Krig
Alle er ute etter blod
Krementsjuk er på jakt etter blod. I denne vesle byen sytte ein russisk rakett med eit tonn eksplosiv for å blåse i vêret eit stort kjøpe- og underhaldningssenter der eit tusentals menneske oppheldt seg.
Eit par som båe kom til skade i rakettåtaket på kjøpesenteret i Krementsjuk 27. juni.
Foto: Anna Voitenko / Reuters / NTB
Det nøyaktige talet på drepne er enno ikkje kjent, men hundrevis av menneske var i episenteret for eksplosjonen, og av nokre er det ikkje eingong småbitar att. Politiet har fått mange meldingar om folk som er sakna, om dei som ikkje kom heim den kvelden. Talet på skadde er ukjent. Og dei treng blod. Overlevande var att utan armer, utan bein.
Krementsjuk kjem ikkje til å gløyme dette russiske krigsbrotsverket på lenge, lenge. Truleg vil det aldri bli gløymt. Sannsynleg er det òg at det vil bli reist eit minnesmerke over offera for terroriståtaket der. Byar hugsar tragediane sine. Dei har minnedagar på kalendrane sine.
Den 27. juni kjem til å bli sørgjedagen i Krementsjuk. Folk vil kome til staden der det øydelagde kjøpesenteret låg, og minnest at det var der dei mista slektningar eller vener. Dei vil hugse, og dei vil tenkje på den russiske raketten.
Denne tragedien har ført til sterkt auka interesse for å gje blod. Blod trengst overalt i Ukraina, kvar som helst der russiske missil og granatar eksploderer, kvar som helst der skadde soldatar kjem frå fronten. Dei ventar på blod ved det militære hospitalet i Lviv, som ligg i gata som er oppkalla etter den russiske forfattaren Anton Tsjekhov, og ved det regionale hospitalet som ligg i gata oppkalla etter den russiske forfattaren Lev Tolstoj.
Blod er etterspurt i heile Ukraina. Samstundes vart det halde eit møte i det vitskaplege rådet for Peter Tsjajkovskij-konservatoriet, der dei tok opp spørsmålet om å døype om konservatoriet etter den kjende ukrainske komponisten Mykola Lysenko, som elles var ven med Tsjajkovskij. Det vitskaplege rådet vedtok å ikkje endre namnet på konservatoriet. Det ønsker å framleis vere oppkalla etter Peter Tsjajkovskij.
Trass i det kraftfulle kravet frå unge ukrainarar og det offisielle Ukraina om at andre land må boikotte russisk kultur, er eldre ukrainarar konservative og ønskjer ikkje å gå så langt. Stillfarande set dei seg opp mot den totale boikotten av russisk kultur. Ein operaelskande ven av oss gret sine salte tårer ved tanken på aldri meir å få høyre Eugen Onegin i Kyiv-operaen.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
