecki utnemnd til statsminister i Warszawa. Oppgåva hans var å plastre omdømet til Polen etter at PiS-regjeringa – «Lov- og rettferdspartiet», styrt av landets sterke mann, Jaroslaw Kaczynski – hadde utsett seg for internasjonal kritikk for den ytterleggåande nasjonalistiske politikken sin, især frå EU.

Morawiecki må ha meint at ei lov om Polen og Endlösung ville utrette eit under: å rette opp Polens internasjonale prestisje.

Denne saka reiser viktige spørsmål om offentleg bruk av historia. Lat oss difor freista å få ei avklaring og gå trinnvis til verks.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare