Prisen
Musikkbransjen elskar å hylle seg sjølv. Ikkje minst i USA, der artistane er på tilsynelatande konstant rundreise for å dele ut og ta imot prisar på Billboard Music Awards, MTV Video Music Award, American Music Awards, Rock & Roll Hall of Fame, Soul Train Awards, Teen Choice Awards, Country Music Association Awards, Grammy Awards og alle dei andre TV-overførte showa.
Berre under årets Grammy i New York vart det delt ut prisar i 84 kategoriar! Med fem nominerte i kvar kategori, kan ein for å vere litt spydig seie at det var nesten ein større prestasjon ikkje å bli Grammy-nominert, enn å bli det.
Britiske bransjeorganisasjonar, TV-stasjonar og magasin er heller ikkje tamme når det gjeld å feire sine eigne popheltar ved å kaste prisar etter dei. I vesle Noreg prøvar vi så godt vi kan å etterlikne det dei store gjer. Difor likar vi også her heime å dele ut heider og ære til musikarane våre, særleg om dei har klart å gjere internasjonal suksess ved å høyrast så lite norske ut som muleg.
I mylderet av norske prisar finst alt frå siste helgs P3 Gull for dei unge og hippe, til museumsplass på Rockheim Hall of Fame for gamlingane. Og platebransjeorganisasjonane som står bak Spellemannprisen, er så fornøgde med sine eigne at dei på utdelinga for 2017 klarte å dele ut heile 25 prisar med smått og stort.
Ganske ofte verkar det som at «Alle skal få» er mottoet for både den norske og internasjonale musikkbransjens stadige sjølvgratulering. Har du først vore med på å gi ut ei plate, er du nesten garantert å bli nominert til eitt eller anna. Det er ein pris og ein kategori for dei aller, aller fleste. Bortsett frå kanskje den aller viktigaste gruppa. For kvar er prisen for beste brukar av musikk?
Ei utmerking til dei som faktisk er årsaka at artistane kan gi ut musikk, dra på turné, få prisar og feire seg sjølve. Ein pris for beste konsertpublikummar, det hadde vore noko! Og sjølvsagt burde det ha vore ein heiderspris til beste platekjøpar, som ein takk for lang og tru lytting og bruk av lommepengar og løn i musikkens teneste.
Bete
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Musikkbransjen elskar å hylle seg sjølv. Ikkje minst i USA, der artistane er på tilsynelatande konstant rundreise for å dele ut og ta imot prisar på Billboard Music Awards, MTV Video Music Award, American Music Awards, Rock & Roll Hall of Fame, Soul Train Awards, Teen Choice Awards, Country Music Association Awards, Grammy Awards og alle dei andre TV-overførte showa.
Berre under årets Grammy i New York vart det delt ut prisar i 84 kategoriar! Med fem nominerte i kvar kategori, kan ein for å vere litt spydig seie at det var nesten ein større prestasjon ikkje å bli Grammy-nominert, enn å bli det.
Britiske bransjeorganisasjonar, TV-stasjonar og magasin er heller ikkje tamme når det gjeld å feire sine eigne popheltar ved å kaste prisar etter dei. I vesle Noreg prøvar vi så godt vi kan å etterlikne det dei store gjer. Difor likar vi også her heime å dele ut heider og ære til musikarane våre, særleg om dei har klart å gjere internasjonal suksess ved å høyrast så lite norske ut som muleg.
I mylderet av norske prisar finst alt frå siste helgs P3 Gull for dei unge og hippe, til museumsplass på Rockheim Hall of Fame for gamlingane. Og platebransjeorganisasjonane som står bak Spellemannprisen, er så fornøgde med sine eigne at dei på utdelinga for 2017 klarte å dele ut heile 25 prisar med smått og stort.
Ganske ofte verkar det som at «Alle skal få» er mottoet for både den norske og internasjonale musikkbransjens stadige sjølvgratulering. Har du først vore med på å gi ut ei plate, er du nesten garantert å bli nominert til eitt eller anna. Det er ein pris og ein kategori for dei aller, aller fleste. Bortsett frå kanskje den aller viktigaste gruppa. For kvar er prisen for beste brukar av musikk?
Ei utmerking til dei som faktisk er årsaka at artistane kan gi ut musikk, dra på turné, få prisar og feire seg sjølve. Ein pris for beste konsertpublikummar, det hadde vore noko! Og sjølvsagt burde det ha vore ein heiderspris til beste platekjøpar, som ein takk for lang og tru lytting og bruk av lommepengar og løn i musikkens teneste.
Bete
Fleire artiklar
Foto: Agnete Brun
Med den monumentale boka Sjøfareren Erika Fatland gitt oss eit uvant, og skremmande, perspektiv på europeisk kolonialisme.
Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Turistinvasjonen har gjort Johan Jógvanson til den sintaste bonden på Færøyane.
Finansminister Trygve Slagsvold Vedum (Sp) på pressekonferanse etter framlegginga av statsbudsjettet måndag. For dei som er opptekne av klima, var ikkje budsjettet godt nytt.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB
Kapitulasjon i klimapolitikken
Regjeringa veit ikkje om statsbudsjettet bidreg til å redusere eller å auke klimagassutsleppa. Derimot er det klart at det nasjonale klimamålet for 2030 ikkje blir nådd.
Foto: Gyldendal
Erfaringar av tap og nytt liv
Debutdikta til Anngjerd Rustand eig omhug for omverda og er skrivne med klårleik og vent, sanseleg nærvær.
Teikning: May Linn Clement
Intellektuell boms
«Stormeister Kaufman skriv at Steve Brandwein er den personen som har prega han mest.»