Skyss
Tolv timar frå dør til dør. Det er tida det kan ta å reise kollektivt frå indre Sunnmøre til indre Oslofjord. Planen var å køyre eigen bil til Åndalsnes stasjon, heldigvis held dei seg enno med gratis parkering for togreisande, men bilen svikta etter å ha stått i ein garasje i to månader. Batteriet var ikkje det einaste som var flatt, det var venstre bakhjul òg.
Reisa tok til i strålande sol, men då vi nærma oss Romsdalen, skya det over. Dei første mila var vi på det meste åtte passasjerar i bussen og kunne breie oss med vindaugsplass. Som passasjer og ikkje sjåfør fekk eg med meg mykje meir av det som har skjedd langs vegen.
Eg glante nedover bakkane mot fjorden og såg eit naust som hadde fått ein ny endevegg, og ein einebustad som må ha kosta ein formue – og då er både utsikta og tomta nesten gratis. Eg la òg merke til uvanleg mange hus som får stå og forfalle. Til og med kyrkja på Vågstranda viser fram nake treverk under kvitmålinga. I eit vindauge i eit hus kledd med eternit var fargane på to plastplanter så forvrengde at dei såg ut som neonlys i eirgrønt og rosa.
Når eg tek bussen til jarnbanestasjonen, held det ikkje med éin buss, ikkje to heller, men tre. Éin time venting er ikkje til å unngå, men eg kan velje om eg vil vente på Sunnmøre eller i Romsdalen. Eg venta på eit kjøpesenter med bokhandel. Ein del bøker var prisa ned til 10 og 29 kroner. Er ikkje det ei fornærming mot forfattarane, undra eg meg. Då eg gjekk utan å ha kjøpt ei einaste bok, slo det meg at det er kanskje eg som fornærmar dei når eg ikkje eingong kjøper ei diktsamling til 10 kroner. Etter å ha drukke ein kopp kaffi gjekk eg attende og kjøpte tre bøker.
– Er det du som har bestilt regnet, spurde den nynnande bussjåføren i buss nummer tre då eg rista regnet ut av håret.
– Nei, sa eg spørjande.
– Hadde det vore du, så hadde eg bede deg om å gå attende dit, sa han og peika på busskuret.
Han var ein bussjåfør med godt humør, men humoren er eg usikker på. Eg fekk likevel ein annleis tur til stasjonen enn om eg hadde sete i min eigen bil og høyrt på ein podkast.
Tiriltunga
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Tolv timar frå dør til dør. Det er tida det kan ta å reise kollektivt frå indre Sunnmøre til indre Oslofjord. Planen var å køyre eigen bil til Åndalsnes stasjon, heldigvis held dei seg enno med gratis parkering for togreisande, men bilen svikta etter å ha stått i ein garasje i to månader. Batteriet var ikkje det einaste som var flatt, det var venstre bakhjul òg.
Reisa tok til i strålande sol, men då vi nærma oss Romsdalen, skya det over. Dei første mila var vi på det meste åtte passasjerar i bussen og kunne breie oss med vindaugsplass. Som passasjer og ikkje sjåfør fekk eg med meg mykje meir av det som har skjedd langs vegen.
Eg glante nedover bakkane mot fjorden og såg eit naust som hadde fått ein ny endevegg, og ein einebustad som må ha kosta ein formue – og då er både utsikta og tomta nesten gratis. Eg la òg merke til uvanleg mange hus som får stå og forfalle. Til og med kyrkja på Vågstranda viser fram nake treverk under kvitmålinga. I eit vindauge i eit hus kledd med eternit var fargane på to plastplanter så forvrengde at dei såg ut som neonlys i eirgrønt og rosa.
Når eg tek bussen til jarnbanestasjonen, held det ikkje med éin buss, ikkje to heller, men tre. Éin time venting er ikkje til å unngå, men eg kan velje om eg vil vente på Sunnmøre eller i Romsdalen. Eg venta på eit kjøpesenter med bokhandel. Ein del bøker var prisa ned til 10 og 29 kroner. Er ikkje det ei fornærming mot forfattarane, undra eg meg. Då eg gjekk utan å ha kjøpt ei einaste bok, slo det meg at det er kanskje eg som fornærmar dei når eg ikkje eingong kjøper ei diktsamling til 10 kroner. Etter å ha drukke ein kopp kaffi gjekk eg attende og kjøpte tre bøker.
– Er det du som har bestilt regnet, spurde den nynnande bussjåføren i buss nummer tre då eg rista regnet ut av håret.
– Nei, sa eg spørjande.
– Hadde det vore du, så hadde eg bede deg om å gå attende dit, sa han og peika på busskuret.
Han var ein bussjåfør med godt humør, men humoren er eg usikker på. Eg fekk likevel ein annleis tur til stasjonen enn om eg hadde sete i min eigen bil og høyrt på ein podkast.
Tiriltunga
Fleire artiklar
Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.
Foto: Lise Åserud / NTB
Språkfag i spel
Kunnskapsministeren vil gje fleire elevar høve til å velje arbeidslivsfag. Lærarar åtvarar mot å la det gå på kostnad av språkopplæringa.
Joaquin Phoenix spelar hovudrolla som Joker.
Foto: Warner Bros. Discovery
Dyster dobbeldose
Denne runden med Jokeren ber det same mørket med nye tonar.
I hamnebassenget om lag her lét Dia í Geil seg døype grytidleg ein kald oktobersøndag for snart 150 år sidan. Det var starten på vekkinga som gjorde Brø¿rasamkoman til eit livskraftig samfunn som framleis styrer mykje på Færøyane.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Om Gud og lausriving
Siste dag i oktober i 1880 lét Dia í Geil seg døype i hamnebassenget i Tórshavn, og etter det skulle Færøyane aldri bli det same.
VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.
Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB
Politikk i grenseland
Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.
Lewis Lapham på Lapham’s Quarterly-kontoret ved Union Square på Manhattan.
Ein lang marsj mot idiotveldet
NEW YORK: Sett frå minnestunda for Lewis Lapham ser den politiske dagsordenen i USA mindre ny ut.